Μυστήρια

Κεφάλαιο 52

Αλεξ-Βαγγέλης

______________

«Όπως είπαμε, με το μαλακό.» λέει η γιατρός της Αλεξ.

«Εννοείται, θα είμαι κύριος. Σας ευχαριστώ πολύ.» απαντάω ευγενικά. Εκείνη γελάει και φεύγει, αφήνοντας με μόνο. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, μπαίνω στο δωμάτιο που έχουν την Άλεξ. Εκείνη αφηρημένη χαζεύει κάτι στο κινητό της. Βήχω διακριτικά για να κάνω φανερή τη παρουσία μου και εκείνη τινάζεται.

«Γεια σου, Άλεξ.» λέω απαλά.

Εκείνη κλείνει το κινητό της και ξεφυσά «Γειά σου, Βαγγέλη.» με το ζόρι ακούω τη φωνή της...

Κάθομαι δίπλα της και της χαμογελάω «Πως είσαι;»

«Πονάω αλλά είμαι εντάξει.»

Μένουμε για λίγο σιωπηλοί.

Δεν ξέρω πως να αρχίσω αυτή τη συζήτηση χωρίς να την ταράξω.

«Συγγνώμη για όλα.» μουρμουριζει ξαφνικά. Σηκώνω το κεφάλι μου να την κοιτάξω και βλέπω δάκρυα να κυλούν από τα μάτια της.

«Αλεξ-» κάνω να πω, όμως με διακόπτει.

«Δεν σου άξιζαν όλα αυτά, αλλά δεν μπορούσα να το σταματήσω!»

«Θέλω να το πάρουμε από την αρχή, να μου πεις τη δική σου πλευρά της ιστορίας.» αφήνω απ' έξω το γεγονός ότι σε λίγο θα έρθει και ο δικηγόρος μου να της μιλήσει φυσικά.

«Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλεις να σου πω.» λέει αμήχανα.

«Την αλήθεια, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.»

«Από την αρχή;» γνέφω καταφατικά και εκείνη παίρνει μια βαθιά ανάσα.

«Θα ξεκινήσω από τη δική μου αρχή και μετά θα καταλήξω σε αυτή που σε ενδιαφέρει περισσότερο.» με κοίταζει με τα υγρά της μάτια και ξεφυσα.

«Ήξερα πως θα με καταστρέψεις από τη πρώτη μέρα που σε γνώρισα. Τότε είχες ακόμη σχέση με την Εύα και πέρα από τα τυπικά δεν μου έδινες κάποια παραπάνω σημασία, όμως για μένα ήταν ήδη αργά, ήμουν ερωτευμένη μαζί σου και το να σε βλέπω κάθε φορά μαζί της με κατέστρεφε ψυχολογικά.»

Δεν ξέρω τι να πω σε αυτό. Μπορεί να μην γνώριζα τότε πως το βιωνε όλο αυτό, όμως ήξερα πως με θέλει.

«Έκανα διαρκώς πράγματα ώστε να δείχνω μεγαλύτερη και σου είχα πει και ψέματα κάποια στιγμή ότι πήγαινα πρώτη λυκείου ενώ πήγαινα Δευτέρα γυμνασίου.»