BAHAR ÇİÇEKLERİ 🌹 봄 꿈 🌹

46.Bölüm-Aşk

  Ayşe :-Kore.Hayallerimin ülkesi.Sadece hayal mi?Neden sevmiştim ki bu ülkeyi bu kadar?Neden hiç tanımadığım hâlde bu kadar bağlanmıştım ki?Beni çeken neydi buraya?Niye çağırıyordu ki beni "Gel"diye.Ne çabalamıştım gelmek için bu hayaller ülkesine.Düşünüyorum da beni buraya getiren şey sırf merakım değildi.Hayaller değildi.Beni Kore'ye çağıran aşktı galiba.Aşkımdı.Beni rüyalarında görüp,beni bekleyen kişiydi Kore'ye getiren.Evet ta kendisiydi.İyi ki de gelmişim diyorum bazen.Yaşanılanlara rağmen.Ama nedendir bilinmez,iyiki de tanımışım onu diyor kalbim.Belki de hâlâ sevdiği içindir.
  Ne güzeldi o ilk gün!Ne güzeldi yağmurun altında o ilk tanışma!Seni sevdiğimi anladığım gün ne güzeldi!Ne güzeldi seni seviyorumu senden duymak!Ve seni sevmek,seni sevmek ne güzeldi!
  Kendi sözleri korkutur mu insanı?Bense korktum şimdi. Bu bir son mu?Sonumuz böyle mi olacaktı?Biz güzel hayaller kurarken,gerçekten sonumuz böyle mi olacaktı?
 
 
  İnci :-Hayat, garip sürprizlerle dolu.Oyunlarla.Seni nereye götüreceğini,sana neler getireceğini kestirmek çok zor doğrusu.Hele de kendinle ilgili plânlar yaparken.İyi bir okul istersin mesela. İyi bir meslek.Yada mükemmel bir hayat.Hep ilerisi için çalışırsın.Çok çalışırsın. Çok çalıştım.Ama bir anda beklemediğin bir şey gelir ve bütün bunları düşünmekten alı koyar seni.Her şey pespembedir o an.Her yer bahardır.Sanırsın ki kış hiç gelmeyecek.Sanırsın ki onunla olmak dünyanın en güzel şeyidir.Öyleydi.Onunla olmak benim için dünyanın en güzel şeyiydi.O varken,ne iyi bir okula,ne iyi bir mesleğe ne de mükemmel bir hayata ihtiyacım vardı. Sadece ilerisi için o yanımda olsaydı,yeterdi.
  Evet aşk diye bir şey var ve o dünyanın en karmaşık probleminden bile karmaşık.Çözmek zor anlayacağın.İmkânsız.Ama çok acıtıyor insanın canını.Seni amacından uzaklaştırdığı gibi,acı da çektiriyor.
  Acı çekerek bitmesini istemiyorum ama!Herkesin üzülmesini de istemiyorum.Keşke diğer aşk filmleri gibi mutlu sonla bitseydik bizde.Keşke biz de çok mutlu olsaydık.
 

  Derya :-Türkiye. Üç tarafı denizlerle çevrili aşk parçası.En büyük özlemim.Her sabah,mutlaka kalbimde özlemi ile uyanırım.Daha çok özlerim!Yataktan doğrulur,etrafıma bakarım sonra.Türkiye'de değilimdir belki ama kuzenlerim yanımdalardır.O an gülümserim biraz.Onlar vadırya yanımda, Türkiye'de sayılırdım.Yine de özlemi büyük olur ya,işte!Bir gün.Günlerden bir gün,özlemimin hafiflediğini anladım. Özlemden daha ağır bir duygu vardı sol yanımda.Daha huzur vericiydi.Neydi ki bu bana tükürdüğümü yalatan?Sevgi mi?Bildiğim sevgilere hiç benzemiyordu ki.Anne sevgisi gibi değil di,ya da arkadaş sevgisi.Anlamam ki sevgiden aşktan, bu ne böyle Allah aşkına?Bu da soru mu?Tabii ki aşktı.Erkeklerle anlaşamayan bir kız da sever miydi peki?Evet.Hem de çok sever.Hele de sevdiği ona "Sen benim kaderimsin"derse,daha çok sever.
  Doğru.O benim kaderimdi.Ben de onun.Bizi bir araya getiren tek şeydi kader.Şimdi ayırandan da o.
  Keşke, yine sabah olsa,kızlarla gülüşerek kalksak yataktan.Okula gitsem ve yine onunla kavga etsek meselâ.O bana "Cadı"dese,bende ona "Çekik göz".Güzel olurdu.Acaba kader bizi tekrar bir araya getirir mi?Yoksa herşey bitti mi?Onu son bir kez görmeyi çok isterdim.Hem de çok.