BAHAR ÇİÇEKLERİ 🌹 봄 꿈 🌹

41.Bölüm-Adım Adım Ayrılığa Doğru

  Oyunlar dönüyordu.Tehlikeli oyunlar.Mutlulukları yıkan,yerine hüzünler inşâ eden oyunlar.Bu oyunların sonucu sadece ayrılıktı.Kimi eski aşkını geri kazanmak için oynuyordu sinsice.Kimi birini mutlu etmek için mutsuz olacaktı.Kimisi de sadece sevdiğinin mutluluğunu düşündüğü için onu mutsuz edecekti oyun oynayarak.Sonuç oldukça acı olacaktı ama hiç birinin haberi yoktu.
  Ertesi gün olmuştu.
  Derya :-Dün açık arttırma varmış.
  Kim Jun :-Evet. Ben de oradaydım.
  Derya gülümsedi :-Dediğini yaptın öyle mi?Peki tabloyu alabildin mi?
  Kim Jun :-Alamadım ama bence şu anda iyi bir yerde.Benim için önemliydi ama başkasını daha çok mutlu edeceğini düşünüyorum.
  Derya:-Bilmece gibi konuşuyorsun ama sen öyle diyorsan öyledir.
  Kim Hyun ve Ayşe okulun bahçesindelerdi.Konuşarak yürüyorlardı.
  Kim Hyun :-Güney Kore 'de ki bir üniversiteye gitmeni istiyorum.
  Ayşe :-Nedenmiş o?
  Kim Hyun :-Eğer Türkiye 'ye dönersen,senden ayrı kalmaya dayanamam.
  Ayşe :-Benim için, Türkiye 'de ki bir üniversiteye gelmez misin?
  Kim Hyun :-Ben senin için, her yere gelirim.Bunu daha anlayamadın mı?Yeterki ayrılmayalım.Dedi ve Ayşe 'ye sarıldı. Ayşe 'de ona.
  O anda beklenmedik bir şey oldu.Melek okula gelmişti. Üstelik,Ayşe ve Kim Hyun 'u birbirlerine sarılırken gördü.
  Melek :-Ayşe! Dedi şaşkınlıkla.
  Ayşe hemen Hyun 'dan ayrıldı.
  Ayşe :-Teyze!
  Melek :-Ne oluyor burada?Bu ne hâl?
  Ayşe :-Teyze şey...
  İnci ve Derya onları uzaktan fark etmişlerdi.
  Derya :-Bu teyzem!Burada ne işi var?
  İnci:-Derya, sanırım Ayşe ve Hyun 'u gördü.
  Derya :-Koş,İnci koş.Yanlarına gidelim.
  O anda diğerleri koşarak yanlarına geldiler.
  Derya:-Teyze, sen burada!
  İnci :-Buraya neden geldin ki?Yani bir şey mi oldu?
  Melek :-Okula gelmemi söyleyen bir telefon aldım ve geldim. Gördüklerim hiç hoşuma gitmedi.
  Kim Hyun :-Efendim...
  Melek sözünü kesti:-Siz neden sarmaş dolaştınız ha?
  Ayşe :-Teyzeciğim!
  Kim Hyun :-Sen dur Ayşe. Ben açıklarım.
  Melek :-Yoksa aranızda bir şey mi var?
  Kim Hyun :-Evet efendim. Biz birbirimizi seviyoruz.
  Melek :-Ne?Dedi ama sanki oracıkta kalp krizi geçirecekti.
  Ayşe :-Teyze ,sakin ol.
  Melek :-Erkeklerden uzak durup derslerinizle ilgilenmeniz gerekmiyor muydu acaba?Dedi kızarak.
  Kim Hyun :-Efendim, bize neden kızıyorsunuz ki?Biz yanlış bir şey yapmıyoruz.
  Melek :-Evet yapıyorsunuz.Hem de büyük bir yanlış.Kore'ye bunun için mi geldiniz?Derslerinizle ilgilenmenizi söylemedim mi ben?Ne yapayım şimdi ben sizi Türkiye'ye geri göndereyim mi?
