Το Χριστινακι

μερος 21

Παντα οταν αγχονομαι εχω μια περιεργη αίσθηση στην κοιλια μου λες και θελω να παω τουαλετα..αλλα δεν θελω.. "Λοιπον..παρατήρησες οτι εχεις κληση, τωρα δεν ξερω μια, δυο, πέντε αλλα εχεις σιγουρα κληση" "ναι..και τι μ'αυτο;" "λοιπον σε έπαιρνε η μαμα σου.." "αα αλήθεια; απο κει που με παιρνει στην Αυστρία δεν αναγνωρίζει την κληση..τεσπα..και; πηρες να μου πεις οτι με πηρε η μαμα;" "εε οχι.." ειπε "τοτε;" ειπα κουρασμενα "ο μπαμπας σου.." ειπε και ξεροκαταπιε "ναι τι ο μπαμπας μου;" ειπα πολυ χαλαρα.. "Χριστινα ο μπαμπας σου επαθε ενα ατύχημα..ηταν ακαριαιο" ακούστηκε σαν να βουρκωσε..ένιωσα εναν κομπο στο στομαχι ο οποιος ανεβαινε στο λαιμο αργα και βασανιστικά..έπεσε το κινητο απο τα χερια μου και τα κομματια του πεταχτηκαν..με κοιταξε η Ελινα "Χριστινα τι εγινε;" μου φωναξε "Χριστε μου εσυ χλωμιασες! Τι εγινε; Χριστινα!" Απομακρυνοταν η φωνη της, τα ματια μου εκλειναν σιγα σιγα..ως που ολα μαυρισαν, ακουγα μονο φωνες, ξεχωριζα μονο της Ελινας..οι υπολοιπες ειναι αγνωστες..

..........................

Ανοιξα τα ματια μου..στην αρχη ολα θολα..μετα συνηλθα και γυρισα αργα το κεφαλι μου, η Ελινα.. "Ελινα;" ανοιξε και αυτη αποτομα και τρομαγμενα τα ματια της "Χριστινα, χριστε μου συνηλθες, εισαι καλα;" οι κορες των ματιών της εγιναν ολομαυρες.."τι εγινε;" την ρωτησα με ενα κενο, αδειο βλέμμα..πραγματι..δεν ειχα καταλαβει ακομα τι εγινε..με κοιταξε απορρημενη "δεν θυμασαι κατι;" μου λεει και τα φρυδια της σουφρωσαν..ο μπαμπας μου.."Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ" φωναξα σε ολο το δωματιο, πεταχτηκα απο το κρεβατι τραβηξα και την βελόνα που υπήρχε στο δερμα μου "ο μπαμπας...ο μπαμπακας μου...μπαμπα" μονολογουσα οσο εκανα κινησεις, σταθηκα στο εδαφος..ζαλιστηκα πολυ και πηγα να πεσω κατω..η Ελινα ετρεξε προς εμενα "ηρεμα, Χριστινα, σε παρακαλω ηρεμισε" ειπε και με επιασε απο την πλατη "παρατα με, ασε με πρεπει να φυγω, μπαμπαα!" Ουρλιαζα στην Ελινα "ΧΡΙΣΤΙΝΑ!" φωναξε "Ασε με" φωναξα και γω "Ασε με παρατα με σου λεω πρέπει  φυγω δεν καταλαβαινεις, μια χαρα ειμαι, ασε με" τραβιομουν ολη την ωρα ετσι ωστε να μην μπορει να με πιάσει σταθερα.."Μπαμπαα, μπαμπα, αφησε με Ελινα πριν σου κανω κακο, παρατα με να φυγω" απο τα ματια μου τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα, λυγμους εβγαζα
.πονουσα..οχι σωματικα..ψυχικα! Αρπαξε μια ενεση η Ελινα "τι ειναι αυτο;!" Της φωναξα παλι " Ασε μεε" αρχισα να τρεχω για να ξεφυγω απο ολους αυτους εκει μεσα, δεν εβλεπα μπροστα μου χτυπαγα ανθρωπους απο την βιασύνη μου να βγω εξω..οσο έτρεχα μονολογουσα..θυμήθηκα οτι δεν εχω κινητο..δεν μπορω να παρω κανεναν..ευτυχώς ενα ταξι ηταν εξω απο το νοσοκομείο μπηκα μεσα γρηγορα του ειπα του οδηγου που να με παει..οσο πηγαίναμε σκεφτομουν οτι δεν ειναι αληθεια, δεν γίνεται καποιο λαθος εγινε..τα δακρυα σταματησαν να τρεχουν πια..φτασαμε σπιτι του Στεφανου..παρατηρησα οτι το αυτοκίνητο του δεν ηταν στη  θεση του και ειπα στον ταξιτζη να με παει στο δικο μου σπιτι..αρε Στεφανε...γαμωτο! Κοιτουσα εξω απο το παραθυρο τους ανθρώπους...ψευτοευτυχησμενοι ολοι..φορούν ενα ψεύτικο χαμογελο μονίμως και νομιζουν πως ολα ειναι καλα..προσπαθουν να ξεφύγουν απο τον ιδιο τους τον εαυτο..φτασαμε και ατο σπιτι μου..ουτε εδω δεν ειναι το αμαξι του αλλα κατεβηκα απο το ταξι..εφυγε..και μπηκα στο σπιτι.."Μαρινααα" φωναζα καθως τα δακρυα μου εκαναν παλι την εμφάνιση τους.. τιποτα..καμια απαντηση..τωρα βρηκαν ολοι! Θεε μου..βγηκα εξω απο το σπιτι και αρχισα να περπαταω χωρις να ξερω που πηγαινω..τα ποδια μου μονα τους με πηγαιναν..φτανω σε ενα βουναλακι..ηταν το πιο ψηλό σημείο της περιοχης..ηταν πολυ σκοτεινα αλλα δεν φοβόμουν..δεκάρα δεν εδινα για το αν θα μου συμβεί κατι..εκατσα κατω στο χορτάρι κοιτώντας τον ορίζοντα..εβλεπα σχεδον ολη την πόλη απο δω..ηταν πολυ ωραια..δεν ξερω καν πως βρεθηκα εδω πανω..η ωρα ειχε περασει..αλλα δυστυχώς δεν ηξερα ποσο ειχε πάει..καθομουν και κοιτουσα το απέραντο αναπολωντας τις αμέτρητες στιγμες που ειχα με τον μπαμπα μου..εκλαιγα χωρις σταματημο..ο μπαμπας μου ηταν ο μονος που με αγάπησε..ηταν ο ποιο ειλικρινείς άνθρωπος απέναντι μου..ημουν η ζωη του..μου εκανε ολα τα χατηρια χωρις να με κακομαθαινει φυσικα..θα αναρωτιέστε για την μανα μου..ηταν κατα μια εννοια μια..