Baliw Sa Kanya [COMPLETED]

Part Thirty

A/N: Lesson learn dapat hindi sinasayang ang oras at load ng computer kung ayaw mong manghinayang! hahaha... Another UD for myself na bored parati sabuhay kahit na madaming dapat gawin! <3

--

Part Thirty

(Baliw Sa Kanya)

“Mag-ingat ka doon ha? Alagaan mo ang lola mo at syempre ang sarili mo.” Bilin sa’kin ni Mama habang nasa Terminal pa kami ng Bus na maghahatid sa’kin sa Zamboangga.

Mahigit isang araw at isang gabi ang byahe ko ngayon, at ito ang unang pagkakataong mag-isa ako.Pero ni wala man lang akong nararamdamang kaba, takot lang.Ang takot na malaman ni Luis na umalis ako ng wala man lang paalam.I know his gonna freak-out, maaring kamuhian niya ako sa gagawin kung ito.

Tumango ako. “Opo Ma.” Sabi ko.I try to calm myself, I try to stop my tears from falling down.

Hindi ko alam kung hanggang kailan ako mananatili sa lugar na pupuntahan ko.Ang tangging alam ko lang, I’m gonna missed them a lot…Specially him! Nakangiti si Papa, pero ramdam ko pa rin ang hesitation niya na payagan akong umalis.Yumakap ako sa kanilang dalawa ni Mama panghuli akong nagpaalam ‘kay Ate Savannah.

“Ate Sav mami-miss kita..” humihikbing sabi ko, inirapan niya man ako pero kitang-kita ko pa rin ang luhang nagbabadyang tumulo sa mata niya. “Ate naman kausapin mo naman ako oh.” Niyakap ko siya ng walang paalam, akala ko lalayo siya o pipiksi.Pero hindi, hinayaan niya akong yakapin siya kahit hindi siya gumaganti ng yakap.

“Sana hindi mo pagsisihan itong gagawin mo, bunso.Sana hindi, kasi ngayon pa lang sinasabi ko sa’yo dadating siya’t hahanapin ka.Mahal na mahal ka nong tao, sana man lang nagpaalam ka.” She said.

“Ate, sa tingin mo kung nagpaalam ako sa kanya makaka-alis ako?” Ani ko.

“Maaring hindi bunso, maaring hindi ka niya hahayaang umalis.Pero kahit na ganoon alam kung Masaya ka hindi tulad nito.Aalis ka ng malungkot, nasa isang relasyon kayo bunso sana hinayaang mo siyang magpasya sa inyong dalawa hindi ‘yang ikaw lang.Siya ang labis na masasaktan ng labis sa pag-alis mong ito..” pumikit ako, parang dinudurog na ang puso ko habang iniisip ang magiging reaksyon pag-nalamang umalis ako.

I promised to him na babalikan ko siya, pero hindi ko ginawa.Mas pinili kong sundin ang kagustuhan ng Mama ko kasya ang gusto ng puso ko.I want to be with him forever, I want to built a lot of memories with him.Pero may pamilya akong masasaktan at mad-dissapoint kapag ginawa ko ‘yon.

Nasa loob na na ako ng bus at naka-pwesto na ng upon g nagpaalam sila.Nakangiti ang labi ko, pero umiiyak ako at higit sa lahat ang sakit ng puso ko ngayon.Pakiramdam ko hindi lang ang pamilya ko ang iniwan ko, pati puso ko maiiwan ko sa pag-alis kung ito.

Ilang minuto pa’t umandar na ang bus.Nakatingala ako sa kawalan habang pinapakiramdaman ang mahinang duyan sa’kin ng pag-andar ng sinasakyan ko.Mabuti nalang at wala akong katabi, walang masyadong makakapansin na umiiyak ako.