Μυστήρια

Κεφάλαιο 11

Vangelis' POV

«Θα κάτσεις κάτω επιτέλους; Μου έχεις σπάσει τα νεύρα!» παραπονιέται ο Πέτρος.

«Ακούς εκεί! Μα να την κάνει με τον χλεμπουρα; Τον μπουλούκο;!» βαδίζω πάνω κάτω ασταμάτητα. Τα νεύρα μου έχουν φτάσει Θεό! «Άκου εκεί να μου την πει το μαλακισμένο! Ποιος νομίζει ότι είναι;!» συνεχίζω.

Ο Πέτρος σηκώνει διστακτικά το χέρι του. Ναι, θυμίζουμε έξαλλο καθηγητή και τρομοκρατημένο μαθητή... Δημοτικού.

«Πες το μωρέ.»

«Ο γαμιάς της;» λέει διστακτικά. Του γαμησα! Πριν καν κάνω την κίνηση να του επιτεθώ, σηκώθηκε και κρύφτηκε πίσω από τον καναπέ. «Θέλω να πω, μπορεί να τα έχουν ρε φίλε.» προσπαθεί να το σώσει.

«Χειροτερεύεις τη θέση σου!» τον προειδοποιώ.

«Βαγγέλη, χωρισατε. Αλήθεια, πιστεύεις ότι θα παραμείνεις ο μόνος της εραστής ή η μόνη της σχέση;» μου λέει σαν να με λυπάται.

«Μια λέξη παραπάνω και θα φας μπουκέτο, αλήθεια.» προειδοποιώ. Όχι, δεν μου φταίει ο Πέτρος, το κεφάλι μου, μου φταίει, αλλά δεν μπορώ να ρίξω μπουνιά στον εαυτό μου.

Ή μήπως μπορώ;

Ρίχνω δύο σφαλιάρες στο κάθε μου μάγουλο και αμέσως μετά αντικρίζω το φοβισμένο βλέμμα του.

«Είσαι καλά ρε μαλακα;» αναρωτιέται έντρομος.

«Εσύ με βλέπεις να είμαι καλά;» ωρυομαι. «Βγηκε με τον άλλον, τον...τον χλέμπουρα που μου πουλούσε και μούρη! Συγγνώμη, την φάτσα του την είδες;! Από πότε αρέσουν στην Εύα οι ξανθοί μη χεσω; Για να μην σχολιάσω το γεγονός πως ο τύπος πρέπει να κοιμάται και να ξυπνάει με πρωτεΐνες! Τον είδες πως ήταν σαν τον τρίτο ξάδερφο του Ταρζαν;!»

«Έλα ρε; Έχει και τρίτο ξάδερφο ο Ταρζαν; Και δεν μου λες, τον ξέρει; Εγώ με το ζόρι ξέρω τα πρώτα μου ξαδέρφια.» με κοροϊδεύει ο αρχιμαλακας.

«Θες να την πληρώσεις εσύ την νύφη; Οχι, πες μου!»

«Να δεις που δεν σε θέλει πια γιατί έχεις το μπυροκοιλι. Δεν είναι κάτι, θα το αντιμετωπίσουμε μαζί, ούτε εγώ έχω πέραση πια.» συνεχίζει.

Κοιτάω την κοιλιά μου με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου, «Έχω εγώ μπυροκοιλι ρε μαλακα;!» σηκώνει αδιάφορα τους ώμους και σηκώνεται όρθιος.

«Δεν με αφορά προς το παρόν. Όταν πάρω χαμπάρι πως δεν πρόκειται να μου ξανακατσει θηλυκό και το γυρίσω, θα σε έχω υπόψιν μου.» λέει. Ανοίγει ατάραχος το ψυγείο, βγάζει μια μπύρα, την ανοίγει και στηρίζεται στον τοίχο. Τον κοιτάζω με το δολοφονικό μου βλέμμα. Είναι Καθυστερημένος! «Τι;» αναρωτιέται.