  Kim Hyun :-Hayır! Diye atıldı birden.
  Melek :-O zaman, bu işe burada son vereceksiniz.
  Melek çok ama çok sinirliydi.
  İnci :-Teyze, abartmadın mı?
  Melek :-Abartmak neymiş,Türkiye 'ye dönünce anlarsınız.
  Derya :-Sen ciddi misin?
  Melek :-Şaka yapıyor gibi mi gözüküyorum?
  İnci :-Oldukça ciddisin.Dedi korkarak.
  Jung Min :-Erkeklerden neden bu kadar nefret ediyorsunuz?
  Melek :-Bu seni ilgilendirmez delikanlı.
  Kim Hyun :-Biz sadece sevdik.
  Melek :-Sevmek mi?İnanamıyorum. Bunu yaptığınıza inanamıyorum.Tamam, bunu burada halledebiliriz.Ben ikinizi görmedim sayıyorum.Siz de ayrılıyorsunuz.
  Ayşe :-Ama teyze!
  Melek :-Hemen!
  Kim Hyun :-Efendim...
  Melek :-Ben şimdi eve gidiyorum.Bunu evde konuşacağız.Üçünüzle de.Dedi ve gitti.
  Ayşe :-Neden teyzeme birbirimizi sevdiğimizi söyledin ki!
  Kim Hyun :-Sence hata mı yaptım?
  Ayşe :-Hata değil ama teyzem bir daha görüşmemize izin vermez.
  Kim Jun :-Keşke, bir şey söylemeseydin.
  Derya:-En azından,cesur davrandı ve söyledi.
  Kim Jun :-Yani ben korkak mıyım?Bunu mu demek istiyorsun?
  Derya :-Hayır ama teyzemin karşısında cesur davranmanı beklerdim.
  İnci :-Ben de.
  Jung Min :-Ben de ne demek?
  İnci :-Öne çıkıp "seviyorum" demeliydin.
  Jung Min :-O zaman, birbirimizi biraz zor görürdük.
  Kim Hyun :-Arkadaşlar ne oluyor size?Kavga mı edeceksiniz?
  Kim Jun :-Bir dakika Hyun. Derya, bunu ben de yapardım.
  Derya :-Yapsaydın o zaman.
  Jung Min :-Onu bırakın da fark ettiyseniz,Melek teyze kendisini birinin aradığını ve okula gelmesini istediğini söyledi. Onu kim aramış olabilir?
  İnci :-Bilmiyorum ama bu çok garip.Üstelik,teyzem bizden de şüpheleniyor olmalı.Hazırlıklı olmalıyız.
  O anda bunlar olurken,kendilerini uzaktan izleyen biri vardı. Ha Eun. Sinsice,bir plân yapmıştı ve başarılı da olmuştu.
  Ha Eun :-Bir taşla, üç kuş.Bu iş çok zevkli olmaya başladı. Dedi gülerek.
  Melek kızları önüne çekmiş,konuşuyordu.
  Melek :-Tebrik ederim sizi. O çocukla çıkmakta ne oluyor?
  Ayşe :-Aşık oldum.Dedi kısık bir ses tonu ile.
  Melek :-Aşk mı?Aşk diye bir şey yoktur.
  Ayşe:-Yanılıyorsun teyze.
  Melek :-Asıl yanılan sensin.Sana inanamıyorum. Bunu nasıl yaparsın?
  Derya:-Ayşe 'yi suçlama teyze.Çünkü, yalnız değil.
  Melek:-Demek siz de.Tahmin etmiştim zaten.Haydi İnci ve Ayşe neyse ne.Ama senden hiç beklemezdim.
  Derya :-Haklısın. Ben de kendimden beklemezdim ya oldu işte.Dedi başı önde.
  İnci :-Teyze, bizim bir kalbimiz var.
  Melek :-O kalbinizin kırılacağından haberiniz var mı sizin?
  Ayşe :-Sevdik.
