Το Χριστινακι

μερος 43

μερια Ελινας

Μολις την ειδα, νομιζω με γελουν τα ματια μου, μαλλον τα'χω παιξει τελειως δεν εξηγείται αλλιως αυτο.. εκλεισα τα ματια μου για μερικα δέυτερα ελπίζοντας να ειναι ολα αυτα στο μυαλό μου.. ειναι ακομα απεναντι μου και με κοιταει φρικαρισμενη.. ξεροκαταπια και σήκωσα το χερι μου για να την χαιρετίσω υποτίθεται για πρωτη φορα, έπρεπε να κανω κατι.. ''Χριστινα, απο δω η αδερφη μου η Ελινα'' ακούστηκε η φωνη της Μαριλενας, η Χ-Χριστινα 'ξυπνησε' και προσπαθησε κα χαμογελασει οσο πιο πειστικά μπορουσε, εδωσε το χερι της, τρέμει και ειναι παγωμενη, το αγγιγμα της, δεν ειναι οπως..ηταν πριν, ειναι απομακρο, αδιάφορο, κενο.. τι εκανα θεε μου.. ''χαρηκα'' ειπα και εκεινη κούνησε το κεφαλι της με ενα μικρο, απειροελάχιστο χαμογελο, ''τι ειναι αυτη η χειραψία ρε πατε καλα; ουτε οι γεροι δεν γνωρίζονται ετσι ρε..'' ειπε και καλα εκνευρισμενα η Μαριλενα και με έσπρωξε κοντα στην Χριστινα.. πρεπει; αλλο λιγο να μείνω κοντα της θα μου κοπουν τα ποδια, το πιστευω..  πλησιασα το κεφαλι μου στο μαγουλο της και εκεινη.. εφυγε, το αρωμα της μυρισε με το που απομακρυνθηκε, που παει; ''Ειιι Χριστιινα'' φωναξε η Μαριλενα και με κοιταξε, ''τι επαθε;'' με ρωτησε.. ειναι αδιανόητο αυτο που συμβαινει ετσι, ξεπερνά καθε οριο.. η κοπελα που γνωρισε η αδερφη μου, ειναι η κοπελα με την οποια εγω... τι μπερδεμα χριστε μου, παντως ειναι πολυ διαφορετικη.. απο τοτε.. εχουμε να μιλησουμε και πολυ καιρο, εχει αλλαξει κατι σε αυτην, το βλέμμα της.. τα ματια της.. εγω της τα εκανα ολα αυτα; απο τοτε ειναι ετσι; μα τι στο καλο σκεφτομουν η ηλιθια.. αλλα.. ηταν λαθος, δεν επρεπε να το αφησω εγω να γινει ολο αυτο.. αραγε να ειναι μονο φιλη με την αδερφη μου; ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ.. ''ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ'' ''ΕΛΙΝΑΑ..'', με διεκοψε η Μαριλενα απο τις σκεψεις μου, τιναχτηκα και την κοιταξα, ''καλα παρακρουση σας βάρεσε ρε; η αλλη φευγει στα ξεκαρφωτα, εσυ μιλας μονη σου, τι γινεται;'' ειπε εκνευρισμενα και επιασε το κεφαλι της, δεν ειπα τιποτα, εγω τωρα τι να κανω; να φυγω; να μεινω;.. νομιζω θα ειναι καλυτερα για ολους μας να φυγω.. '''εεμ Μαριλενα, εχει προκυψει κατι επείγον και πρεπει να φυγω, τωρα το θυμηθηκα..'' ειπα προσπαθώντας να ξεφυγω γρηγορα γρηγορα, στριφογυρισε τα ματια της και κούνησε το χερι της, χαμογελασα και γυρισα να φυγω, βγηκα εξω απο το μαγαζι και πηγαινα προς το αυτοκινητο μου, έστριψα σε μια γωνια και την ειδα μπροστα μου, ειχε σκυμμένο το κεφαλι της με αποτελεσμα τα μαυρα μαλλια της να την καλυπτουν γυρω γυρω  και το χερι της ηταν στο προσωπο της.. κλαιει; περπάτησα κοντα της και σηκωσε το κεφαλι της ''ει-εισαι καλα;'' την ρωτησα διστακτικά, σκούπισε τα δάκρυα της και εφερε τα μαλλια της σε μια μερια, το αρωμα της ξαναμύρισε με αυτη την κίνηση της, ''ναι'' ειπε και εκανε να φυγει, την επιασα απο το χερι και με αγριοκοιταξε ''Χ-Χριστινα εισαι ετσι επειδη..εγω.. τοτε..;;;'', ''συγγνωμη γιατρε; τι θελετε να πειτε;'' μου απαντησε ειρωνικα.. '' τςς Χριστινα το τελευταιο πραγμα που ηθελα ηταν να σε πληγ..'' ''το κανατε ομως γιατρε'' ειπε διακόπτωντάς με και συμπληρωσε "αλλα δεν πειράζει, άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη", ''παμε καπου να μιλησουμε..'' της ειπα και την ξανα επιασα απο τον αγκωνα, τραβηχτηκε και ψιλοφωναξε ''οχι, δεν θα παμε πουθενα να μιλησουμε, οτι ηταν να πουμε το ειπαμε.. κυρια Ζιώγα..'' εσφυξε τα χερια της και πηγε να φυγει ''Χριστινα, παμε καπου να μιλήσουμε πριν γίνουν ασχημα τα πραγματα'' της ειπα και σηκωσα το φρυδι μου εκεινη χαμογελασε νευριασμενη "ειπα δεν παω πουθενα μαζι σου, δεν εχουμε να πουμε τιποτα απολυτως.." "ωραια λοιπόν! Εσυ με αναγκασες να το ξερεις" ειπα και εκεινη σουφρωσε τα φρυδια της και με κοιταξε με απορία, την σηκωσα αποτομα και την στήριξα στον ωμο μου, εκεινη αρχισε να ουρλιαζει ''ασε με κατω,Ελιν.. αααου, ασε με ειπα..τςςςς'' οσο φωναζε με βαραγε στην πλατη, οχι πολυ δυνατα, γελούσα με τις αντιδρασεις της, ''ρε Ελινα ααασε με, σου το ορκιζομαι μολις με αφησεις θα σε σπ..'' και πριν προλαβει να ολοκληρωσει την χτυπησα στο κωλομερι και γελασα δυνατα, ''ααααουτς, Ελινα θ-θα..'' φτασαμε στο αυτοκινητο μου και την εχωσα μεσα, με κοιταξε με ενα απειλητικό βλεμμα, δεν το σχολιασα καν, μπηκα μεσα και εγω και ξεκινησαμε..

