BAHAR ÇİÇEKLERİ 🌹 봄 꿈 🌹

27.Bölüm-Hoş Geldin Bebek-2

  Bakıcılık görevi devam ediyordu.Bebek,biraz daha güçlük çıkarsa da Derya 'yı annesine benzetmesi bu işi birazcık daha kolay hale getiriyordu.Belki de kaderin onlar için yaptığı planlar,oldukça güzel işliyordu.
  Erkekler gitmişlerdi.Kızlar bebekle oynuyorlardı.Bebeğe rahat bakabilmek için, sırasıyla yemek yiyorlardı.Kim Jun, yemeğini yemişti.Yanlarına geldi.
  Kim Jun :-Kızlar, ben yemeğimi yedim.Haydi, sizde gidip yeyin.Ben bebekle ilgilenirim.
  Ayşe :-Bu çok iyi olur.
  Derya :-Evet.
  İnci :-Yorulmuştum.Biraz dinlenmiş oluruz.
  Kızlar, yemeğe oturdular.Kim Jun ise bebeği seviyordu.
  Kim Jun :-Sen ne kadar sevimlisin böyle. Küçük çekik gözlerinle ve tombik ellerinle çok şirinsin.Benim minik bebeğim.
  Bebek, Kim Jun 'a gülüyordu.
  Kim Jun :-Sen ne güzel gülüyorsun öyle!
  Ayşe :-Jun 'a da bakın. Bebeği nasıl da seviyor.
  Derya :-Bebekte onu sevdi galiba.Şunun gülüşüne de bakın.
  İnci :-Jun, çok iyi bir baba olur bence. Tabii,Derya'da çok iyi bir anne.
  Derya :-İnci! Dedi uyarırcasına.
  İnci :-Ne var yani olamaz mı?Bunu bebek bile biliyor.
  Derya :-Sağol almayayım.Ben böyle iyiyim.
  Ayşe :-Kimi kandırıyorsun? Sung Hyun Ah'ı nasıl kıskandığını bilmiyoruz sanki.
  Derya :-Yemeğinizi yeyin de şu bebeğin yanına gidelim.Dedi ve ağızlarına lokmayı tıkıştırıverdi arkadaşlarının.
  Ayşe:-Dur, tamam sustuk.
  İnci :-Acaba annesini bulmuşlarmıdır?
  Ayşe :-Bulsalar haberimiz olurdu.
  Derya :-Bebeğe bakarken,Jung Min 'in ne kadar üzüldüğünü gördünüz mü?
  İnci :-Görmezmiyim.Yetimhane günlerine geri döndü sanki.Belli etmese de anne babasını bulmayı çok istiyor. Düşünsenize bu yaşına kadar,ikisini de görememiş ve ikisinin sevgisinden de mahrum kalmış.
  Ayşe :-Bu çok üzücü.İyiki anne ve babamız bizimle.Biz çok şanslıyız.Ama bir de Jung Min gibi şanssız olanlar var.
  Derya :-Haklısın.
  İnci :-İşte bu yüzden, bebeğin ailesinin bulunmasını çok istiyor. Jung Min çok temiz kalpli.Bulamadığı sevgiyi başkalarında arıyor ve başkalarına vermeye çalışıyor.
  Ayşe:- Sonuçta buluyor değil mi?Seni bulduğu gibi.
  İnci gülümsedi.
  Yemeklerini yemişler,bebeğin yanına gelmişlerdi. Kim Jun, bebeği dizinde zıplatıyordu.Bebek ise,halinden memnun görünüyor,Jun 'a gülüyordu.
  Derya, Jun 'a bakakalmıştı.
  Derya :-Bebek ile ilginirken,ne kadar da tatlı görünüyor!Diye mırıldandı.İnci ve Ayşe onu duymuşlardı. Ayşe koluyla dürttü.
  Ayşe :-Ne dedin sen?
  Derya :-Onu sesli mi söyledim ben?Dedi telaşla.
  İnci :-Jun 'a söyleyeceğim. Dedi ve Kim Jun 'un yanına koştu.
  Derya :-İnci, hayır!Dedi ve Ayşe ile yanına geldiler.
  İnci :-Jun, Derya varya...
  Derya :-İnci.Dedi eliyle sus işareti yaparak.
