Μυστήρια

Κεφάλαιο 42

«Βαγγέλη, να σου πω λίγο;» κλείνω τς ματιά μου. Σκατά, είμαι όντως κουρασμένος.

«Ναι, φυσικά, πες μου.» κλείνω τη πόρτα του σπιτιού μου για να εξασφαλίσω ότι θα μιλήσουμε ιδιαιτέρως. Μόνο από το ύφος της καταλαβαίνω πως θέλει να συζητήσουμε κάτι σοβαρό.

Όχι να το κάνω θέμα, μα πέρυσι ήρθε και μου είπε VKator πως είναι έγκυος, οπότε πλέον είμαι έτοιμος για όλα.

«Συμβαίνει κάτι;» ρωτάω. Εκείνη δαγκώνει τα χείλη της, διστάζει να μου μιλήσει.

«Δεν ξέρω πως θα το πάρεις και ξέρω πως δεν έχω κανένα δικαίωμα, αλλά νοιάζομαι για εσένα.» λέει.

«Μαρίνα, εννοείται πως μπορείς να μου μιλήσεις για ό,τι θέλεις.» την βεβαιώνω.

«Έχει να κάνει με την Αλεξ.» λέει. Να, μόνο από το όνομα καταλαβαίνω πως δεν θα είναι καλή η συζήτηση που θα ακολουθήσει.

«Έγινε κάτι; Από όσο θυμάμαι, δεν μιλάτε...δεν ήσουν ούτε στον γάμο.» λέω.

Η Μαρίνα ήταν κολλητές με την Αλεξ. Τις θυμάμαι να πηγαίνουν γυμνάσιο και να έρχονται κάτω από το σπίτι μου για μια αγκαλιά.

Ναι, νιώθω ελαφρώς παιδεραστής τώρα που τις θυμήθηκα στο γυμνάσιο...

«Ναι, το έχετε συζητήσει καθόλου;» ρωτάει.

«Το γιατί κόψατε; Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχει αναφερθεί ποτέ σε εσάς...» δεν θέλω να την στεναχωρήσω, απλώς λέω την αλήθεια.

Ωστόσο δεν φαίνεται να στεναχωριέται ιδιαίτερα.

«Προφανώς και δεν θα με ανάφερε, Βαγγέλη. Εγώ με την Αλεξ κάνω παρέα πριν καν σε γνωρίσει από κοντά. Τότε που ήταν απλώς μια κοπέλα με μαύρα μαλλιά και σπαστική φωνή. Την αγαπούσα όμως, γιατί ήταν κολλητή μου.» λέει.

«Δεν καταλαβαίνω που το πας...» λέω μπερδεμένος.

«Απλώς άφησέ με να ολοκληρώσω.» της κάνω νόημα να συνεχίζει και παίρνει μια βαθιά ανάσα.

«Η Αλεξ είχε εξαρχής εμμονή μαζί σου. Βαγγέλη, όταν λέω εμμονή, δηλώνω ξεκάθαρα πως 365 μέρες τον χρόνο θα ήταν κάτω από το σπίτι σου, αν δεν έφευγες για συναυλίες ή στο Ναύπλιο. Που ακόμα και έχει αν έφευγες, εκείνη ερχόταν. Μετά από έναν χρόνο εμένα άρχισε να με παραξενεύει αυτό. Απλώς ένιωθα την εμμονή της να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα! Το πρόβλημα είναι όμως πως το μεγαλύτερο κόλλημα το είχε με την Εύα! Εκτός από εμμονική μαζί της, ήταν και παρανοϊκή. Έλεγε πως τη ζήλευε και χίλια δυο.» σταματάει και παίρνει μια βαθιά ανάσα.