BAHAR ÇİÇEKLERİ 🌹 봄 꿈 🌹

14.Bölüm-Dejavu

Tarih tekarürlerden ibarettir. Bazen yaşadığımız şeyi tekrar yaşarız,bazende bizim başımızdan geçenlerin aynısı bir başkası tarafından yaşanır.Tıpkı bu bölümde, İnci'nin başına gelenler gibi.
Akşam olmuştu. Melek bu gün mesaiye kalacaktı.Yada herkes öyle zannediyordu.Kızlar evde oturuyorlardı ama Ayşe 'nin yüzü hâlâ asıktı.
Derya :-Ayşe, hâlâ o güllerin sana olmadığı için mi üzülüyorsun?
Ayşe :-O gülleri Hyun 'un bırakmasını isterdim.Dedi somurtarak.Ne de olsa büyük bir hayal kırıklığı yaşıyordu kendi içinde.
İnci :-Bende Jung Min 'in bırakmış olmasını istedim ama bırakmamış işte.Ben yüzmü asıyor muyum?
Ayşe:-Güller sana gelmiş ama.
İnci:-Beklediğim kişiden değil ama.Hatırlatırım Jung Min.
Ayşe :-Haklısın galiba.O değilde iyi ki gidipte "Sen mi bıraktın?"diye Woo Jin'e sormadık.Dedi gülerek. Kızlar da gülüyorlardı.
O anda kapı çaldı.
Ayşe :-Teyzem geldi galiba.
İnci :-O bugün mesaiye kalmayacak mıydı?
Ayşe :-İptal olmuştur belki.Başka kim gelecek?
Derya :-Ben kapıya bakayım.Dedi ve açtı.
Çok şaşırmıştı. Çünkü gelen Jung Min idi.Hem de elinde bir buket gül ile.
Derya :-Jung Min!
Jung Min :-Merhaba.İnci evde mi?
Derya :-İnci! Diye seslendi içeriye doğru ve içeri girdi.
İnci, kapıya geldi:-Jung Min, senin ne işin var burada?
Jung Min, gülleri İnci 'ye uzattı.
Jung Min :-Bunlar senin için.
İnci, gülleri aldı:-Bunlar çok güzel. Teşekkür ederim. Ama Jung Min, gitmelisin.Teyzem,gelebilir.
Jung Min :-Teyzenin mesaiye kaldığını biliyorum.
İnci :-Bence fazla güvenme.Dedi şaşkınlıkka çünkü Melek, arabasıyla bahçenin önüne gelmişti. Yine bir koşuşturma başlamak üzereydi.
Kim Hyun ve Kim Jun ise Jung Min 'in arabasında onu bekliyorlardı.
Kim Hyun :-Olamaz! Teyzeleri geldi.Dedi telaşla.
Kim Jun :-Neden korkuyorsun bu kadar?Öcü mü bu kadın?
Kim Hyun :-Daha beter.Jun, Çabuk saklan.
İkiside arabanın içinde,iyice pırstılar.
Derya :-İnci, teyzem geldi.Dedi heyecanla.
İnci :-Gördüm.Ne yapacağım şimdi? Jung Min gel içeri.Dedi ve onu içeri soktu telaşla.
Derya :-Ne olacak şimdi,teyzem geliyor!
Ayşe :-Onuda saklayacağız.
Jung Min :-Nereye?
İnci :-Hyun 'un saklandığı yere tabii.Dolaba.
Jung Min :-Hani mesaiye kalacaktı bu kadın?
İnci :-Sen bunu nereden öğrendin?
Jung Min :-Jun 'un babasının şirketinden.
Ayşe :-İnci, sen Jung Min 'i sakla.Biz teyzemi oyalayalım.
İnci, Jung Min 'in elinden tuttu ve odaya çıkarttı.
Derya :-Dejavu!
Ayşe :-Efendim?
Derya :-Bu anı daha önce yaşamıştım diyorum.
Ayşe :-Derya, içeriye oda parfümü sıkalımda teyzem, Jung Min 'in de kokusunu almasın.
Derya :-İyi düşündün.Eee ne de olsa tecrübe konuşuyor.