  Melek :-Tamam sevdiniz.Ama onlarla bir sonunuz olmayacağını bilmiyor musunuz siz?Peki aileleriniz duyunca neler olacak tahmin edebiliyor musunuz?Bir erkek için geleceğinizi mahvetmeniz doğru mu?
  Derya :-Bunları düşündüm ama kalbime engel olamadım.İnci 'de.Ayşe 'de.
  İnci :-Sen hiç aşık olmadın mı teyze?Bizi anlayamaz mısın?
  Melek :-Aşk. Aşk, sadece üzülmenize neden olur. Uzak durun.Beni dinleyin ve uzak durun.Dedi ve odasına çıktı.Kızlar, arkasından bakakalmışlardı.
  Melek üzgündü.Belli ki erkeklere olan düşmanlığının altında geçmişinde yaşadığı bir hayal kırıklığı vardı. Yatağına oturdu ve ağlamaya başladı. Çekmecesini açtı ve bir kaç fotoğraf çıkarıp bakmaya başladı.
  Kızlar, kapıya vurdular ve odaya girdiler.
  Derya :-Teyze, iyi misin?
  Melek gözlerini sildi hemen.
  Ayşe :-Seni üzdüğümüz için özür dileriz.
  Melek :-Beni üzen siz değilsiniz.
  Kızlar, yanına oturdular.
  İnci :-Bu o mu yoksa?
  Ayşe :-Erkeklerden bu yüzden mi nefret ediyorsun?
  Melek :-Kore'ye geldiğimde tanıştım onunla.Bay Young Chan 'ın şirketinde beraber çalışmaya başladık.İkimiz de Türk olduğumuz için birbirimizle çok iyi arkadaş olmuştuk.Mesailer,öğle yemekleri,iş çıkışları beraberdik.Sabahları bile birbirimizi arar,işe geç kalmamak için uyandırırdık.Ama o benimle ilgili arkadaşlıktan ötesini düşünmeye başlamıştı. Ben de usul usul kendimi kaptırmaya başlamıştım ona.Çok seviyordum.Geleceğimiz hakkında hayallerimiz bile vardı.Evlenip,iki tane çocuğumuz olacaktı.Kız ve erkek.Kore'de güzel bir evimiz bile olacaktı.Her şey çok güzel gidiyordu.Fazla güzel.Nişanlanmayı düşünüyorduk ve ailelerimizle konuşmak için hazırlık yaparken o beni bırakıp gitti.Bu dünya da beni yalnız bırakıp gitti.Bir gün buluşma yerinde onu beklerken bir trafik kazası geçirdiği haberini aldım.O,o...
  Melek ağlıyordu. Kızlarda.
  Melek :-Hayallerim öylesine yerle bir olmuştu ki,aşka da erkeklere de inancımı kaybettim onunla birlikte.Kalbimi kimseye açmadım bir daha.Aşktan kaçmayı,erkeklere düşman olmakta buldum belki de.Erkeklerden uzak durursam,bir daha böyle şeyler yaşamam diye düşündüm yada.Dedi gözlerini silerek.
  Ayşe :-Bilmiyorduk teyze. Özür dileriz.
  Melek :-Asıl ben özür dilerim.Hayatınıza bu kadar burnumu sokmamalıydım.Ama beni anlayın lütfen.Sizin de üzülmenizi istemedim.
  Derya :-Üzülmeni istemiyoruz teyzeciğim.Lütfen gülümse.
  İnci :-Haydi ama!
  Melek gülümsedi zoraki bir halde.
  İnci :-Ha şöyle. Seni gülerken görmek çok güzel.
  Melek:-İyi ki yanımdasınız.
  Kızlar ve erkekler sınıfta oturmuş konuşuyorlardı.
  Ayşe :-Teyzemin bunları yaşadığını bilmiyordum.
  Kim Hyun :-Şimdi onu daha iyi anlayabiliyorum.Zor olmalı.
  Jung Min :-Söylemek gerekirse,sizi Türkiye 'ye geri gönderecek diye çok korktum.
  İnci :-Jung Min, beni bırakma olur mu?
