Μυστήρια

Κεφάλαιο 48

×Μαρία, σε ευχαριστώ για τις γνώσεις σου ❤️

×Το τραγούδι τόσο γαματο

___________

«Κρατήσου λίγο, εντάξει; Το ξέρω πως μπορείς!» λέω. Εκείνη με το ζόρι κράτα ανοιχτά τα μάτια της.

«Συγγνώμη, Βαγγ.» λέει κλαίγοντας, αδύναμα.

Πόσο χρόνια έχει να με πει Βαγγ;

«Κρατήσου.» επιμένω.

Οταν φτάνουμε μέσα στο νοσοκομείο μια νοσοκόμα έρχεται προς το μέρος μας και μαζί με άλλον ένα, με βοηθούν να την βάλουμε σε ένα φορείο.

«Τι έπαθε;» με ρωτάει καθώς ακολουθούμε γρήγορα το φορείο.

«Έπεσε από τη σκάλα.» λέω αγχωμένος.

Αν πάθει κάτι, δεν θα αντέξω τις τύψεις..

«Είστε συγγενής;»

«Είμαι ο σύζυγος της.»

«Πόσων εβδομάδων είναι;» με ρωτάει ξανά.

«23.» απαντάω.

«Πόσο χρονών είναι;»

«19.»

Παίρνουν την Αλεξ στο φορείο βάζοντάς τη στο χειρουργείο όσο εγώ περιμένω απ' έξω, μη ξέροντας τι να κάνω.

Η ίδια νοσοκόμα με πλησιάσει ξανά.

«Μπορώ να κάνω κάτι εγώ;» ρωτάω.

«Θα χρειαστεί να έρθεις μαζί μου να συμπληρώσεις τα στοιχεία σου και της κοπέλας. Μετά θα σε ενημερώσω για οτιδήποτε άλλο προκύψει.» λέει

«Καλώς, ευχαριστώ πολύ.» την ακολουθώ μέχρι τη ρεσεψιόν και συμπληρώνω τα στοιχεία μας, υπογράφοντας πως είμαι ο σύζυγός της.

Σύζυγός της...

«Σ' ευχαριστώ πολύ. Άμα έχουμε κάποιο νέο, θα σε καλέσουμε στο κινητό σου.» λέει με ένα μικρό χαμόγελο.

Την ευχαριστώ και αμέσως της κάνω μια ακόμη ερώτηση.

«Μπορώ να κάνω μια ερώτηση;» εκείνη γνέφει καταφατικά «Υπάρχει περίπτωση να ξέρετε που είναι οι αίθουσες τοκετών;» ρωτάω.

«Στον τρίτο.» λέει με ένα χαμόγελο.

____________________

Eva's POV (ΤΟ ΠΕΡΙΜΈΝΑΤΕ;)

Περιμένουμε απ' έξω από την αίθουσα και νιώθω ότι θα σκάσω.

Δεν έχει λίγη ώρα που η μαμά μου είναι μέσα και ξέρω πως μπορεί να πάρεις ώρες αυτή η διαδικασία...