Kath's POV
Okaaaaay. One word.
BORING.
Grabe nakakaboring naman dito.
Nandito kasi kami sa Picinic Groove. Dito kasi nila napag desisyonan na mga-lunch. Ang barkada? Ayun! May kanya-kanyang partners.
So ano na ako ngayon? Solo flight. Wala si Kats eh. Hindi naman pwede si Dan.
Naramdaman ko naman na may tumabi sa'kin. Tinignan ko, si Jayce.
"Oh? Jayce? Bakit ka nandito? Wala kang partner no?" Tukso ko sakanya.
"Kung maka-tukso naman 'to, para namang may partner siya." Natahimik ako. Barado ako dun ah
"Sooo, Kath. May tanong ako."
"Hmm?"
"Possible ba na magka gusto ang isang tao sa bestfriend niya?" Napalingon ako sakanya.
What a question.
Napailing nalang ako.
"Maybe? Depende kasi yan sa tao eh. May ibang mag-bestfriend kasi hindi ganon ka close. Pero possible naman, bakit?"
"May kakilala kasi ako na feeling ko may gusto siya sa bestfriend niya, pero ayaw niyang aminin. Kasi natatakot siya na baka mareject siya nang taong 'yun. Sino ba naman kasi dito ang gusto ang rejections diba?"
Napaisip ako.
Oo nga naman, sino ba ang gusto ma-reject nang taong mahal nila? Ang sakit siguro nun. Kaya nga hindi ako umamin kay Dan eh.
Nagsalita ako.
"Kaya siguro ayaw niyang sabihin sa taong yun, na mahal niya ang bestfriend niya. Kasi natatakot siya na baka hindi mutual ang feelings nila. Baka masira lang ang friendship nila kung aamin siya. Masasayang lang ang mga years na magkasama sila. Tapos mawawala lang sa isang iglap?"
"Ok! Stop with the act!" Napatingin ako sakanya.
"Anong ibig mong sabihin?"
"Hay. Kath! Please! You don't need to hide your feelings with kuya anymore! Alam ko namang may gusto ka sakanya eh."
Nanlaki ang mga mata ko. "P-Paano mo n-nalaman?"
BINABASA MO ANG
Bestfriend Ko... (Published under Pop Fiction)
FanfictionIsa lang naman ang gusto ko eh. Ang mahalin ako ng bestfriend ko. Cliche right? Pero masisisi niyo ba ako? Nagmamahal lang naman ako eh. Nagpapakatanga lang ako. You know what? Life is unfair. Hindi ko naman ginusto 'to eh. Pero bakit binigay saakin...