  O anda Jung Min, Kim Hyun ve Kim Jun, birbirlerine baktılar.
  Jung Min :-Asla.Bizi ayırsa,ayırsa sadece ölüm ayırır.O da bedenen.
  İnci başını Jung Min 'in omuzuna koydu.
  Kim Jun ve Derya göz göze geldiler.
  Derya :-Jun, özür dilerim.Dün biraz sert çıktım sana.Saçmaladım.
  Kim Jun gülümsedi :-Önemli değil.Bu arada Seul 'de bir tekwando turnuvası düzenlenecek.Ben adımı yazdırdım.
  Derya:-Bu çok iyi.
  Kim Jun :-Ama senin de adını yazdırdım.
  Derya :-Ne?Jun, ben nasıl yaparım?
  Kim Jun :-Sen artık siyah kuşaksın.Unuttun mu?
  Ayşe :-Denemelisin bence.
  İnci :-Yapabileceğine eminim.
  Kim Jun :-Hem belki finalde karşılaşırız.
  Derya :-Sen finale çıkarsın da ben ne olurum onu bilmiyorum.
  Diğerleri gülüyorlardı.O anda Ha Eun, yanlarına geldi.Niyeti,aralarında ki fırtınayı görmekti.Yada fırtına çıkarmak.
  Ha Eun:-Merhaba çocuklar!
  Diğerleri :-Merhaba.
  Ha Eun :-Oturabilir miyim?Dedi ve Kim Hyun 'un yanına oturuverdi.
  Derya :-Daha oturabilirsin dememiştik.Dedi ve o anda İnci onu dürttü.
  Ha Eun :-Ne yapıyorsun Hyun?
  Kim Hyun :-Oturuyorum.
  Ha Eun :-Dün çekmeceleri karıştırırken ne buldum bak? Bunları hatırlıyor musun? Dedi ve bir kutu çıkarıp,Kim Hyun 'a uzattı. İçinde mektuplar,hediyeler,fotoğraflar olan kutu.
  Kim Hyun :-Ama bunlar!
  Ha Eun :-Çıkarken bana yazdığın mektuplar.Bak,hediyelerde var.
  Kim Hyun :-Sakladın mı bunları?
  Ha Eun :-Elbette.Benim için hâlâ çok değerliler.
  O anda,Ayşe sinirlendi ve ayağa kalkıp sınıftan çıktı. Kim Hyun 'da peşinden.
  Kim Hyun :-Ayşe, Ayşe, bekle.
  Ayşe :-Neden peşimden geliyorsun?Eski aşkınla oturup,güzel günlerinizi yâd etsenize.Aşk mektuplarını ne duygularla yazdığınızdan başlayabilirsiniz mesela.
  Kim Hyun, Ayşe 'nin elinden tuttu.
  Kim Hyun :-Ha Eun 'u her gördüğünde böyle mi davranacaksın?
  Ayşe :-Kıskandığımı mı imâ ediyorsun?
  Kim Hyun :-Ayşe, seni sevdiğimi biliyorsun. Neden böyle davranıyorsun?
  Ayşe :-Yarın ben de eski aşk mektuplarımı getireyim beraber okuyalım ne dersin?
  Kim Hyun :-Bunu beni kızdırmak için mi yapıyorsun?
  Ayşe :-Hyun, sen beni anlamayacaksın belli ki.Çok kızgınım.Beni biraz yalnız bırak.Lütfen. Dedi ve gitti.
  Ha Eun, Kim Hyun 'un yanına geldi.
  Ha Eun :-Yanlış,bir şey mi yaptım?
  Kim Hyun :-Hayır. Ayşe 'nin sinirleri biraz gergin.Haydi sınıfa gidelim.
  Ha Eun :-Sizi ayırmak için tek bir hamlem kaldı.İşte o zaman, istediğimi elde edeceğim.Diye düşündü.
  Kim Hyun, Kim Jun ve Jung Min ,toplanmışlardı.