  Kim Jun Derya 'ya baktı :-Eee.
  Derya, Jun 'un yanına geldi ve bebeği kucağına aldı.
  Derya :-Yok birşey.Ayrıca bu bebeği bu kadar zıplatmasan iyi olacak.Sonra benim üzerinüme çıkartıyor.Bu son bulüzüm.Başka da yok.Dedi ama bebek yine üzerine kustu.
  Derya :-Yeter artık ama.
  Ayşe :-Bu çocuğu annesinin niye bıraktığını anladım ben. Ona da böyle kustuysa.
  Derya :-Size zıplatmayın diyorum.Neden anlamıyorsunuz?
  İnci :-Derya 'cığım,üzerini değiştir istersen.Bu manzaraya daha fazla dayanamayacağım.Dedi tiksinerek.
  Ayşe 'de aynı şekilde:-Ben de.
  Derya :-Ama giyecek bir şeyim kalmadı ki!Kızlar, bulüzlerinizden bir tane versenize!
  İnci ve Ayşe :-Hayatta olmaz.
  Derya :-Ama neden?
  Ayşe :-Ya yine çıkarırsa.O pis şeyin bulüzüme bulaşmasını istemiyorum.
  Derya :-İnci, sen ver bari.
  İnci :-Ayşe 'ye katılıyorum.Veremem.Sonra nasıl giyerim o bulüzü?
Derya:-Yine çıkarırsa yıkanır,yıkanırsa da temizlenir.Bu kadar basit.
  Ayşe :-Mesele yıkanması değil. O şeyin bulüzüme bulaşması.
  İnci :-Evet. İsterse yüz kere yıkansın.O bulüzü giydikçe aklıma gelir.Bir daha giyinemem.
  Ayşe ve İnci :-Iyyyy!
  Derya :-Aman be!Vermezseniz vermeyin.Dedi ve bebeği Ayşe 'nin kucağına verdi.
  Kim Jun onlara gülüyordu.
  Derya :-Ben banyoya gidiyorum.Her yerim battı zaten.Ben gelene kadar bakın. İnşallah sizin de üzerinize kusar.Dedi ve gitti.
  Ayşe :-Ağzından yel alsın!
  İnci :-Öyle birşey yaparsa o bulüzü bir daha giymem ben.
  Ayşe :-Ben de.
  Kim Jun :-Kızlar, çok kötüsünüz.Dedi gülerek.
  Derya, banyodaydı.Bebek ile Ayşe ve İnci ilgileniyorlardı.Çok yorulmuşlardı ve uykuları gelmişti.Bebek ise iyiden iyiye huysuzlanmaya başlamıştı. Ağlıyordu.
  İnci :-Yine ağlamaya başladı.
  Ayşe, ayağında sallamaya başladı.
  Ayşe :-Uykusu da mı gelmiyor bu bebeğin?
  İnci :-Acıkmış olmasın?
  Ayşe :-Az önce mamasını içirdim.
  İnci :-Altına baktın mı?
  Ayşe :-Az önce temizledim.
  İnci :-Bir yerimi ağrıyor acaba?
  Ayşe :-Az önce...Ne diyorum ben? Akıl mı kaldı? Çok yoruldum ben ya!
  İnci :-Ben de!
  O anda Kim Jun, içeri girdi.
  Kim Jun :-Yine neden ağlıyor?
  Ayşe getirip,bebeği Kim Jun 'un kucağına tutuşturdu.
  Ayşe :-Al babası, bebeğin!
  İnci ise yastığı verdi Jun 'un diğer eline.
  İnci :-Babası bu da yastığı. Bizim artık dayanacak gücümüz kalmadı.
  Ayşe:-Lütfen, biraz da sen bak.Dedi ve İnci ile koşarak, odaya çıktılar. Bebek Kim Jun 'a gülüyordu.
  Kim Jun :-Seni afacan. Demek baş başa kaldık.
  Ayşe ve İnci, odaya çıkmışlardı. Hemen yataklarına attılar kendilerini.
  Ayşe :-Çok yoruldum.Çoooook.
  İnci :-Ben de. Uzun süre bebek görmek istemiyorum.Ne olur bir an önce bulsunlar şu bebeğin annesini.
  Ayşe esniyordu:-Biraz uyuyalım da sonra kalkıp, görevi devralalım.Ne dersin?
