GİTME...

50.Benim Palyaçomu Üzmeyecektin*

Medyada Nisa var.

Deniz'in ağzından

Uzun zamandır yapmadığı birşey yapmaya karar vermiştim.Hemde Kerem'le...

Fesatlar siz şöyle çekilin canım;))

Kerem'le dün buluştuktan sonra anneme gitmeye karar vermiştik.Annem Kerem'i tanımıyordu.Ama Kerem onu tanıyordu.Sonuçta Türkiye'nin en büyük iş adamlarından birinin eşiydi.

Uzunca süren yolculuktan sonra annemin evine gelmiştik.En çok canımı yakan yol boyunca Toprak ile yaşadıklarımın aklıma gelmesiydi.Özellikle at arabasına bindiğimiz o görüntü gözümün önünden gitmiyordu.

Kapıyı çalarken Kerem arabadan inmiş elindeki araba kumandası ile arabayı kilitliyordu.Birkac saniye sonra yanıma ulaştı.Kapıyı genć bir hizmetçi açınca içeriye girdik.Annem ve eşi Kemal bey salonda oturmuş kahvelerini içiyorlardı.İlk başta beni gördüklerinde biraz şaşırsalarda hemen ayağa kalktılar.

-Deniz?Kızım?

Annem yanıma gelip kollarını bana sardı.İster istemez bende kollarımı onun boynuna doladım.

Ağzımdan bir hıçkırık kaçmıştı.Dayanamıyordum artık.Bu kadar mutsuzluğa tahammül edemiyordum.

Annem benim ağladığımı farkedince hemen benden ayrılıp yüzümü iki elinin arasına aldı.

-Deniz?Neden ağlıyorsun kızım.

Cevap veremden başımı belli belirsiz iki yana salladım.Kollarımı tekrar anneme sarıp aģlamaya başladım.Kemal bey ve Kerem sessizce beni izliyordu.

Ağzımdan bir hıçkırık daha kaçtıktan sonra zar zor konuşmaya başladım.

-Anne herkes beni terk ediyor.İlk önce babam sonra sen en sonda o gitti.Ben neden hep yalnızım?

Annemin omzu sarsılınca onun da ağladığını farkettim.İkimizde birbirimize sarılmış yılların acısını çıkarıyorduk.

-Ahh güzel kızım.Ama ben o kadar kırılmıştım ki babana seni görmedim.Hepsi benim suçum.Affet beni güzel kızım.Eskisi gibi olmama izin ver bana.Beraber anne kız olalım yeniden.

Ağlamamın şiddeti giderek artıyordu.Annemden ayrılıp suratina bakmaya başladım.

Saçlarımız aynı renkti.Sadece onunkiler boyaydı.Eskiden saçlarımı taramayı beceremediğim için hep annem tarardı.

-Anne ben 23 oldum artık.Bunca yılın yokluğunu bir anda nasıl kapatacaksın ki?Bu kadar basit mi?

-Geć olsun güç olması  güzel kızım.

Gözyaşlarımı eliyle sildi.

Başımı 'tamam' anlamında salladım.Kollarımı yeniden anneme sardım.Yılların acısını geçirebilirmiydik sahiden?

😇😇😇

Annemle Atlas'ın odasına oturmuş onun uyanmasını bekliyorduk.Aslında daha çok uyurken ki halini seyretmek için annemi ben getirmiştim.

Atlas'ın şimdiden çok yakışıklı bir erkek olacağı kesindi.Siyah saçları ve bembeyaz teni vardı.Gözlerinin rengi yeşil gibi olsada annem artık rengini ela olduğunu söylemişti.

O kadar masumdu ki...

İnsanın kötülük yapası varsa bile onu gördükten sonra melek olup çıkası geliyordu.

Bir hareketlenme olunca bakışlarım tombul ellerine kaydı.Elleriyle gözlerini oğuşturmaya başladı.Daha sonra gözlerini açıp ağlamaya başladı.