İnci, Jung Min 'i dolaba saklamıştı.
İnci :-Jung Min, neden geldin ki buraya,teyzem seni bir görürse,işimiz bitti demektir.
Jung Min :-Biliyorum. Hyun anlattı.Hyun,Jun!Dedi. Birden telaşla.
İnci :-Ne oldu?
Jung Min :-Bir şey söyleyeceğim ama korkuyorum.
İnci:-Söylesene Jung Min!
Jung Min :-İnci, Jun ve Hyun, dışarıda arabanın içindeler.
İnci :-Ne?Dua ette,teyzem onları görmemiş olsun!
Dedi korkarak.
Jung Min :-İnci, belki o gülleri ben bırakmadım ama bırakmış olmayı isterdim.O bir buket gülü de bunu ispatlamak için getirdim.Kalbimdekini sana sadece onlar anoatabilir diye düşündüm.
İnci irkildi:-Güller!Ben gülleri oturma odasında unuttum.Jung Min, sen burada kal.Dedi ve dolabın kapağını kapatıp, aşağıya koştu.
Melek, içeri girmişti ve güller elindeydi.
Melek :-Kızlar, bu güller de nereden çıktı?
Ayşe ve Derya, ne diyeceklerini bilemiyorlardı.Birbirlerine baktılar. Verecekleri cevap,onların ve dolaptaki Jung Min'in hayatını belirleyecekti belkide.Bu yüzden,susmayı tercih ediyorlardı.Şu durumda birbirlerine bakmaktan ve kem küm etmekten başka yapabilecekleri bir şey yoktu.İnci birden merdivenlerden koşarak, yanlarına geldi .
İnci :-O güller, senin için teyzeciğim. Dedi nefes nefese.
Melek :-Benim için mi? Dedi sevinerek.
İnci, Ayşe ve Derya 'yı dürttü.
Derya :-Eevet teyze.Bizim,yanında kalmamıza izin verdiğin, bize oda hazırladığın ve bizim için çalıştığından dolayı,teşekkür etmek niyetiyle aldık bu gülleri.
Melek duygulanmıştı.Kızlara sarıldı.
Melek :-Canım yeğenlerim.Bunları tabiiki yapacağım.Siz benim için çok değerlisiniz.Asıl Kore'ye geldiğiniz için ben teşekkür ederim.
O an kızlar,yalan söyledikleri için,pişman olmuşlardı.
Melek :-Ben bunları suya koyayım.Çok güzeller.Sağolun kızlar.Tüm yorgunluğum bir anda geçti.Dedi ve mutfağa gitti.
Derya :-Sizin yüzünüzden,teyzeme yalan söylemek zorunda kaldım.Sanırım vicdan azabı çekiyorum.
Ayşe :-Bende.
İnci :-Aynen.Kızlar,size birşey söyleyeceğim ama panik yapmayın.
Ayşe :-Yine ne oldu?
İnci :-Kim Hyun ve Kim Jun dışarıda ki arabanın içindelermiş.
Ayşe ve Derya :-Ne?
Melek mutfaktan geldi:-Kızlar, yemek yediniz mi?
Ayşe :-Yedik teyze. Yemek saatimizi geçirmedik.
Melek :-Yemek saatinizi geçirmemeniz,hoşuma gitti.Ben de yemiştim.Peki ödevler yapıldı mı?
İnci :-Biz de şimdi yapmaya gidiyorduk.
Derya :-Ödevlerimizi yapalımda bir an önce yatalım değil mi kızlar? Dedi imâyla.
Melek gülümsedi :-Bu çok güzel.Demek artık benim düzenime alışıyorsunuz.
Ayşe :-Alıştık bile.
Melek :-Bizim bahçenin önün de yine bir araba var.
İnci :-Ne arabası teyze,biz hiç görmedik!
Melek :-Orada işte. İyice otoparka çevirdiler burayı.Ben gidip bir bakayım.Kiminmiş o araba?
Kızlar :-Dur teyze! Diye bağırdılar.
Melek durdu :-Kızlar,niye bağırıyor sunuz?
