GİTME...

41.Değmezsin*

Medya-

İrem Derici-Değmezsin ağlamaya

Toprak'ın beni sildiğine bir kez daha emin olduktan sonra koşar adım eve gelip kendimi yatağa atmıştım.Yorganı başıma kadar çekip nefes alışverişimin normale dönmesini bekledim.

Aklıma gelen görüntüyü tekrar def ettim.Silecektim.

O beni nasıl sildiyse tırnaklarım kanasa da onu silecektim.

###

Toprak'ın ağzından

Yurt dışında gećirdiğim günler, havaalanındaki o günden sonra daha da kötü olmuştu.

Ve ben bir gece ćok içtiğimde Sevda'yı öpmüştüm.Her ne kadar yaptığımdan sonradan pişman olsam da geri adım atmadım.Zaten hep benim yanımdaydı.Bana yoldaş oluyor beni güldürüyordu.

İster istemez aramızda birşeyler başlamıştı.Elimden geldiğince ertelediğim dönüş eninde sonunda gerçeklesti.Ve ben daha toprağa ayağımı bastığım ilk anda Deniz ile karşılaşmıştım.

Kendime o kadar çok inandırmıştım ki onu unuttuğuma.Pat diye karşıma çıkınca ne yapacaģımı bilemedim.

Kapıda öylece dikiliyordu.Hala şirkette mi çalışıyor?Diye düşünmeden edemedim.

Sevda yanımda heyecanlı heyecanlı birşeyler anlatıyordu.Ne anlattığını soracak olursanız bilmiyorum.

Deniz'in o anki bakışları o kadar yabancıydı ki kendimi o bakısları çözmeye adamıştım.Ne özlemle ne aşkla ne nefretle bakıyordu.

Sanki karşısındaki ben değilde bir başkasıymış gibi...Yabancıydı..

Asansörün önüne gelince Sevda'ya birşeyler zırvalayıp, koşar adım geriye döndüm.

Ancak kapıya döndüğümde tek gördüğüm hiçlik.Deniz yoktu.

O an belki kokusu kalmıştır umuduyla havayı içime çektim.Biraz önce eliyle destek aldığı duvara dokunmak istedim.Tek yapabildiğim havada asılı kalan elim oldu.

Yapamıyorduk.

Niye şu dünyada herkes mutluyken biz mutlu olamıyorduk?

-Canım?

Sevda'nın sesini duyunca ona döndüm.Bir an onu Deniz gibi gördüm.Yeşil gözleriyle bana baktığını sandım.

Kendimi onu unutturduğuma o kadar inandırmıştım ki şimdi ne yapacağımı şaşırmıştım.

-Efendim.

-Ne oldu,neden geri döndün?

-Sadece anahtarlarımı düşürdüm mü diye baktım.

-Kaybettiysen sorun deģil yenisini yaptırırsın.

Onu başımla onayladım.

-Kaybettim.

^^^

Deniz'in ağzından

Ertesi gün işe gitmek ićin erkenden kalktım.Tabi siz bilmiyorsunuz.Ben bir kreşte işe başladım.

Sonuçta değirmenimizin dönmesi gerekiyor değil mi?

Dün olanları unutmaya çalıştım.Aynaya kocaman bir gülümseme gönderdim.Ama gözlerim öyle bir bakıyordu ki ,sanki çığlık atıyor gibiydi..

Gözlerimi aynadan kaçırdım.Saatin neredeyse geldiģini görüp evden çıktım.Çıkarken Yasmin'e not bırakmayı unutmadım tabiki.

Kreşe geldiģimde çocuklar neseyle koşuşturuyordu.Ki ben daha yeni yeni ayılmıştım.Beni görünce etrafımı sardılar.