...........................

''ωραια, με εφερες ενας θεος ξερει που, τωρα;'' ειπε  ''τωρα θα μιλησουμε σαν ανθρωποι'' της απαντησα, ''μα δεν εχουμε να πουμε τιποτα ρε Ελινα, οπως ειχες πει ηταν λαθος, απο την αρχη, δεν επρεπε να το ξεκινησουυμε καν ολο αυτο, παει ομως, εγινε, τελος, το ξεχναμε'', ''τι δουλεια εχεις με την αδερφη μου Χριστινα;'' την ρωτησα 'αυστηρα', ''τι θες να πεις;'', ''δεν θελω να πω κατι, σε ρωταω τι δουλεια εχεις με την αδερφη μου; πως προέκυψε η 'φιλια' σας απο την μια μερα στην αλλη;'' ''γνωριστηκαμε, βγηκαμε και κραταμε μια επαφη, αυτο'' απαντησε και σηκωσε τα χερια της, δαγκωσα τα χειλια μου και δεν ειπα τιποτα, κοιταξα απ'εξω, ''ζηλευεις;'' με ρωτησε εκεινη με ενα αλαζονικο χαμογελο το οποιο με εκανε να θελω να την πεταξω απο το αμαξι.. "να ζηλεψω τι; απλα ρωτησα να ξερω που βαδίζει η αδερφη μου, σιγα μην ζηλεψω.." ειπα προσπαθώντας να φανω κουλ.. "μμ.. καλα το παει η αδερφουλα σου, μια χαρά, ακομα λιγη εξάσκηση θελει και θα ειναι τοπ.." ειπε εξακολουθωντας να έχει εκεινο το χαμογελο..

μεριά Χριστίνας

Ζηλεψε! Το κατάλαβα. Ας αρχίσω  ενα παιχνίδι.. οι παίκτες δικοι μου, οι κανόνες, οι κινήσεις.. ολα στρωμένα.. ξεκινάω!...