Hij is onvermijdelijk

28) Een soort slaappartijtje

( To ben human is to have mercy. Why is it impossible for us to have mercy on ourselves. )

                 *28) Een soort slaappartijtje 

{ LIA }

Snel veeg ik mijn tranen weg. Ik wil niet dat hij mij steeds ziet huilen. Dat hij ziet dat ik zo snel kan veranderen in een zwak mens. Want dat ben ik. Zwak. Nu we voor zijn voordeur staan weet ik niet wat ik moet zeggen of denken. Wat zouden zijn ouders wel niet denken als ik naar binnen ga?

 Ze zouden me allemaal ondervragen waarom ik huil en dan moet ik weer alles gaan vertellen. Nog steeds kan ik het niet geloven. Dat mijn moeder stiekem een vriend heeft had ik eigenlijk wel moeten weten maar dat mijn vader me zomaar heeft gebeld na 3 jaar om te vertellen dat hij gaat trouwen had ik nooit verwacht. Waarom zou hij uberhaupt willen dat mijn moeder en ik komen op zijn bruiloft? 

"Michael." fluister ik en zet leg mijn hand op zijn arm als hij de deur wilt open doen.  "Ik kan niet zo naar binnen. Je ouders zijn thuis en je zus ook." Hij legt zijn eigen hand bovenop die van mij en geeft me een klein lachje.  "Er is niemand thuis. Kom alsjeblieft mee naar binnen." Ik zucht opgelucht en knik. Daarna leidt hij me naar de woonkamer en zegt dat ik moet gaan zitten. 

"Wat wil je drinken? Cola?" Vraagt hij dan terwijl hij loopt naar de keuken.  "Water is voldoende." antwoord ik zachtjes. 

Langzaam kijk ik om me heen en zie veel foto's van Michael maar ook van zijn zus Rose. Ook zie ik een trouwfoto van zijn ouders. Ze lachen naar elkaar en zien er echt gelukkig uit. Michael komt naast me zitten en geeft me het glas water. Zonder iets te zeggen drink ik hem leeg en blijf kijken naar de foto's.

"Ga je me nu eindelijk vertellen wat er aan de hand is?" Ik negeer zijn vraag en het blijft weer eens stil totdat hij begint met praten.

"Ja. Ik gebruik Tess om Elise te vergeten. Elise mag dan wel de grootste bitch zijn die er bestaat maar toch heb ik nog moeite om haar helemaal te vergeten." Eerst wist ik niet wat hij bedoelde maar later kon ik zijn verhaal volgen. 

"Ze was voor mij de eerste en ik kan niet geloven dat ze alles nep deed. Ze heeft me gebruikt voor het geld. Ze is net een hoer. Maar ja, ik speel met de gevoelens van Tess omdat ik Elise helemaal probeer te vergeten." Gaat hij verder. Ik schrik er wel van dat hij dit allemaal tegen mij vertelt.  "Waarom vertel je me dit?" Vraag ik zachtjes en kijk hem aan. Hij kijkt me nu ook aan. 

"Ik wil gewoon dat je weet dat je met me kan praten over wat je dwars zit. Demi is er op dit moment niet en je moet toch wel tegen iemand erover praten?" Ergens heeft hij wel gelijk. Misschien is het beter om te praten. Misschien verzakt de pijn dan wel.  

"Oke."Zeg ik dan trillerig en vertel hem daarna alles.  "Dus je had je vader aan de lijn?" vraagt hij verbaasd. Ik knik.  "Ik heb drie jaar niks van heb gehoord. Hij is tenslotte weggegaan zonder iets tegen mij te zeggen. Maar vanavond belde hij me dus om me uit te nodigen voor zijn bruiloft." Michael legt zijn hand op mijn hand die op mijn knie ligt. Zijn aanraking voelt fijn. 

"Hij had het al met mijn moeder besproken dat ik moet gaan."  "Maar je wilt helemaal niet gaan." Ik knik. Vreemd genoeg snapt hij me wel.  "En toen ik thuis kwam zag ik mijn moeder half naakt met een andere man. Ze is aan het daten zonder het aan mij te vertellen." 

"Ouders zijn rare wezens." Zegt hij dan uit het niets. Ik moet er lichtelijk van lachen. Hij heeft wel gelijk.  "Ik snap je pijn. En het is oke om te huilen. Als je mij nog meer wilt vertellen ben ik klaar om alles aan te horen." Voor een paar seconde kijken we elkaar aan zonder wat te zeggen. 

 "Je ziet er moe uit. Misschien moeten we maar gaan slapen."Ik knik en hij slaat op. Ik volg hem mee de trap op. Michael gaat de kamer van Rose binnen om de sleutel van de logeerkamer te pakken. Na een paar minuten komt hij terug maar zonder sleutel.  "Een probleempje." Zegt hij dan. Ik sla mijn armen over elkaar. 

"Rose heeft de sleutels waarschijnlijk per ongeluk meegenomen denk ik dus ik denk dat je bij mij moet slapen vannacht."  "Owh." Zeg ik zachtjes.  "Ik heb een groot bed dus we passen er makkelijk op." En hij loopt naar zijn kamer. Ik volg hem en moet een beetje blozen. Hij gaat voor zijn kast  en gaat op zoek naar een pyjama, denk ik. Wat moet ik eigenlijk aan? Ik kan toch niet zo slapen? Net wanneer ik het wil vragen om iets te lenen gooit hij iets vanuit zijn kast naar mij. Verbaasd vang ik het zwarte shirt op.  "Moet ik hierin slapen?" Hij knikt terwijl hij ook zijn shirt uittrekt. Zijn six-pick is zo aantrekkelijk. Snel kijk ik weg want ik wil niet dat hij denkt dat ik aan het staren ben. 

"Kleed je maar om. Ik ga naar de badkamer." Ik knik en hij loopt de kamer uit. Snel kleed ik me uit en trekt zijn veel te grote shirt aan. Zoals bij ieder meisje valt het shirt als een jurk wat ik best fijn vind zitten. Voorzichtig ga ik zitten op het bed en wacht op Michael. 

 "Je mag gaan slapen hoor. Je hoeft niet op mij te wachten." Zegt hij dan en gaat ook zitten op het bed.  "Als je wilt kan ik op de bank slapen?" Vraag ik zachtjes.  "Nee narcisje, blijf maar hier." Ik knik want ik heb geen zin om erop in te gaan. Het is zo raar wat er vandaag allemaal is gebeurd kijk maar naar nu. Ik lig in het bed van Michael. Ik haat hem, toch? Wat doe ik hier dan eigenlijk? Ik moet dit gewoon zien als een slaappartijtje met Demi of Sophie. Ja dat is het. Een slaappartijtje met Michael. Het was een lange dag geweest vandaag. Binnen een paar minuten val ik al in slaap.