Μυστήρια

Κεφάλαιο 16

Συνέχεια κεφαλαίου 15

Έξι ώρες μετά.

«Δεν σέβεσαι ούτε την ίδια σου την κόρη;!» ωρύομαι. Για ακόμη μια φορά κατάφερε να με βγάλει εκτός εαυτού.

«Εύα, να σου εξηγήσω!»

Ραντεβού.

Φοράω τους ασημένιους κρίκους μου και κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

Τα μαλλιά μου πέφτουν σε μπούκλες στον ώμο μου, φοράω μια λευκή ολόσωμη φόρμα-σορτσάκι και λευκά ψηλά πέδιλα. Κοιτάζω προσεκτικά το μακιγιάζ μου για τυχόν ατέλειες και ξεφυσάω.

Ελπίζω να αξίζει τον κόπο ο Λεωνίδας. Όχι μόνο γιατί ετοιμαζόμουν με τις ώρες για το ραντεβού μας, αλλά και γιατί έχω κάνει αρκετές προσπάθειας για να λειτουργήσει η...σχέση μας.

Θέλω να πω, με σύστησε στους γονείς μου και στην αδερφή ως κοπέλα του, οπότε υποθέτω πως έχουμε σχέση...

Παρ' όλα αυτά μου είναι πολύ δύσκολο να συμβαδίσω με τη πραγματικότητα. Θέλω να πω, πέρασα τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής μου προσκολλημένη πάνω στον Βαγγέλη. Βγήκα από τη σχέση μας και πάλι παιδί. Δεν ήξερα πως να φλερτάρω, μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πότε με φλερτάρουν, για όνομα του θεού, δεν ήξερα καν τι να πω και τι να κάνω. Είχα μάθει, είχα συνηθίσει με τον Βαγγέλη και υποθέτω...έχασα τις ισορροπίες μου.

Όμως έπρεπε να γίνει αυτό! Στο κάτω-κάτω ανήκω στη κατηγορία ανθρώπων που υποστηρίζει πως είναι σχεδόν απίθανο να παντρευτείς και να μείνεις για πάντα με τον πρώτο σου σύντροφο. Πόσο μάλλον εγώ, που ο Βαγγέλης υπήρξε ο πρώτος μου σε κάθε τομέα...

Γι' αυτό λοιπόν, ελπίζω να μην με απογοητεύσει ο Λεωνίδας. Έχω επενδύσει σε αυτή τη σχέση και έχω παίξει μέχρι και το τελευταίο μου χαρτί, ελπίζοντας σε κάτι...ελπίζοντας να ξεφύγω απ' τη παράνοια μου...

Ακούω το κινητό μου να χτυπάει και αμέσως ξεφυσαω αγχωμένη.

Αυτό σημαίνει πως είναι από κάτω!

Ψεκάζομαι μερικές φορές με το άρωμα μου και βάζω το κραγιόν, τα κλειδιά και το κινητό στο τσαντάκι μου προτού βγω έξω. Βλέπω το χαρακτηριστικό, πλέον, ασημί αυτοκίνητο και χαμογελάω, αφήνοντας κάθε μου σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Ήρθε η ώρα να περάσω καλά!

Μπαίνοντας μέσα, κλείνω τη πόρτα του συνοδηγού και στρεφόμαστε προς το μέρος του Λεωνίδα, μόνο για να τον δω να με κοιτάζει με αυτά τα φωτεινά ματιά και το αγορίστικο χαμόγελο. Το βλέμμα του πλανάται πάνω μου προτού τα χείλη του σχηματίσουν ένα τέλειο 'Ο'.