***
Bir yerde okumuştum.Unutulmaz alışılır yazıyordu.Ve ben aradan yıllar geçmiş olmasına rağmen ne unuttum ne de alıştım yokluğuna.
Bizim hikayemiz yolunu bulmaya çalışan iki kalbin hikayesiydi...
***
İyi okumalar...
Not-İlk hikayem ve telefondan y...
Kulağımın dibinde bana övgüler yağdıran Nisa'ya göz kırptım.
-Teşekkür ederim püsküllü.Eh darısı senin başına ne diyim artık.
Hemen alt dudağını sarkıttı.
-Rüzgar'da nerde o akıl.Vallahi adama bir haftadır evlenme teklifi beklediğimi anlatamadım gitti.En sonunda ben evlenme teklifi edeceğim o olacak.
Sitemine kahkaha attık.Yasmin Nisa'nın koluna girerken ben teselli çalısmalarına başladım.
-Nisa'cığım belki o da doğru zamanı bekliyordur.Merak etme sen.
Gözlerini devirdi.
-Umarım o teklifi aldığımda bastonla yürüyen bir yaşlı olmam.
Yasmin gülümseyip konusmaya basladı.
-Eh merak etme seninki yine eder de benim Serkan'ı evlenme fikrine biraz zor alıştırırız.Adama evlilik dediğimde ya lafı değiştiriyor ya da ictiğini yediğini üstüme puskürtüyor.
Hep beraber bir daha kahkaha attık.Kapının çalınmasıyla Toprak'ın geldiğini anladım.
Ellerimle yüzüme yelpaze yaparak kendimi sakinleştirmeye çalıştım.
Ayyy çok sıcak oldu be?
Sizi de sevdiginiz adam gelinlikle ilk defa görecek olsa aynı olurdunuz tamam mı?
Kapı ağır ağır açılmaya başlayınca kızlara göz attım.İkisi kolkola girmiş bizi izliyorlardı.
Toprak içeriye girince siyah damatlığın ona ne kadar yakıştığına bir kez daha şahit olmuştum.
Kahvenin en güzel tonuyla bana bakıyordu.Öylece bana bakıyordu.Bende utanıyordum tabi.Onun dışında her yere bakıyordum.
Toprak'tan sesli bir yutkunma sesi gelince bakışlarımı ona çevirdim.
-Çocuklarımız gerçekten çok şanslı.
Anlamamıstım.
-Neden?
-Bu kadar güzel bir anneye sahip olacaklar çünkü.
Burun kemerini sıktı.Ağlıyor muydu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
