Kaibigan lang ba Talaga? (Editing)

Chapter 32

Chapter 32

-Andy's Point of view-

Malakas na hangin ang aking nalanghap. Nilalamig ako.

Nakatingin lang ako sa malayo, Ilang buwan na, hindi parin ako ayos. Sa bawat araw na nakalipas ay mas lalo pa akong nasasaktan dahil sa naging desisyon ko.

Ang Layuan nya ako.

Narinig kong nag ring ang Cellphone ko, naka display sa screen ng cellphone ko ang pangalan ni Aubrey.

"Hello?" I said peacefully.

"Andy, Kamusta ka naman?" Narinig ko ang pagsinghap nya.

Gusto ko man na umiyak, pero kasalanan ko.

"Ayos lang ako, ikaw ba?" Huminto ako. At nagsalita muli. "Kamusta kayo?..." Dagdag ko.

"Mag kita tayo." Sabi nya at pinatay ko ang tawagan namin.

Tumayo na ako at nag bihis agad. Tinext ko sya na sa Starbucks na lang kami mag kita. Hindi man lang sya nag reply sa text ko.

Pati ata si aubrey ay nilalayuan na ako, di lang pala sya. Pati si Russel at Ivan pa pala. Nung matapos akong mag bihis ay tsaka ko lang nahalata na pumayat pala talaga ako.

"Mommy, pupunta lang po ako sa Starbucks." Paalam ko.

"Gusto mo bang samahan kita?" Tanong nya 

"Hindi na po, imi-meet ko po kasi si Aubrey." Ngumiti ako, she nodded.

Nagpahatid ako sa driver namin, konti lang ang tao ngayon sa Starbucks. Kitang kita ko na mula rito sila aubrey, at Russel kasama si Ivan.

Wala sya.

Pumasok ako, binati pa muna ako ng guard tsaka ako dumaretso sa kanila, may iniinom na agad sila, pero ang nakakapag taka, mukang hindi maingay si Russel ngayon.

"Hi andy" kaway ni Ivan. Sa may tabi nya ay bakante ang upuan kaya umupo ako don at binati sila.

"Hello, Kamusta kayo?" Tanong ko.

Naiilang ako sa titig ni Aubrey, hindi na ako sanay sa kanila.

"We're good, how about you?" Russel said while drinking his coffee.

"So far, I'm good." I said while wearing my Sweetest smile.

"Ba't hindi mo sinabi saamin?" Tumindig ang mga balahibo ko nung mag salita si Aubrey, miss ko na tong babae na ito!

"Ang Alin?" Baling ko sa kanya.

"Na pag katapos ng graduation ay pupunta kana ng ispanya? Bakit andy?" Nakita kong Kumuyom ang dalawa nyang kamao. Napayuko ako, alam na nila.

"Sabi kasi ni daddy, kailangan daw." Inilaban ko ang kaba ko. Bakit nga ba nag lihim ako sa kanila?

"At wala ka bang balak na sabihin saamin? Akala ko pa naman kaibigan ka namin." Nakita kong frustrated sya sa paglilihim ko sa kanila.