  İnci 'den ses gelmiyordu.Çünkü çoktan, uykuya dalmıştı.Ayşe, başını kaldırdı ve ona baktı.
  Ayşe :-Uyumuş!Dedi ve onun da gözleri kapanıverdi.
  Derya ise banyodan çıkmıştı:-Ne kokuymuş arkadaş? Yıkan yıkan gitmedi.O değil de ben şimdi ne giyeceğim?Hainler.Bir bulüzü çok gördüler bana.Dedi İnci ve Ayşe 'ye bakarak.
  O anda kapı çaldı.Derya, usulca kapıyı araladı ve baktı.Kimse yoktu ama yerde bir bulüz vardı. Aldı ve içeri girdi. Katlanmış olan bulüzü açtı ve baktı.Bu Jun'un bulüzüydü.
  Derya gülümsedi :-Kendi bulüzünü bırakmış!
  Kim Jun, bebek ile yalnız kalmıştı.Derya, üzerini giyinmiş,yanına inmişti.
  Derya :-Demek, yalnız kaldınız.
  Kim Jun, Derya 'ya döndü ve baktı. Gülümsüyordu.Kendi bulüzünü onun üzerinde görmek hoşuna gitmişti.
  Kim Jun :-Sana çok yakışmış.
  Derya :-Alay etme lütfen. Baksana ne kadar büyük.
  Kim Jun :-Alay etmiyorum.Çok şirin olmuşsun.
  Derya utanmıştı :-Şey.Bulüzünü verdiğin için teşekkür ederim.
  Kim Jun :-Önemli değil. Yarın hizmetli gelince,seninkileri yıkamasını söylerim.
  Derya :-Ben kendim de yıkardım.
  Kim Jun:-Misafirime çamaşır mı yıkatacağım!Dedi gülümseyerek.
  Derya :-Çok iyisin. Bu arada kızlar kaçmışlar.
  Kim Jun :-Evet ama çok yoruldular.
  Derya :-Biliyorum. Hemen uyumuşlar.Dedi gülerek.
  Kim Jun :-İstersen,sen de odana çık.Ben bebişle ilgilenirim.
  Bebek Derya için, ağlamaya başladı.
  Derya gülümsedi :-Sağol ama sanırım beni istiyor.Dedi ve bebeği aldı.
  Kim Jun :-Galiba bu gece ayaktayız.Dedi saate bakarak.
  Derya :-Bencede.Saat on bir olmuş.Şuna bak.Gözlerinde hiç uyku yok.
  Kim Jun :-Neyse ki yarın hafta sonu.
  Derya, ve Kim Jun, bebek ile ilgileniyorlardı.Derya mama yapıyor,Kim Jun ise bebek ile oynayıp,ona şarkı söylüyordu.Derya içeriye giriyor du ki birden köşede durdu,onu dinlemeye başladı.Hayranlıkla izliyordu Jun'u."Allahım sen yardım et.Duygularıma neden hakim olamıyorum.Ben,ben,ona..."Diye düşündü.
  Kim Jun, şarkısını bitirdi.Derya,yanına geldi.
  Derya :-Jun,ne güzel söyledin şarkıyı.
  Kim Jun utanmıştı.Derya, bebeği aldı ve mamasını içirmeye başladı.
  Derya :-Harika bir sesin var.Sarkı da çok güzeldi.İlk defa senden duydum.
  Kim Jun :-Annem,çocukken söykerdi bu şarkıyı. Aklıma geliverdi işte.Dedi gülümseyerek.
  Derya :-Bebek seni çok sevdi.
  Kim Jun :-Ben de onu.
  Derya :-Bu gece ki son mamandı bu.Artık uyuma vakti.
  Saat oldukça ilerlemişti.Yorulmuştular.
  Kim Jun :-Saat,bir buçuk.Doğrusu,bu gün bizi çok yordun afacan.
  Derya :-Ben bebeği bizim odaya götüreyim.Dedi ve ayağa kalktı.
  Kim Jun :-İstersen, benim odamda uyut.Ağlayıp,kızları da uyandırmasın.Onlar da fazlasıyla yoruldular bu gün.
  Derya :-Olur mu?
  Kim Jun :-Neden olmasın.
