Μυστήρια

Κεφάλαιο 3

Μου έχει κολλήσει αυτό το τραγούδι 😂 γειαααααα

previously

'' Λεωνίδας. '' συστήνεται.

'' Εύα... '' διστάζω. Νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου και όταν γυρίζω, βλέπω την Άνθια να μας κοιτάζει πονηρά.

'' Λοιπόν, σας αφήνω. Χάρηκα για την γνωριμία, Εύα. '' λέει με την βαριά φωνή του και εξαφανίζεται κάπου μέσα.

Άλλο πάλι και τούτο!

____________________________________________________________________________________

" Τι ήταν αυτό; " τσιριζει στο αυτί μου η Άνθια. Μορφαζω απηυδησμενη και την κοιτάζω με το γνωστό κοινώς, " βλέμμα που σκοτώνει".

" Τι;  " απορεί.

" Είναι αναγκαίο να τσιριζεις;! "

" Είμαι ενθουσιασμενη, κούκλα μου! " υπερασπιζεται τον εαυτό της. Στριφογυριζω τα μάτια μου και κοιτάζω γύρω μου.

Βρήκαμε ένα τραπεζάκι απομερο και καθίσαμε. Το μαγαζί είναι πηχτρα και γίνεται το έλα να δεις. Ξεκουρδισμενες τύπισσες πάνω στην μπάρα να κουνούν το κορμί τους σαν να παίζουν στον Τιτανικο, πεφτουλες να παλεύουν για μια νύχτα μαζί του, παρέες ανδρών που λένε τον πόνο τους, πίνουν και χτυπιούνται προφανώς για τις γκομενες που τους χώρισε και τα γνωστά καγκουρια που το παίζουν γαμαω και δέρνω επειδή καπνίζουν και κερνάμε σφηνάκια.

Μία φυσιολογική μέρα στο Μπουρνάζι, υποθέτω.

Κοίταζω προς το μπαρ και βλεπω μια φυσιολογική παρέα ανδρών. Ορίστε παίζει να είναι οι μόνοι νορμάλ εδώ πέρα.

Αν είναι δυνατόν, ούτε καν εμείς δεν είμαστε νορμάλ! Η Άνθια γελάει και χορεύει μόνη της, ακόμα καλά-καλά δεν έχει πιει, και εγώ ως γνωστή creepy κάθομαι και παρατηρώ τον κόσμο.

Γενικά ωραία περνάμε!

Κοίταζω συνοφρυωμένη το ποτήρι με το ποτό μου και όπως παίζω βαριεστημένα με το καλαμάκι, το λεμόνι πέφτει μέσα. Νευριάζω, φυσικά χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, και έτσι όπως είμαι μουτρωμένη, νιώθω τα χέρια της Άνθιας να σηκώνουν τα δικά μου για να χορέψουμε. Την αγριοκοιτάζω, αλλά δεν φαίνεται να την απασχολεί ιδιαίτερα.

" Άξιζε να ζήσω τις δικές σου αγκαλιές! " τραγουδάει παραφωνα. Σφίγγω τα μάτια μου για να κρατηθώ. Απομακρύνω όσο πιο απαλά μπορώ τα χέρια μου από τα δικά της και κατσουφιαζει. Πίνω μονορούφι το αλκοόλ που είχε μείνει στο ποτήρι μου και ψάχνω με το βλέμμα μου τον σερβιτόρο. Κάνω να σηκώσω το χέρι μου να τον φωνάξω, μα ήδη πλησιάζει στο τραπέζι μας με δύο δίσκους. Κάνω κίνηση να τον πλησιάσω ώστε να του πω στο αυτί τι θέλω, αλλά αυτός αφήνει τα σφηνάκια που έχει ο ένας δίσκος στο τραπέζι μαζι με ένα μπουκάλι βότκα, πάγο και χυμό λεμόνι.