Hij is onvermijdelijk

22) Twee zielen, een gedachte

( They made me believe that i'm nothing. ) 

               *22) Twee zielen, een gedachte

{ LIA } 

De hoeveelheid alcohol is duidelijk naar me hoofd gestegen. Wankelend loop ik naar de hoek van de kamer terwijl ik ondertussen tegen een paar mensen aan bots. Ik laat mezelf glijden over de muur en zit op de grond. Mijn hooft bonkt en de harde muziek maakt het alleen maar erger. Ik zou eigenlijk naar huis moeten gaan maar ik kan zo niet rijden en het duurt een eeuwigheid om nu Demi te zoeken. Waarom ga ik altijd mijn grenzen over? Ik weet hoeveel alcohol ik wel kan hebben en toch ga ik de grens over en neem nog meer glaasjes aan. 

"Narcis?" Ik kijk op en zie zoals ik al dacht Michael staan. Hij kijkt mij verbaasd aan en komt naast mij zitten.  "Wat doe je?" Vraag ik.  "Ik kom naast je zitten." Het blijft stil tussen ons totdat ik begin met praten. 

"Snap jij dat Luke nog steeds verliefd is op Jessica? Nee toch? Hoe kan je nou verliefd worden op zo'n bitch!" Ik praat maar door terwijl ik niet door heb dat het Michael eigenlijk niks boeit.  "Hij kan veel beter krijgen maar ja, liefde bestaat niet."  "Dat is niet waar." Mompelt hij. Ik trek mijn wenkbrauw op.  "Waarom niet? Liefde bestaat echt niet. Kijk maar naar jezelf, Elise is er toch vandoor gegaan met een ander?" Hij kijkt wat verdrietig en neemt een slok van zijn drank. Shit. Sinds ik het wist van Elise had ik het hem belooft dat ik niet meer over haar ging praten maar het komt gewoon door de drank dat ik zoveel praat. 

"Waarom wou je geen seks met Brandon?" Vraagt hij na een tijdje. Het is dus echt waar. Iedereen weet dat ik Brandon heb afgewezen. Ik zucht en haal mijn schouders op.  "Het leven is gewoon raar." mompel ik terwijl ik mijn zicht probeer te verhelderen. Alles lijkt te draaien. 

 "Wat je net zei over dat liefde niet bestaat is niet waar." Hoor ik Michael zeggen.  "Liefde bestaat echt want wat ik voelde voor haar was echt. Het was zo enorm puur. Ik hield teveel van haar terwijl ik dacht dat je nooit genoeg van iemand kan houden." Ik kijk hem verbaasd aan en knipper vaak met mijn ogen. Kwam dat nou echt uit zijn mond?  "Ik vertel je dit alleen omdat je dronken bent dus morgen ochtend ben je waarschijnlijk al vergeten wat ik je verteld heb." Ik knik. Daar heeft hij misschien wel gelijk in.  

"Ik hield dus zoveel van haar dat het mij pijn deed. Liefde is best pijnlijk. Vooral toen ik dus achter de waarheid kwam van haar." Ik knik en bedenk me in hoe hij zich voelt en ik kan mij precies erin meeleven. 

"Je voelt je alleen en nutteloos. Je denkt dat je het niet meer waard bent. Dat doet pijn." zucht ik uit. Hij kijkt mij verbaasd aan.  "En om die pijn te vechten gaan we uit. Totdat we helemaal bezopen zijn van de alcohol en de pijn vergeten." Ik knik en veras mij echt dat dit een best normaal gesprek is. Hij denkt hetzelfde wat ik voel.  Na een korte stilte stelt hij weer een vraag. 

"Je was toch met Luke hiernaar toe gekomen? Moet je niet bij Luke zijn?" Ik zucht.  "Moet jij niet bij Tess zijn?" Hij lacht kort en schudt zijn hooft.  "Waarom zou ik? Ze is er alleen maar voor de lol en ze is toch niet belangrijk voor mij."  "Ben ik dan wel belangrijk voor jouw?" Het antwoord op die vraag zal ik nooit weten want ik leg mijn handen op mijn buik en kreun.  "Ughh, Ik moet zo denk ik overgeven!" Snauw ik. Toch kan ik het niet laten en grijp naar het bekertje met een gemixt drankje van Michael af en wil een slok nemen. Hij houdt snel zijn bekertje vast waardoor onze handen op elkaar liggen.  "Geef aan mij!" snauw ik misschien iets te kinderachtig en trek het bekertje wat naar mij toe. Hij is sterker en trekt terug en zo word ik getrokken naar hem en leunt hij achterover met mij op zijn borst. Het bekertje valt en onze ogen kijken elkaar aan. Zijn ogen zijn zo mooi bruin. Ik ga met een hand langs zijn gezicht en kijk als laatst naar zijn lippen. Ze zijn zo vol en lijken zo zacht. Hij zou vast een goeie zoener zijn. Diep van binnen wil ik hem zoenen. Mijn hart klopt sneller dan normaal, en dat komt niet door de hoeveelheid alcohol in me. Langzaam kom ik dichter naar hem toe. Ik zie dat hij zijn lippen wat opent. Gaat dit echt gebeuren? 

 "Michael?!" Een valse, irritante stem brengt mij terug naar de realiteit en ik ga snel van Michael af. Ik sta op en hij ook. Tess, die riep, kijkt van mijn naar Michael en slaat haar armen over elkaar. 

"Kom met me dansen." Vraagt ze lief aan hem. Michael knikt en ze loopt alvast door.  "Sorry." Fluistert hij snel voordat hij weg gaat. 

Vol schaamte blijf ik alleen in een hoekje. Ik had bijna gezoend met Michael? En het was totaal niet zijn schuld. Ik wou het! Mijn hooft kan al de vragen niet meer aan en ik begin te zoeken naar Demi zodat we naar huis kunnen. 

"Thanks dat je me thuis wilt brengen." Mompel ik terwijl ik op zoek ben naar een flesje water. Demi, die achter het stuur zit, knikt.  "Het is maar dat je mijn best friend bent." Ik lach. We stoppen voor het stoplicht en Demi verandert de muziek in de auto. Ik kijk uit het raam en zie nog steeds wazig. Wel zie ik iets roods bewegen. Het is een vrouw in een rood jurkje. Ze lacht en geeft de man die haar aan het lachen maakte een knuffel. Die vrouw lijkt echt op mijn moeder! Nu pas zie ik het dat het haar wel moet zijn. Die jurk had mijn moeder aangetrokken en haar haar was gekruld, net zoals van deze vrouw. 

 "Demi?" en ik tik op haar arm.  "Ja?" Ze geeft gas want het is weer groen. "Is dat mijn moeder?" Vraag ik en wijs uit het raam en aangezien ik alles bijna wazig zie weet Demi totaal niet waar ze naar toe moet kijken.  "Ik zie nergens je moeder."  "oh." Zucht ik uit terwijl ik er bijna zeker van weet dat ze het wel was.