  Derya, bebek ve Kim Jun,odaya çıktılar. Derya, bebeği yatağın üzerine yatırdı.Kendisi de yanına oturdu ve ayağını uzattı.Kim Jun ise bebeğin diğer tarafina geçip,uzandı.
  Kim Jun :-Biliyor musun? Çok yoruldum.Dedi esneyerek.
  Derya :-Bebek bakmak çok zormuş.
  Kim Jun:-Sence uyur mu?
  Derya :-Artık uyumalı.Dedi ve bebeğin üzerine battaniyesini örttü. Bebek, Derya 'nın parmağı ile oynuyordu. Derya, ona ninni söylemeye başladı.
  Kim Jun :-Ne güzel sölüyorsun!Dedi ve gözleri yavaş,yavaş kapanmaya başladı. Bebekte uyuya kalmıştı.
  Kim Jun ve bebek tamamdı.Derya ise ninninin sonunu getiremeden,uyumuştu.Bebek ortalarında Jun ile kafa kafaya vermiş uyuyorlardı.
  Ayşe ve İnci, onları kontrol etmeye gelmişlerdi.
  İnci :-Sanırım, bize ihtiyaçları yok.Dedi fısıldayarak.
  Ayşe :-Üzerlerini örtelim de üşümesinler.Dedi gülerek ve bir battaniye ile üzerlerini örtüp,çıktılar.
  Kim Jun ve Derya, öylece uyuya kalmışlardı.
  Sabah olmuştu.Kim Jun, hafifçe kıpırdandı.Elini Derya 'nın beline attı. Derya 'nın başı ise Kim Jun 'un omuzundaydı.İkisi de gözlerini araladılar.Birbirlerine baktılar.
  Kim Jun :-Derya! Dedi gülümseyerek.
  Derya :-Günaydın Jun! Dedi ve ikisi birden şaşkınlıkla gözlerini açtılar. Ne halde olduklarının farkına nihayet varmışlardı.İrkilip,kalktılar hemen.Bağırmaya başladılar.
  Derya ve Kim Jun:-Aaaaa!
  O anda karşılarında İnci ve Ayşe 'yi gördüler.
  İnci :-Bağırmayın.Bebeği korkutuyorsunuz.Dedi gülerek. Bebek kucağındaydı.
  Derya :-Biz,böyle mi uyumuşuz bütün gece?
  Ayşe gülüyordu:-Yok, yok.Bebek ortanızdaydı.Korkma.
  Kim Jun :-Siz ne zaman geldiniz?
  Ayşe :-Siz sarılmaya başladığınızda.
  Derya 'da Kim Jun 'da çok utanmışlardı.
  İnci :-Utanmayın.Haydi kalkın.Kahvaltı sizi bekliyor.
  Ayşe :-Derya, o üzerinde ki Jun 'un bulüzü değil mi?
  İnci :-Pekte yakışmış.Dedi imâ ile.
  Derya, ikisine de sert sert baktı.Zaten çok utanıyordu.
  Kahvaltıyı yapmışlardı.Bebek ise durmadan ağlıyordu.
  İnci :-Yine mi ağlıyor?
  Kim Jun :-Evet.
  Derya :-Bu sefer ben de bile durmuyor.
  Ayşe :-Sanırım, uykusu var.
  Derya :-Doğru düzgün uyumuyor ki.
  Kim Jun :-Nasıl uyutsak acaba?Her yolu denedik.Ayağım da bile salladım.
  Ayşe :-Yine aranıza mı alsanız acaba?
  Derya, sehpanın üzerinde ki bezi,Ayşe 'ye fırlattı. Ayşe, gülüyordu.
  İnci :-Aklıma bir yol daha geliyor.
  Diğerleri :-Neymiş o yol?
  İnci :-Her bebeğin uyumayı sevdiği yer.Araba!
  Kim Jun, arabayı çalıştırdı.
  Ayşe :-Derya, bebeği götür haydi.
  Derya :-Kızlar, ben gitmesem!
  Ayşe :-Bebek bir tek sen de duruyor.Sen götürmelisin.
  İnci :-Jun 'dan mı utanıyorsun?
  Derya :-Ee evet.Dedi utanarak.
  Ayşe :-Utanma,utanma.Olur böyle şeyler.