  Kim Hyun :-Neden böyle davranıyor?Anlamıyorum.Ha Eun, her yanıma geldiğinde,kavga çıkarıyor.
  Kim Jun :-Anlasana,seni kıskanıyor.Ama bana sanki,Ha Eun bunu kasıtlı yapıyorumuş gibi geliyor.
  Jung Min :-O kızdan her şey beklenir.
  Kim Hyun :-Sanırım, Ha Eun, eskisi gibi olacağımızı ümit ediyor kendince.
  O anda Jung Min, kalbini tuttu.
  Kim Jun :-Jung Min, iyi misin?
  Jung Min :-Sanırım, kalbim yine...
  Kim Hyun :-Çabuk hastahaneye gidiyoruz. Ben annene ve babana  haber vereyim.
  Jung Min 'i hastahaneye kaldırmışlardı.Oldukça kötü gözüküyordu.Bu sefer ki ağrı biraz daha zorlamıştı onu.Doktor,yanı başında tahlillere bakıyordu.
  Bayan Yang Mi :-Doktor?
  Doktor :-Jung Min, ilaçlarını aldın mı?
  Jung Min :-Aldım.
  Bay Sang Kyu :-Kötü bir şey mi var yine?
  Doktor :-Maalesef.İlaçların hiç bir faydası olmamış.
  Bayan Yang Mi :-Ama nasıl olur?
  Doktor :-Ameliyat şart oldu.
  Jung Min arkadaşlarına baktı.
  Bayan Yang Mi :-Ameliyatın riskli olduğunu söylemiştiniz.
  Doktor :-Evet öyle. Ama bu riski göze almalısınız.Durumu git gide kötüleşiyor.Evet ameliyat çok ağır ama bu ağrıları çekmek daha da zor.Artık,sıklıkla hissetmeye başlayacak.
  Jung Min :-Ameliyat olsamda öleceğim,olmasamda öyle mi?
  Bayan Yang Mi :-Başka bir yolu yok mu?Dedi gözlerinden yaşlar süzülerek.
  Doktor :-Üzgünüm. Elimizden gelen bu.
  Jung Min :-Okulumun aksamasını istemiyorum.Kapanınca olabilir miyim bu ameliyatı?
  Doktor :-Elbette. Ben senin için, bir kalp hapı yazacağım.Ağrıların geldiği zaman,onu içersin.Bu seni ameliyatına kadar idare eder artık.
  Jung Min :-Pekâlâ.
  Kim Jun :-Yani ameliyat olacaksın öyle mi?
  Jung Min :-Başka çarem yok ki.
  Bay Sang Kyu :-Oğlum,istersen,seni yurt dışına götürebilirim.
  Jung Min :-Hayır baba.Burada,ülkemde kalmak istiyorum.
  Jung Min, arkadaşları ile birlikte,gerçek anne ve babasının mezarlarının bulunduğu yere geldi.
  Jung Min :-Arkadaşlar, eğer ölürsem,beni onların yanına...
  Kim Jun :-Ne diyorsun sen?Öleceğini de nereden çıkarttın?
  Jung Min :-Belki...
  Kim Hyun :-Belkisi filan yok. Biz her zaman birlikte olacağız.
  Jung Min :-Kaderin ne yazdığını bilemeyiz öyle değil mi? Bu arada İnci 'nin bir şeyden haberi olmasın.Ondan ayrılmanın zamanı geldi.
  Kim Hyun :-Nasıl olacak o?
  Jung Min :-Direk yüzüne söyleyemem.Buna cesaretim yok.Bu nedenle kendimden soğtacağım onu.Ani bir hareketle hemde.
  Kim Hyun :-Çok üzülecek ama.
  Jung Min :-Benden bir kere nefret etmesi,ölümüme bir ömür boyu yas tutup,kendi hayatını mahvetmesinden iyidir.
  Kim Jun :-Sen ölmeyeceksin.Bunu o kafana sok.Dedi üzülerek.Kim Hyun ile Jung Min 'e sarıldılar.
  Jung Min :-İyi ki arkadaşımsınız.