A Heart-Shaped Love Story

chapter 4

 Sab’s POV

Nagulat siya ng biglang tumayo si John at patakbong umalis.

“Hala ka day! Anong nangyari du’n?”-si Kim.

“Baka nahiya. Ikaw ba naman ang tamaan sa balls sa harap ng mga girlies. Eh, di mahihiya ka din. Isipin nyu may pagkalampa rin pala ang lalaking yun ‘no.”-si Avery.

“Sa itsura pa lang, girl…”-si Kim ulit.

At nagtawanan ang mga ito.

“Hoy! Tumigil nga kayo. ‘di ba kayo naaawa sa kanya? Nasaktan na nga yung tao, eh, nilalait nyu pa…”-sabi niya sa dalawang kaibigan.

Talagang naawa siya para kay John. At naiinis sa mga kaibigan niya. Pero naisip din niyang baka biglang umalis ito dahil sinisi niya ito kanina.

“Girl… ano kaba masyado kang high blood… joke lang yun, ‘no..”si Avery.

“Talaga lang, ha…”sabi ko sabay tayo.”Mauuna na’ko. Susundan ko yun baka maligaw pa yun,eh.”yun lang at um-exit na siya. Narinig pa niya ang sinabi ni Kim.

“Ganyanan na pala ngayon, ah.”

Ay! Naku, problema na naman.

Hinanap niya kung saan pumunta si John. Pero kahit saan siya lumingon at pumunta hindi talaga niya ito makita.

Naisip niyang baka nasa room na nila ito, kaya dumiretso na lang siya du’n.

Pag-dating niya sa room nakita niyang nakaupo na si John sa may pangalawang row. Nakasandal ang ulo nito sa arm ng upuan. Tumabi siya dito. Mukhang di nito namalayang andoon na pala siya. Matagal na sandali rin bago siya nakapagsalita.

Magsalita ka na Sab!

Eh, sa kinakabahan ako, eh.

Huminga ka muna…. Inhale….exhale…….inhale…….exhale…….exhale……exhale…….

“AAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH…..”-sigaw ko bigla.

 JD’s POV

Nakasandal siya ngayon sa arm ng upuan. Medyo nawala na rin ang sakit na naramdaman niya sa kanyang balls. Iniisip niya ngayon kung anong mukhang maihaharap niya kay Sab.

Arggh! Bakit ba kasi hindi ka na lang nakinig sa kanya kanina na sabay na kayong umalis? Ayan tuloy napahiya ka pa? Bawas pogi points yan ‘tol.

Nakakahiya. Kung pwede ko lang burahin sa utak ko yung sandaling yun, eh, agad-agad ko talagang buburahin yun.

Nakakainis!

JD disi-otso anyos ka na. ‘wag ka ng palampa-lampa gaya ng dati.

Kinakausap niya ang sarili. Nang biglang may sumigaw sa tabi niya.

“AAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH…..”-sigaw nito.

Si Sab pala. Nasa tabi niya pala ito ‘di niya namalayan. Hawak-hawak nito ang leeg nito at mukhang nahihirapang huminga.

“Sab, are you okay?”-nag-aalalang sabi niya.

“Yes! I’m okay.”-sagot nito.

“Sigurado ka ba?”-hindi pa rin ako mapalagay. Hinagod ko ang likod niya.

“Ay.. hindi… hindi… kasasabi lang na okay na diba?”-pamimilosopo nito.

Pero hindi niya ito pinansin.

“Ano bang nangyari sa’yo… at bigla kang sumigaw?”-tanong ko.

“Kwan.. kasi, eh. Nakalimutan kong huminga. Biglang sumakit ang ulo ko at nanlabo ang paningin ko.”-sagot nito.

“Ha?”-nagtatakang sabi ko.

Mayroon bang ganun?

Nakalimutan lang huminga?

Okay lang siguro kung nakalimutan niyang huminga dahil sa kagwapuhan mo! Yikes!

Huh? Kagwapuhan? Kailan pa kumapal mukha ko?

Tumigil ka nga sa kaka-ambisyon mo!

“I’m sorry JD, ha? Hindi ko naman sinasadyang sisihin ka kanina, eh. Nag-aalala lang talaga ako.”-sabi nito.

Huh? Ano daw? JD?

At…. at nag-aalala siya sa’kin?

“No that’s impossible…”-nasambit niya bigla.

“Huh? What’s impossible?”-naguguluhang sabi ni Sab.

“Huh? May sinabi ba ‘ko? Naku wala yun.. ‘wag mong intindihin yung sinabi ko man… at saka okay na ako.”-sabi ko.

“’you sure?”-sabi nito.

“Ay.. hindi… hindi… kasasabi lang na okay na diba?”-gaya niya sa sagot nito sa kanya kanina.

Tumawa naman ito. At tumawa na rin siya.

“So? Okay na tayo? Friends na ulit…?”-sabi nito sa kanya.

“Huh? Eh, hindi naman tayo magka-away, ah?”-sabi ko naman.

“kahit na… eh,parang iniiwasan mo naman kasi ako,eh.”-si Sab.

“Ah, hindi, ah…. Okay. Friends.”-at nagshakehands sila.

“Basta sa susunod. Pag magkasama tayo, hindi mo ako iiwan, ha? Baka karmahin ka na naman. And… ‘pag friends walang tinatago na kahit ano. Okay?”-si Sab.

“HAHA. Okay!”-ako.

Kinilig naman ako dun.