Waves..
Maddie's POV
Yesterday's event was so tiring, im happy of course and it sucks to say i am still in so much pain. Hindi nag-abala si Chance na tanungin ako sa problema, he let me cry on his shoulders until stopped, the party continued as it is. Masaya dahil kasama ko sila, sana ay wag nalang lumungkot dahil iiwan ko rin pala siya.
I received a lot of gifts, tuwang tuwa si Mama habang nagbubukas ako, daig pa niya ako na mismong nakatanggap. After i opened all the gifts, a little dull white envelope catches my attention, lalo na ng nakita ko ang sulat na Beau na maliit sa gilid ng sobre. Mama smiled when she saw it, too.
"Ohh." panunukso nina Kuya.
Tanging irap ang iginanti ko sa kanya as i started opening the envelope.
"My waves are waiting for you. Meeting them on the 17th of December seems like a nice idea. I'd like to see them with you.... Only if you'd like that too. Happy birthday, mon amour"
Kagabi ay naisip ko kung gaano katibay si Chance, regardless of what I've just told him, regardless of him being clueless about everything, he still managed to comfort me and smile at me like there ain't anything wrong. Alam kong ramdam niya iyon dahil hindi siya tanga para hindi makita.
December 17 is two weeks away from now. Madaming araw pa, maraming oras pa ang tatakbuhin, marami rin pwedeng mangyari..
****
"Im gonna pick you up." ani Chance sa isang text.
Its December 17, and i still got no idea kung saan ang tinutukoy ni Chance na pupuntahan namin. Pinagdala niya ako ng damit good for 4 days, pinagpaalam niya din ako kay Mama at Papa pati kina Kuya, kasama naman ang mga kaibigan namin ka ay kagabi palang, nandoon na sila.
At exactly 11am ay dumating si Chance, pagkalagay niya ng mga gamit sa sasakyan ay muli siyang pumasok para pormal na magpaalam ulit kina Mama.
"My trust is in the both of you." makahulugang ani Papa.
"Magiingat kayo, Chance." biling naman ni Mama.
"Yes Ma." sagot ko.
Pagtapos ng mahabang paalamanan e umalis na kami, sa daan pa lang na dinadaanan namin ay parang tiyak ko na kung saan ang punta.
"Are we on the way to airport?" tanong ko.
"Hm, maybe." aniya.
Pag-akyat sa skyway ay tsaka ko lang nakumpirma na sa airport nga kami pupunta. Napataas ang kilay ko ng makita ko ang sign, i heard him chuckled.
"Nice guess." sabi niya sabay tawa.
Konting minuto lang ay dumating na kami sa airport, himala ata at hindi kami private plane. Saan na ang punta namin?
"Saan tayo?" muli kong tanong.
"Palawan." maikli niyang sagot.
Palawan? Anong pupuntahan sa palawan! Maya maya ay tumayo siya kaya napatingin ako.
"Cr lang ako, jan ka ha." sabi niya sabay ngiti
Nang makaalis si Chance ay nagkalikot muna ako sa phone ko, Mama texted me earlier para lang sa mga biling niya so i replied. But an unknown number caught my attention.