Derya :-Gidip ne yapacaksın teyze.Birazdan gider buradan.İnşallah!Dedi mırıldanarak.
İnci :-Derya haklı.Bidazdan,giderler.Yani gider.
Ayşe :-Yaa!
Melek şaşkındı :-İyi öyle olsun.
İnci :-Neyse, Biz artık odamıza gidelim.Dedi ve kızlarla odaya koştular.
Odaya girmişlerdi.Kapıyı kilitlediler.Dördü de yatağın üzerine oturdular.
İnci :-Şimdi seni buradan nasıl çıkaracağız?Ah Jung Min ah!
Jung Min :-Geldiğim için,bana kızıyor musun?
İnci :-Kızmıyorum ama!
Derya :-Bırakın şimdi kızmayı da bir plan yapıp Jung Min 'i buradan çıkaralım.
Ayşe :-Ancak,teyzem uyuyunca çıkarabiliriz.
Jung Min :-Başka çaresi yok mu?Arka kapı gibi.
Derya :-Kabul edersen,arka balkon var.
Jung Min :-Ön kapıyı tercih ederim.
Ayşe :-Saat kaç?
İnci :-On buçuk.
O anda Melek 'in ayak sesleri duyuldu.
Ayşe :-Teyzem geliyor.
İnci :-Jung Min, dolaba gir çabuk.
Melek kapıya vurdu :-Kızlar, gelebilir miyim?
Derya, kapıyı açtı.
Melek :-Kızlar,yatma vakti.Ödevleriniz bitmedi mi?
Ayşe :-Bitti teyzeciğim. Biz de şimdi yatıyorduk.
Melek:-Peki kızlar. İyi geceler. Dedi ve çıktı.
Tam Jung Min ,dolaptan çıkıyordu ki Melek tekrar içeri girdi.İnci, birden dolabın kapağını kapattı.Jung Min 'in burnuna çarpmıştı.Acımıştı da.
Melek:-Kızlar, bu arada yarın okulda temizlik gününüz varmış.Okul forması ile değil,sivil gideceksiniz.
İnci :-Biliyoruz teyzeciğim. Bayan Sun söyledi.
Melek o an durdu:-Bu oda da farklı bir koku var gibi.
Ayşe :-Ne gibi teyzeciğim?
Derya :-Oda parfümünden buraya da sıkmalıydık.Dedi fısıldayarak.
Melek :-Sanki erkek parfümü gibi.Yanılıyorum galiba.Dedi ve çıktı.
Ayşe :-İyi geceler teyzeciğim. Dedi ve kapıyı kilitledi.
İnci :-Jung Min, çıkabilirsin.
Jung Min, burnunu tutarak çıktı.
İnci :-Özür dilerim. Teyzem bir anda gelince,kapıyı yüzüne kapattım.Çok mu acıyor?Dedi ve Jung Min 'in burnunun ucuna dokundu.
Jung Min :-Hayır. Sen dokununca geçti. O an ikisi de göz gözelerdi.
Derya ve Ayşe gülüyorlardı.
Saat ilerlemişti.Bizimkiler,Melek 'in yatmasını bekliyorlardı.
Derya :-Teyzem artık yatmıştır.
Ayşe :-Haydi İnci, Jung Min'i evden çıkar.
İnci :-Ama...
Derya :-Şimdi korkmanın zamanı değil. Haydi!
İnci :-Peki.
İnci, Jung Min 'in elinden tuttu ve odadan çıkardı.Merdivenlerden iniyorlardı ki,İnci,Melek 'i farketti.Melek ise masaya oturmuş, telefonla konuşuyordu.
Melek :-Bu dosyaları incelemem daha uzun süreceğe benziyor.Çok fazla dosya var. Evde daha rahat çalışırım diye geldim.Evet.
Jung Min :-Teyzen uyumamış.Ne yapacağız? Diye fısıldadı.
İnci :-Geri dönüyoruz!Dedi aynı şekilde.
Hızla odaya döndüler.
Jung Min :-Neredeyse, yakalanıyorduk.
Ayşe :-Ne oldu?Neden geri döndünüz?
İnci :-Teyzem daha uyumamış.Oturma odasında çalışıyor.
