Μυστήρια

Κεφάλαιο 47

Περίπου δύο μήνες μετά...

Δεν ξέρω πόσες ώρες είμαι κλεισμένος στο στούντιο και γρατζουνάω την κιθάρα μου χωρίς να κάνω κάτι ιδιαίτερο.

Μετά από την απόφασή μου να μείνω μακριά από την Εύα, τα πράγματα είναι κάπως...ήσυχα. Δεν ψάχνομαι να δω τι κάνει, πήρα την ''ώριμη'' απόφαση να μπλοκάρω και εκείνη και τον Αλέξη από παντού, ώστε να μην μπαίνω στη διαδικασία να ψάξω.

Ούτε καν η Μαργαρίτα δεν μου λέει τίποτα για εκείνη πλέον. 

Έχω να μιλήσω μαζί της από τη μέρα που έπαιξα ξύλο με τον Κεν Χλιμίτζουρα του γένους Ξανθομπάμπουρα...

Όταν είναι να πάρω την μικρή ή να μιλήσω με τη μικρή, εκείνη φροντίζει να κρατάει και εκεί τις αποστάσεις της.

Κοιτάζω κάποια τραγούδια μου πρότεινε η Τίνα για cover, αλλά κανένα δεν μου κάνει ιδιαίτερη αίσθηση.

Και κάπου βρίσκω τον εαυτό μου να παίζει ένα παλιό, αλλά αγαπημένο κομμάτι...

 Ίσως να ναι νωρίς

ίσως να ναι αργά

και γι'αυτό δεν μπορείς να το δεις καθαρά

Ίσως να'ναι κρυφό

ίσως να'ναι γραφτό

μα φοβάμαι ακόμα να το παραδεχτώ

Ίσως να'ναι τώραλάθος εποχή

μα η διαίσθησή μου πάντα ήταν σωστή   

Ακούω ήχους απ' έξω, όμως δεν δίνω σημασία.

Η Άλεξ κάνει δουλειές εξάλλου, οπότε ίσως να θέλει να καθαρίσει και εδώ μέσα...

Παρ' όλο που δεν θέλω να ανακατεύεται πολύ στα προσωπικά μου πράγματα...

Την ακούω να μπαίνει μέσα την ώρα που παίζω λίγο με την μελωδία.

«Τι παίζεις εκεί;» ρωτάω ήρεμα. Γυρίζω να την κοιτάξω και εκείνη στέκεται στη πόρτα, χαιδεύοντας τη κοιλιά της.

Χαμογελάω στην εικόνα της, παρ' όλο που με ξενίζει λίγο.

Η όλη της υπερπροσπάθεια να μοιάσει στην Εύα εκτός από παράλογη, είναι και χαζή.

Η Εύα και η Άλεξ είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Έχω ζήσει αρκετά και με τις δύο ώστε να το καταλάβω αυτό.

Έτσι όπως στέκεται η λεπτή της μικροσκοπική φιγούρα με τη μεγάλη κοιλιά και τα καστανόξανθα μαλλιά, μπορεί να μου τη θυμίζει, όμως η Άλεξ εξακολουθεί να μην είναι η Εύα.

Και εγώ να μην είμαι ο Βαγγέλης που ήμουν κάποτε.

Λίγο χρόνο, χρειάζομαι λίγο χρόνο να τα διορθώσω όλα...

«Τίποτα ιδιαίτερο.» απαντάω αδιάφορα.

«Κάτσε, κάτι μου θυμίζει!» λέει ενθουσιασμένη. Προσπαθεί να το βρει και όταν το κάνει, ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε!