Μυστήρια

Κεφάλαιο 8

«Λυπούμαστε, μα αυτή τη περίοδο ο κύριος Κακουριώτης δεν είναι διαθέσιμος για οποιαδήποτε συνέντευξη. Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας και θα χαρούμε να έρθουμε ξανά σε επικοινωνία κάποια στιγμή στο μέλλον. -Χ»

«Έχεις δώσει πακέτο σ' ένα από τα διασημότερα περιοδικά για εκατοστή φορά. Πως νιώθεις γι' αυτό;» λέει ειρωνικά η μάνατζέρ μου.

«Τίνα, σε αγαπάω και είσαι η καλύτερη!» λέω για να την καλοπιάσω. Μου κάνει μια γκριμάτσα μες την ξινίλα και με σπρώχνει.

«Θα χάσω την δουλειά μου με 'σένα που έμπλεξα! Από πότε έγινες εσύ μια παλιοσνόμπ ντίβα;!» λέει έκπληκτη.

«Από τότε που η Βουδούρη με έχει ζαλίσει με τις συνεντεύξεις της!»

«Βαγγέλη μου, δύο χρόνια παιδεύεται η κοπέλα για μια συνέντευξη μαζί σου! Οκ, ούτε εγώ την συμπαθώ ιδιαίτερα, αλλά...μήπως έχει γίνει κάτι άλλο;» ρωτάει. Γνέφω αδιάφορα, δεν θα κάτσω να ασχοληθώ λεπτό παραπάνω με την Βουδούρη.

«Δεν ασχολούμαι καν. Γλυκιά μου Τίνα, σε αφήνω στην ησυχία σου να κάνεις την δουλειά σου, ναι;» κάνω να την αγκαλιάσω, όμως τραβιέται κοιτώντας με επικριτικά.

«Πάω να σ' αγκαλιάσω και τραβιέσαι! Θέλεις και τα χάνεις ή χαλιέσαι;» τραγουδάω κρατώντας το μέρος της καρδιάς μου.

«Πω, άρχισες και τον Παντελίδη τώρα για να την βγάζεις καθαρή; Βρε τράβα για υπνο!» παραπονιέται. Αφήνω ένα φιλί στο μέτωπο της, γλυτώνω ένα χαστούκι από τα καλά, ξεγλιστρω σαν χέλι από τα χέρια της - τεχνική, όχι αστεία- και βγαίνω έξω από το κτήριο όπου στεγάζεται η εταιρία μου.

Κοιτάζω το ρολόι στο χέρι μου. Του έχω πει να βρεθούμε σε δύο ώρες, αλλά δεν έχω κάτι να κάνω μέχρι τότε. Θα περνούσα να δω τη μικρή, αλλά είναι με την Εύα και δεν θέλω. Θα μπορούσα να πάω να δω και καμιά γκόμενα, μα δεν έχω όρεξη...

Εντέλει αποφασίζω να τον πάρω τηλέφωνο να το κάνουμε πιο νωρίς. Εξάλλου καλό θα μου κάνει να γυρίσω νωρίς σπίτι να την πέσω για λίγο... Είμαι κομμάτια αυτές τις μέρες...

«Παρακαλώ;» ακούω τη φωνή του από την άλλη γραμμή.

«Έτσι. Να παρακαλάς.» λέω σοβαρός.

«Καλώς τ' αρχιδια μας τα δύο. Μου είχες λείψει μοναδική μου αγάπη.» λέει.

«Το φαντάστηκα, γιαυτό σε πήρα. Θες να περάσω να σε πάρω τώρα;»

«Έλα ρε βλακα, στις 6 δεν είπαμε;» παραπονιέται.

«Ξεμπέρδεψα νωρίτερα και βαριέμαι να γυρίσω σπίτι.»