  İnci :-Haydi git artık, bebeği ağlatma.
  Derya,arabanın yanına gitti.Kim Jun, arka kapıyı açtı.Derya 'da bebek ile bindi.
  Kim Jun,arabayı kullanıyordu.Aynadan,Derya ve bebeğe baktı.Bebek susmuştu. Hatta uyumuştu bile.
  Kim Jun :-Bebekçik uyudu mu?
  Derya :-Evet, uyudu.
  Kim Jun :-Erkek çocuğu ne de olsa. Arabayı seviyor.
  Derya güldü :-Aslında kız erkek,her bebek arabada uyumayı sever.
  Kim Jun :-Ben,şey, sabah ki şey için, özür dilerim.
  Derya utanmıştı:-Önemli değil.Dedi kekeleyerek.
  Kim Jun :-Uyku hali işte. Kusuruma bakma ne olur.
  Derya, başını öne eğdi.
  Kim Jun,o an cesarete gelmişti:-Derya, kadere inanır mısın?
  Derya :-Elbette inanırım.Ben bir müslümanım.
  Kim Jun :-O zaman, şuna da inan.Sen benim kaderimsin.Ben de senin.
  Derya, şaşırmıştı:-Bunu neden söyledin ki şimdi?
  Kim Jun :Bilmem!İçimden geldi işte.
  Eve gelmişlerdi. Kim Jun, kapıyı açtı. Derya, kucağın da bebek ile içeri girdi. Girer girmez de çok şaşırdı.Melek ve Bay Young Chan, eve gelmişlerdi.Hatta Hyun ve Jung Min 'de.
  Derya :-Teyze!Dedi şaşkınlıkla.
  Melek :-Derya, bu bebekte neyin nesi?Yoksa siz?
  Ayşe :-Teyze,yanlış...
  Melek sözünü kesti:-Sen sus.Çabuk açıklayın bana.Ne oluyor burada?Bu bebekte nereden çıktı?
  İnci :-Ben açıklayayım.
  Melek:-Sen de sus!
  Ayşe :-Ama teyze,susarak nasıl açıklayacağız?
  Melek :-Bunu yapmış olamazsınız.
  Jung Min :-Derya 'nın üzerinde ki Jun'un bulüzü değil mi?Dedi Hyun 'un kulağıba eğilerek.
  Kim Hyun güldü :-Evet. Biz gittikten sonra ne olmuş burada?Diye fısıldadı.
  Jung Min :-Ben anladım. Bebek yine çıkarmış.
  Kim Hyun :-Anlamalıydım.
  Melek :-Ne yapacağım ben? Ablamlara ne derim?
  Derya :-Teyze,bi dinle.
  Melek:-Ne dinleyeceğim?Gördüklerim herşeyi açıklıyor zaten.Hem,senin kendi kıyafetlerin nerede?
  Derya :-Şey oldu.Bebek kustu.
  Melek :-Bebek kusmuşmuş!İkinizin bebeği bu değil mi?Ne ara yaptınız? Ben nasıl fark etmedim?
  Bay Young Chan :-Jun, ne demek oluyor bu?Nereden çıktı bu bebek?Yoksa Melek Hanım,haklı mı?İkinizin mi bu bebek?
  Bir an Bay Young Chan 'da Melek 'e inanmıştı.
  Kim Jun :-Baba,efendim, biz bu bebeği...
  Melek :-Söyle haydi Söyle.Bu bebeği ikimiz yaptık de de şuraya bayılayım.Nasıl kandırdın bu kızı ha!Ben şimdi ailesine ne derim?"Abla Kore'li bir damadınız,bir de torununuz var"diye nasıl söylerim?Bir de sana güvenip bu kızları emanet ettim.İçlerinden biriyle işi pişirmişte haberim yokmuş.
  Derya :-Teyze! Dedi kızarak.
  Melek :-Hele senden bunu hiç beklemezdim.
  Bay Young Chan :-Jun,bu bebek sizin mi gerçekten?
  Kim Jun :-Bizim...
  Kim Jun, "Bizim değil"diyecekti ama Melek lâfı ağzına tıkamıştı yine.
  Melek :-Duydunuz mu Bay Young Chan, "Bizim"dedi.Onlarınmış.
  Kim Jun :-Ben anlatamayacağım.Artık pes ediyorum.
