HEPİNİZ HASTASINIZ

34.bölüm:"Kokundan."

Multi; Muzıniyetteki Ali Barbarosoğlu!😍😍😍😍 (shop kendi yapımımdır 💁🏻💁🏻💁🏻💁🏻 hahah ne kadar becerikliyim :P)

MultiV; Haramiler-Mavi Duvar

****

Ali kaşlarını çatarak adımlarını hızlanıp yanıma vardı ve karşımda duran kendisinin ikizim olduğunu iddia ettiği kadına baktı. O da en az benim kadar şaşkındı.

Ürkekçe Alinin koluna tutundum gözlerimi kadından ayırmayarak,

"Ali şaka mı bu? Karşımda ayna falan mı var ben kendimi görüyorum?" Diye mırıldandım kulağına eğilip. O da aynı şekilde kulağıma eğildi ve mırıltı halinde konuştu,

"Selin karşında ayna olsa senin hareketlerinin aynısı oynar. Lütfen mantıklı ol."

Göz devirdim ve tekrar doğruldum, "Nasıl yani sen şimdi..." dedim şaşkınlıkla. Sanki dilim tutulmuş ve kelimeleri seçemiyordum. Bu çok fazla tuhaf bir histi... hemde çok fazla.

Karşımda tıpatıp aynım olan bir kız vardı ve ben tam şuracıkta şaşkınlıktan ölebilirdim.

Bana bir kaç adım daha attı ve dibimde bitti. Nefesi tam yüzüme vururken içimdeki rahatsızlığı tanımlayamıyordum; korku mu? şaşkınlık mı?

"Evet, Selin. Gördüğün üzere canlı canlı karşındayım ve kamera şakası falan değil. Ayrıca..." dedi ve alaycı bakışlarını Aliye çevirdi, "Sevgilinde yakışıklıymış.."

Kaşlarım anında çatılırken ona doğru adımladım, "Bana bak-"

"Ne o? Çok mu kıskançsın? Beni döver misin yoksa?" Diye alayla konuştuğunda bakışlarım yavaşça Aliye döndü. Sakinleşmem yönünde gözlerini yavaşça kapatıp açtı ve gülümsedi içimi ısıtacak derecede.

Yavaşça bakışlarım Körfeze dönerken o çoktan bakışlarını bana çevirmişti. Tehlikeli bir tip olduğu psikopat çarpık gülüşleri, giyim tarzı ve surat ifadelerinden gayet belli oluyordu. Ama şunu bilmiyordu; o psikopatsa, ben ondan daha da psikopattım.

"Lavabo da da pek bir korktun.." dediği an gözlerimi hafifçe irileştirdim, "Sen.."

"Ya o barmeni de sen gerçek barmen mi sandın?" Diye sözümü kestiğinde gözlerimi iyice irileştirdim, "Sen baya beni takip etmişsin?"

İşaret parmağını omzumdaki saçlarıma getirdi ve oynamaya başladı, "Vay be.. yakından daha da bir gıcık görünüyorsun." Dedi tehditkar bir ses tonuyla. Anında kaşlarımı çatıp elini ittirdim.

"Ve yakından daha da atarlısın." Diye devam ettiğinde sol kaşımı kaldırdım, "Yakından derken?"

"Yıllardır seni izliyorum... o sessiz boş yere ağlamaların, insanları boş bir inşaata çekip dövdürtmen... Kendini ne sanıyorsun ya? Herkesin senden korktuğunu falan mı sandın? Bu şekilde kendi benliğini gizleyebildiğini mi sanıyordun?" Dediğinde göz devirdim, "Nereden çıktın sen ya?" Diye bıkkınlıkla konuştuğumda dudağının bir kenarı daha da yukarı kıvrıldı, "Senden, hala olacak o kadından ve kocasından intikam almaya geldim." Dediğinde alayla güldüm, "Hadi halamdan eniştemden alırsın intikamını onlar yapacaklarını yapmışlardır da... benden ne diye intikam alıyorsun?"

"Annemi öldürdün çünkü." Diye anında cevapladığında gözlerimi kırpıştırdım afallayarak. "Annemi falan öldürmedim ben saçmalama.." diye konuştum kızgınlıkla. Kaşlarını çattı ve ürpertici bir bakış attı bana, "Senin o tehlikeli geçmişin yüzünden öldü annem!" Diye bağırdığı an içime bir şey oturmuştu... haklıydı. Annesi, annemiz, benim yüzümden ölmüştü.