Μυστήρια

Κεφάλαιο 5

Μπαίνουμε αθόρυβα στο σπίτι και περπατάμε στα σκοτάδια ώστε να μην ξυπνήσουμε τη μικρή. Περάσαμε πιο πριν και την πήραμε από τη Μαργαρίτα και αφού μας απείλησε και τους δύο ότι θα μας σκοτώσει άμα δεν σοβαρευτούμε, μας άφησε να φύγουμε.

Ο Βαγγέλης ανοίγει τον φακό στο κινητό του για να βλέπω και πάω σιγά σιγά προς το δωμάτιο της μικρής. Την αφήνω απαλά στο κρεβάτι της, την ξεντυνω, της φοράω τις πιτζάμες της αφού βεβαιωθώ πως είναι καλά σκεπασμένη και πως υπάρχουν και τα δύο μαξιλάρια δεξιά και αριστερά από το κρεβάτι της, την φιλαω απαλά στο μάγουλο και φεύγω από το δωμάτιο της.

Είναι τέρμα ατσούμπαλη! Όταν άρχισε να κοιμάται στο κρεβάτι της, έπεφτε κάθε βράδυ από το κρεβάτι κλαίγοντας, οπότε αναγκαστικά βάλαμε τα μαξιλάρια ώστε να γλυτώσουμε κάνα σοβαρό χτύπημα. Ευτυχώς έχουμε περιορίσει βέβαια όλες αυτές τις...πτώσεις.

Βαδίζω αργά προς το σαλόνι και βλεπω τον Βαγγέλη με δύο ποτήρια και ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι. Μόλις αντιλαμβάνεται την παρουσία μου, τα αφήνει πρόχειρα στο τραπεζάκι του σαλονιού και γυρίζει να με κοιτάζει με τα χέρια του να στηρίζονται χαλαρά στη μέση του.

" Εντάξει με την μικρή; " ρωτάει έπειτα από μια αμήχανη σιωπή.

" Δεν πρόκειται να πιω μαζί σου, Βαγγέλη. Φεύγω. " λέω αποφασιστικά. Μόλις φτάνω στην εξώπορτα, το χέρι του πιάνει απαλά το μπράτσο μου.

" Που θα πας τέτοια ώρα, είσαι τρελή; " ρωτάει ταραγμένος.

" Δεν πρόκειται να μείνω εδώ. Πάει και τελείωσε! " επιμένω σταθερή στην άποψή μου.

" Εύα, σε παρακαλώ. " τινάζω το χέρι μου αλλά το γραπωνει ξανά. Ξεροκέφαλος!

" Μείνε! " σχεδόν παρακαλάει. Τον κοιτάζω βαθιά μέσα στα μάτια και δεν βρίσκω τις λέξεις να αρνηθώ. Εντέλει, παραδίδομαι, γνέφω καταφατικά και τον ακολουθώ στο εσωτερικό του σπιτιού.

Φυσικά και θα την κάνω με ελαφρά μόλις πέσει για ύπνο. Δεν πρόκειται να μείνω εδώ μέσα. Έχω απαγορεύσει στον εαυτό μου να μένει πολύ ώρα μαζί του σε ένα σπίτι...για ευνόητους λόγους.

Κάθομαι στον καναπέ μαζί του, φροντίζοντας φυσικά να αφήσω αρκετό χώρο ανάμεσά μας και μένω να κοιτάζω αμήχανη γύρω μου. Τον βλέπω με την άκρη του ματιού μου να με παρατηρεί και εντελει πιάνει στα χέρια του το μπουκάλι με το κρασί και γεμίζει τα δύο ποτήρια. Κάνω πως χαζεύω το κινητό μου, μόλις βλέπω το χέρι του να μου τείνει το ένα από τα δύο ποτήρια. Το παίρνω διστακτικά στο χέρι μου και τον ευχαριστώ σιωπηλά.