Bir türlü bitmeyen okul ve sürekli geç gelen bölümler... Sonunda tatil! Elimden geldiğince bölüm yüklemeye çalışacağım. Neyse bölüme geçelim en iyisi. İyi okumalar...
01.01.2018
**********
Yüzümde gezinen ellerle uykumdan sıyrılıp gözlerimi açmaya çalıştım. Karanlık olduğu için hiçbir şey göremiyordum ama alıştıktan sonra Çağrının yüzünü görünce istemsizce geri çekildim.
"Ateşin yükselmiş yine" diye mırıldandı. Kolumdan tutup kaldıracağı sırada kolumu çekip engel oldum.
"Dokunma bana" dedim uykudan yeni uyanmışlığın verdiği mahmurlukla.
"Duş alman lazım."
"Seni ilgilendirmez" dedim ve arkamı dönüp uyumaya devam ettim. Ateşim varmış. Varsa var, sana ne yani? Defol git, uyu.
"Defne, inatın zamanı değil. Daha fazla yükselmeden yıkanman lazım" dedi bana bakmaya çalışarak.
"Beni düşünmek zorunda değilsin."
"Defne, hadi güzelim" dedi daha sakin bir sesle. Güzelim. Tekrardan kolumdan tutunca elektrik çarpmış gibi geri çekildim ve koltuktan kalktım. Fazlasıyla üşümemden ateşimin yükselmeye başladığını ben de anlamıştım ama onun bana bakmasını bile istemiyordum.
"Bir daha bana dokunma."
"Tamam, git kendin yıkan. Bir şey olursa seslenirsin."
"Seslenmem" dedim sinirle ve banyoya girdim. Kapıyı kilitleyip kilitlememekte kararsız kalmıştım ama korktuğum için kilitlemedim. Hem ona göre zaten ben kullanılmış bir kızdım, ne yapsın ki beni?
Üzerimdekileri çıkarıp ıslanmayacak bir yere koyduktan sonra suyun altına girip ılık suyu açtım. Çağrının yaptığı gibi ayaklarımdan başlayarak tüm vücudumda yavaşça gezdirdim ve suyu biraz daha soğuttum.
İyice suyun altında kaldığıma emin olduktan sonra suyu kapatıp havluya sarındım. Kendi havlum olmadığı için maalesef onun havlusuna kalmıştım. Hızlıca bedenimi kuruladıktan sonra havluyu çamaşır sepetinin üzerine atıp eşyalarımı giydim. Yüzümü de soğuk suyla yıkayıp serinlettikten sonra banyodan çıktım.
Odaya girdiğimde camdan dışarı baktığını gördüm. Üzerini de değiştirmişti. Ben böyle bir adamı nasıl sevmiştim? Ne zaman bu kadar aşık olmuştum ben bu adama? Kendimi tanıtamadığım bir adama ne ara aşık olmuştum?
"Daha iyi misin?" diye soran sesini duyunca kendime gelip cevap vermeden koltuğa uzandım. "Ben yatarım koltukta, sen yatağa geç."
"Gerek yok" dedim ona bakmadan. "Sandığın gibi herkesin yatağında yatmıyorum ben."
"Bak, söylediklerim..."
"Söylediklerin ya da söyleyeceklerin hiçbir şeyi değiştirmeyecek" dedim sözünü kesip. "Benim tanıdığım Çağrı neydiyse bugünden sonra da öyle ol. Benimle konuşmamaya, beni umursamamaya devam et."
"İyi" diye mırıldandı ışığı kapatıp yatağa uzanırken. Ben de ona sırtımı dönüp tekrardan gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım. Tabi, bu rahatsız koltukta ne kadar mümkünse.
*********
Uyandığımda hava henüz karanlıktı. Saatin kaç olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu ama hava aydınlanmadığına göre daha erkendi. Gözlerimi ovuşturup yerimde doğrulurken nerde olduğumu idrak edememiştim ama etrafa bakınınca Çağrının odasında olduğumu anladım. Ve Çağrının yatağında. Nasıl ya? Ben koltukta yatıyordum.
Koltuğa baktığımda Çağrının orda uyuduğunu gördüm. O mu taşımıştı yani beni buraya? Pislik herif. Sinirle yastığı alıp yataktan kalktım ve başına dikilip yastıkla ona vurmaya başladım.
