Το Χριστινακι

μερος 30

Αρχισα να ετοιμαζω τα πραγματα μου..δεν παιρνω πολλα γιατι δε γουσταρω να μείνω και πολυ εκει με την μανα μου..λυπάμαι βεβαια που δεν θα μπορω να πηγαινω συχνα στον μπαμπα..αλλα δεν θα την παλεψω εκει με την αλλη το ξερω..κοιταξα αλλη μια φορα το εισιτήριο μου..πεταω στις έντεκα..το πρωι..οπότε πρεπει να ξυπνήσω νωρις..μεχρι να ετοιμαστω, για να παρω την Μαρινα να δω τι κανει..αρπαξα το κινητο και πηρα την Μαρινα η οποια δεν απαντησε στην κληση μου..που εχει χαθει αυτη αραγε, μαζι της και ο Νικος..συνέχισα να ετοιμαζω εγω....αφου τελειωσα με τις ετοιμασιες και η ωρα ηταν επτά..κατεβηκα λιγο κατω, τίποτα, κανένας δεν ηρθε..βαρετα που ειναι..εκατσα στον καναπε αναψα τηλεόραση μπας και περασει η ωρα αλλα και παλι μετα απο λιγο την εσβησα..θελησα να παω μια βολτα, φορεσα τα αθλητικα μου πηρα κινητό ακουστικά  κλειδια και εφυγα, συνδεσα τα ακουστικα στο κινητο μου και αρχισα να περπαταω..πηγαινα προς το κέντρο να δω λιγο κόσμο, να χαζεψω καμια βιτρίνα να ξεφυγω λίγο..οσο περπατουσα ειδα πολλους γνωστους..παριστανα οτι δεν τους ειδα ομως και αλλαζα κατεύθυνση 😜 δεν ειχα καμια ορεξη να τους μιλαω..μετα απο πολυ περπάτημα ειπα να κατσω λιγο σε ενα παρκο που εχει εκει..εκατσα εβγαλα τα ακουστικα απο τα αυτια μου και κοιταξα λιγο τριγύρω μου..ειχε σκοτεινιασει αρκετα, ημουν κοντα στο νοσοκομείο που δούλευε η Ελινα, ηλπιζα κατα βαθος οτι τυχαια θα συναντηθούμε καπου εδω γυρω..σηκωθηκα απο το παγκάκι που καθομουν, εβαλα παλι τα ακουστικά και γυριζα στο σπιτι, ειχα τερμα δυνατα την μουσικη, δεν ακουγα τιποτα..περνουσα ενα στενο και ξαφνικα χτυπηθηκα με ενα ατομο, δεν ξεχωρισα ακομα αν ειναι άντρας-γυναικα φορούσε μια μαυρη ζακετα με κουκουλα..σηκωσε το κεφαλι και ηταν η ιδια κοπελα απο το νοσοκομείο "Χριστινα;" αναφωνησε με έκπληξη στην φωνη της "εσυ;!" της ειπα "Μαριλενα, χαρηκα" μου απαντησε με ενα χαμογελο μέχρι τα αυτιά και πρόσθεσε "πάντα ετσι θα συναντιομαστε;", γελασα και της απαντησα "ισως" 😜 "εσυ τι κανεις εδω;" με ρωτησε "εδω κοντα μενω και βγηκα μια βολτα, εσυ πως απο δω;", "αα εγω δεν μενω κοντα αλλα μαρεσει να περπαταω πολυ"..συμπαθητική είναι..τουλάχιστον ετσι φαίνεται προς το παρόν..κατι μου θυμίζει ομως..καπου την εχω ξανα δει..εκτος απο σήμερα το πρωί "να σου πω την αληθεια απο το πρωι εισαι συνέχεια στο μυαλό μου, χωρις παρεξήγηση"..τι λεει; γελασα δυνατα "για ποιο λογο;" με επιασε ενα ανεξηγητο νευρικό γέλιο, παρασυρθηκε και αυτη απο το γελιο μου και αρχισε μαζι μου..η κοιλια μου ποναει απο το γελιο "φτανει φτανει" ειπα παίρνοντας βαθιες ανασες για να ηρεμησω..ηρεμησαμε και μου απάντησε "εεμ δεν ξερω τι να σου πω..σε συμπάθησα παρα πολυ χωρις λογο"  και χαμογελασε ντροπαλα..

*** Καλη χρονια ευχομαι σε οοολους, η καθυστέρηση λόγω γιορτών..
Και μην ξεχνάτε τα αστερακια, με βοηθάνε πολυ 💜💜