  Jung Min :- Melek teyze,benden daha iyi yazar çıktı. Ödüllük kitap yazıyor şu anda.
  Kim Hyun :-O değil de,Young amca da ona inandıya!
  İkisi de gülüyorlardı. İnci ve Ayşe onlara baktılar kızarak.
  İnci :-Siz ikiniz, gülmeyin!
  Ayşe :-Teyze,beş dakika da Birezilya dizisi yazdın.
  Melek :-Keşke dizi olsaydı.Yada şu anda rüya da olsaydım.
  Derya :-Teyze bizi dinleyecek misin?
  Melek :-Ne zaman oldu bu bebek,?Erken mi doğdu?Nasıl baktınız bu zamana kadar?
  Derya :-Ben de pes ettim.
  Kim Jun :-Efendim, siz bizi yanlış anladınız.
  Herkes şaşkınlıkla Melek'i dinliyordu.Melek, bebeğe baktı.
  Melek :-Şuna bak.Aynı da babası.Nasıl yaptınız bunu ha!
  İnci dayanamadı ve araya girdi:-Teyze, bi durur musun artık? Ortada yok böyle bir şey. Söylediğin şeylerin, ne kadar mantıksız olduğunun farkında mısın? Sana her şeyi anlatacağım.Şuraya oturun iki dakika.Dedi ve teyzesi ile Bay Young Chan 'ı oturttu.
  Gençler,Melek ve Bay Young Chan 'a her şeyi anlattılar.Bebeğin,kapıya bırakıldığını ve ona nasıl baktıklarını da.
  Melek :-Demek öyle oldu. Ben de neler düşündüm.Dedi gülerek.
  Bay Young Chan :-Çocukları dinlemediniz ki.Aslında, kendiniz gibi beni de inandırdınız.Dedi o da gülerek.
  Derya :-Benim öyle bir şey yapacağımı nasıl düşünürsün teyze?
  Melek :-O an kucağında bebekle,üzerinde o bulüzle ve yanında da Kim Jun ile görünce,şoka girdim.
  Diğerleri güldüler.
  Bay Young Chan :-Küçük hanım'ın gelinim olmasını isterdim doğrusu.O an sizi kucağınız da bebek ile görünce çok yakıştırdım.
  Kim Jun ve Derya, çok utanmışlardı.
  Melek :-Aman kalsın!
  O anda kapı çaldı. Hizmetli kapıyı açtı,.Gelen,polisti.
  Polis Memuru :-İyi günler.Biz bebek için geldik.
  Herkes kapıya koştu.
  Kim Jun :-Bebek için mi?
  Polis Memuru:-Evet.
  Jung Min :-Anne ve babası bulundu mu peki?
  Polis Memuru:-Maalesef. Bulamadık.
  Kim Hyun :-Öyleyse,nereye götüreceksiniz onu?
  Polis Memuru:-Yetimhaneye. Emin olun,orada çok iyi bakacaklar.Daha iyi olacak.
  Ayşe :-Ama!
  Bay Young Chan :-Ailesi bulunana kadar,bizimle kalsa olmaz mı?
  Melek :-Evet. Biz ona çok iyi bakarız.
  Polis Memuru :-Üzgünüm.Götürmek zorundayız.
  Derya, bebeği,polis memuruna verdi.O anda bebek ağlamaya başladı. Dışarı çıktılar.Polis memuru bebeği götürüyordu.Hemen peşinden,bahçeye koştular.
  Bebek bir gece de alışıvermişti sanki onlara. Gözlerinin içine bakarak ağlıyordu.Bizimkiler durur mu?Bebek ile onların da göz yaşları süzülüyordu yanaklarından.
  Kim Jun :-Durun lütfen!diye bağırdı birden.
  Polis durdu.Kim Jun, Jung Min ve Kim Hyun, içeri koştular ve ellerinde bebek malzemeleri ile geri geldiler.
  Kim Jun :-Bu onun battaniyesi.Ona sarılmadan uyuyamaz.
  Kim Hyun :-Bu da emziği.Çok ağlarsa verirsiniz.
  Jung Min :-Pişik kremini de alın.Biraz pişiği var.
  Kızlar, bebeğin yanına koştular.
  İnci :-Hoşçakal bebiş.Belki de orada sana,bizden daha iyi bakarlar.
