Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yukarıdaki hikayenin instagram sayfasıı🌿☄
Takip ederseniz ve gönderilerini beğenirseniz bölüm daha hızlı gelebilirrr💪💪👌
****
Aliden...
Üzerindeki kadın da kimdi? Ne hakla Selin'e zarar verebiliyordu?
Ben dehşete kapılmış bir şekilde Selin ve o kadına bakarken Selin bana yardım dileyen bakışlarla baktı. Ve daha sonra şu kelimeleri fısıldadı;
''Yardım et...''
Ve bu cümleyi söylediği an üzerindeki kadın Selinin saçlarından tutup kafasını sert bir şekilde yerdeki parkeye vurdu. Ben gözlerime inanamamıştı. Selin, bayılmıştı. Kaşı ve dudağı patlamıştı.Daha sonra üzerindeki kadın şaşkınlıkla ayağa kalktı ve saçlarını büyük telaşla düzenledi. Ve daha sonra hiç bir şey demeden çantasını aldı ve koşar adım evden çıktı. Ben neler olduğunun farkına ancak bir süre sonra varmıştım.
Yerde öylece uzanan Seline doğru koşup dizlerimin üzerine çöktüm ve büyük korkuyla başını kucağıma aldım.
''Selin, aç gözlerini.'' diyerek büyük korkuyla onu ayıltmak için yüzüne yavaş tokatlar vuruyordum. Bir türlü uyanmadığı için telaşa kapılıp bedenini kucağıma aldım ve aceleyle arabama ilerlemeye başladım.
Korkuyordum. Ona bir şey olmasından çok korkuyordum. Kalbimde büyük bir sızı ve onu kaybetme korkusu vardı.
Bu korku nedendi? Niye bu kadar korkuyordum? Niye kaybetme duygusu ile sızlıyordu kalbim?
Selini arabanın arka koltuğuna hızlıca uzandırdıktan sonra hızlı adımlarla arabamın şoför koltuğuna oturdum. Büyük telaşla ellerimi saçlarımın arasından geçirdim ve hızlıca arabayı çalıştırdım.
Kaç bastığımı hatırlamıyordum. Nasıl ve hangi telaşla hastahaneye 5 dakika da vardığımı da hatırlamıyordum. Sadece Selini acil müdahale odasına aldıklarını hatırlayabiliyordum.
Daha sonra korkuyla sağ elimi sol yanıma doğru götürdüm ve kalbimin olduğu yere koydum. Daha sonra oturmak için bir yer aradım ve acil m. odasının önündeki 3'lü koltuğa oturdum. Tam oturdum telefonuma mesaj geldi.
Mesaj Babamdandı...
''Eve dönebilirsin... İstersen o okuldan kaydını aldırabiliriz OĞLUM...''
Bu mesaj benim kaşlarımı çatmama sebep olurken bir yandan da düşünüyordum. Neden?
Bir anda ne değişmişti? Beni ölümüne istemeyen, beni hiç bir zaman sevmeyen ve değer vermeyen babam için şimdi mi kıymete binmiştim?
Gitmeyecektim. Benim kısa süre içinde o okulda değer verdiğim bir insan olmuştu. Gerçekten değer verdiğim insan. Şimdi o değer verdiğim insanı bırakabilir miydim? Bana karşı olan güvenini sarsabilir miydim?