Ayşe :-Hay Allah.Şimdi ne yapacağız?
Derya :-Tek bir yol kaldı.
Diğerleri :-Neymiş o?
Derya :-Balkon.
Jung Min :-Olmaz.Ben oradan nasıl inerim aşağıya? Çok yüksek.İnmeye kalkarsam,bir yerimi kırarım.
İnci, Jung Min 'in omuzlarına ellerini koydu:-Jung Min, inan bana teyzemin seni atmasından iyidir.
Ayşe :-Buldum! Hyun ve Jun 'u ara balkonun altına gelsinler.Senin inmene yardımcı olurlar böylece.
İnci :-İyi fikir.
Jung Min, Kim Hyun 'u aradı.İkisi de uyuya kalmıştı.
Kim Jun, gözünü araladı:-Hyun, telefonun çalıyor.
Kim Hyun, gözlerini açtı,telefona baktı:-Jung Min arıyor.
Birden ikisi de ayaklandılar.
Kim Hyun, telefonunu açtı :-Jung Min, sen yaşıyor musun?Biz de senden ümidi kesmiştik.
Jung Min :-Hemen balkonun altına gelin ve çıkmama yardım edin.
Kim Hyun :-Balkon mu?
Kim Jun :-Balkondan mı inecek aşağıya?
Jung Min :-İnci 'nin teyzesi uyanık ve benim dışarı çıkmam gerek.Çabuk buraya gelin.Dedi ve kapattı.
Kim Hyun ve Kim Jun, gizlene gizlene,balkonun altına geldiler ve durdular.
Kim Hyun,Ayşe 'ye bakiyordu.El salladı.Ayşe ise hâlâ kırgındı ona.Kim Jun da Derya 'ya bakıyordu elbette.
Jung Min :-Önünüze bakın!Dedi ve balkonun diğer tarafına geçti.
Jung Min :-İnci, gitmeden bir şey öğrenmek istiyorum.O çocuktan,hoşlandın mı?Dedi afacanlık yapmaya başlamıştı okulun en zeki çocuğu.
İnci:-Jung Min!
Jung Min :-Hoşlanmadığını söyle de içim rahat etsin.
İnci :-Bırak şimdi hoşlanmamı da in aşağı.Yakalanacağız.
Jung Min :-Eğer söylemezsen,sabaha kadar buradayım.
İnci :-Jung Min lütfen, sırası değil.
Kim Jun :-Haydi artık Jung Min! Boynum koptu yukarı bakmaktan.
Jung Min:-Bir saniye.İnci!
Kim Hyun :-Şimdi biri hırsız var diye polise ihbar edecek bizi.Hadi ama.
Jung Min :-İnci, söylüyor musun?Söylemiyor musun?Yoksa burada sabahlayacağım.
İnci :-Hoşlanmadım.Memnun musun şimdi?
Jung Min :-Yaşasın! Diye bağırdı. Bir den ellerini korkuluktan çekti ve aşağıya düştü.
İnci :-JungMin! Dedi ve aşağıya baktı.Neyseki Jun ve Hyun 'un üzerine düşmüştü.
Kim Hyun :-Jung Min, seni sakar!
Jung Min :-İnci, merak etme.Ben iyiyim.
Kim Jun :-Birde bana sor.Dedi Jung Min'in altından.
Kızlar gülmeye başladılar. O anda,Melek 'in ayak sesleri duyuldu.
Ayşe :-Teyzem geliyor, Çabuk gidin.Dedi.
Kızlar içeri girip, balkon kapısını kapattılar.Erkekler ise koşup arabaya bindiler.
Melek içeri girdi :-Kızlar, siz de bir ses duydunuz mu?
İnci :-Duymadık teyzeciğim.
Melek :-Allah,Allah.Sanırım bana öyle geldi.Garip bir sesti.Sanki biri bir yerden düştü.
Kızlar gülmeye başladılar.
Melek :-Siz neden gülüyorsunuz bakalım. Hem neden ayaktasınız?Çabuk yatın.Dedi ve çıktı.
Bu gece de Güney Kore'de böyle geçmişti.Yine macera,yine aksiyon ve yine aşk.