  Ayşe :-Allaha emanet ol canım.
  Derya bebeğin elini tuttu.Bebek ona gelmek için çabalıyordu.Bir şey söyleyemedi.
  Melek ve Bay Young Chan 'da göz yaşlarını tutamamışlardı.
  Polis memuru döndü ve tam gidiyordu ki bir ses duyuldu.
  :-Durun!Bebeğimi götürmeyin!
  Herkes sesin geldiği yöne doğru baktı.Evet,bebeğin,annesi gelmişti.
  Melek :-Sen,bu bebeğin,annesi misin?
  :-Evet.Durun ne olur,götürmeyin bebeğimi.Onu bıraktığım için, çok pişmanım.Dedi ağlayarak.
  Jung Min :-Sen,nasıl bir annesin?Küçücük çocuğu bırakıp,nasıl gidersin ha!
  :-Biliyorum  ama çaresizdim.Eşimi,bebeğime hamile iken kaybettim.Ona bakacak gücüm yoktu.Eğer benimle kalsaydı açlıktan ölecekti.Dedi.
  Jung Min :-Ne olursa olsun,çocuğunun yanında kalmalıydın.Bırakıp gitmek,çözüm mü?
  :-Biliyorum. Çok pişmanım.Neler çektiğimi bilemezsiniz.
  Kim Jun :-Sen de bu bebeğin neler çektiğini bilemezsin.Şu gördüğün kızı annesi sanıyordu biliyor musun? Dedi Derya 'yı göstererek.
  Kadın ağlıyordu.
  Melek :-Tamam çocuklar, Hanımefendinin üzerine gitmeyin.Belli ki zor günler yaşamış.Bence,biz sana yardım edebiliriz.Sana bir iş ve bebek için, yaşayacak bir yer sağlayabiliriz.Dedi ve Bay Young Chan 'a baktı.
  Bay Young Chan :-Elbette.Ama bir daha bu bebeği bırakmayacaksın.
  Kadın,sevinmişti:-Teşekkür ederim. Dedi ve bebeğini kucağına aldı. Bebiş susmuştu ona gülüyordu.
  Kızlar ve erkekler, bu manzara karşısın da gülümsediler.Bebek için, çok sevinmişlerdi.
  Polis Memuru :-Öncelikle merkeze gidelim.Dedi ve kadın ile bebeği götürdüler.
  İçeri gitmişlerdi.
  Kim Hyun :-Derya, gerçekten de bebeğin annesi sana benziyordu.
  Kim Jun :-Evet.Bebeğin benzettiği kadar varmış.
  Kızlar, gülüyorlardı.
  Ayşe :-Umarım, bizi yorduğuna değer.
  Melek :-Kızlar, haydi toparlanın.Artık evimize gidelim bizde.
  Kızlar :-Tamam  teyzeciğim.
  Kızlar, hem konuşuyorlar,hem de toparlanıyorlardı.
  İnci :-O bebek beni çok etkiledi.Ama annesini bulmasına çok sevindim.
  Ayşe :-Ben de.Ayrıca, Derya ve Jun'un da yakınlaşmasını sağladı o afacan.
  Derya :-Hiçte bile.Ne yakınlaşması!
  Ayşe :-Beraber uyuduğunuzu ne çabuk unuttun?
  Derya :-Şunu hatırlatlamasana!Siz de oradaydınız.Aramızda bir şey olmadı. Yoksa oldu mu?Dedi şüpheyle.
  İnci :-Sen Ayşe 'ye bakma.Sarılmak dışında başka bir şey olmadı. Dedi gülerek.
  Derya :-Ohh!Ama daha dikkatli olmalıyım.
  O anda Kim Jun, Derya ile konuşmak için, odanın kapısına geldi. Tam kapıya vuracaktı ki içeriden duyduğu sesle yerinde kaldı.
  Ayşe :-Neden, daha dikkatli olacaksın ki?
  Derya :-O malûm şey işte.
  Ayşe :-Malûm şey de ne?
  İnci :-Anlasana Ayşe, Jun, kendisini Derya ' nın kurtardığını bilmemeli.
  Kim Jun, kulaklarına inanamıyordu.Çok şaşırmıştı.Neredeyse olduğu yere yıkılacaktı.