Μυστήρια

Κεφάλαιο 45

«Είσαι απαράδεκτος!»

Ένας θεός ξέρει πόση ώρα φωνάζει.

Πιέζει το βαμβάκι με το ιώδιο στη πληγή, παρ' όλο που τόση δύναμη είναι απολύτως μη απαραίτητη.

Πεθαίνω του πουστη από τον πόνο.

«Αλλά εγώ φταίω, έπρεπε να σε αφήσω να αιμορραγεις έξω από το σπίτι!»

«Σταμάτα τη γκρίνια, πονάει το κεφάλι μου!» παραπονιέμαι.

Δεν προλαβαίνει να με βρίσει, το κουδούνι αρχίζει να χτυπάει σαν τρελό.

«Υπολογίζει κάνεις από εσάς πως είναι έγκυος;» φωνάζει, ανοίγοντας τη πόρτα.

«Που είναι;» την γαμησα.

«Εσύ μας έλειπες!» παραπονιέται η Αλεξ.

«Παρομοίως. Κακουριώτη που είσαι;» ωρυεται.

Όταν βλέπω την φάτσα της να μπαίνει με στο μπάνιο, τρομάζω στιγμιαία.

«Α, εδώ είσαι πουλάκι μου.» έρχεται από πάνω μου και επεξεργάζεται το πρόσωπό μου.

«Και λόγος έφαγες. Με ανησύχησε λίγο η Εύα, αλλά κακό σκυλί ψόφο δεν έχει!»

Ανησύχησε;!

Δεν προλαβαίνω να χαρώ φυσικά...

«Μην χαίρεσαι, μην πάθεις κάτι και πάει φυλακή ο Αλέξης την νοιάζει.» λέει χαιρεκακα.

Γιατί το φώναξε τόσο δυνατά αυτό γαμωτο.

Θα εκραγεί σε ένα...δυο...

«Α, ώστε γι' αυτήν το έφαγες το ξύλο πάλι, ε;! Παραιτούμαι!» φωνάζει έξαλλη η Αλεξ.

Όλοι έξαλλοι πια;!

«Περνά από το ταμείο να σου δώσει την αποζημίωση σου.»

«Μαργαρίτα!» προσπαθώ να την μαζέψω.

Έχει ρέντα σήμερα.

«Εγώ θα γεννήσω πριν την ώρα μου με εσάς!» παραπονιέται.

«Αχ, όχι μωρέ, κρίμα το μωρό να μπαίνει σε θερμοκοιτίδα, ταλαιπωρία.» λέει η Μαργαρίτα.

«Φτάνει!» λέω.

«Να κάτσεις να σε φροντίσει η καλή σου η φίλη. Εγώ πάω για ύπνο.» λέει και φεύγει με νεύρα από το μπάνιο.

Τουλάχιστον δεν έπαιξαν ξύλο.

Ακόμα.

«Κοίτα πως έγινε το μάτι σου...» λέει πιο μαλακα αυτή τη φορά. Αρχίζει να φροντίζει τις πληγές μου όσο εγώ είμαι απασχολημένος να πονάω και να παραπονιέμαι σαν πενταχρονο σκατο που είμαι.