Gülünç Değil Mucizevi

Yirmi / Vingt

Adrien
Marinette'in iyileşmesi için doktorun ona dışarıya çıkmasını önerdiğini biliyordum. Yapacağından emin değildim.
Onu sevmem yasaktı. Üstelik tam da dibimdeyken. Yanımdaydı ama aynı zamanda benden uzaktaydı da. Ben bu koşullar içinde bu kuralı çiğnedim.
Artık dayanamıyordum.
Plagg! Pençeler!
Tek istediğim güvende olup olmadığını kontrol etmekti. Ama o balkondaydı. Dayanamadım ve onu bir süre seyrettim.

Marinette
-Sence Tikki? Buna değer miydi? Ben bu kadar değersiz bir kız mıyım?
-Marinette, bunu sen de biliyorsun ki Kara Kedi seni asla kırmak istemez.
-Ama kırdı işte.

Adrien
-Bir Gün Sonra-
Onu o gece de izlemeye gittim. Her şeyden habersiz bir şekilde, balkonda düşünceli düşünceli oturuyordu. O vakit anladım ki, onu görmek bile beni mutlu ediyordu.

@soul_alexandra
Nino ve Alya buluşmuşlardı, bir banka oturmuş konuşuyorlardı.
-Tam altı ay oldu... Tasarım kulübüne gelmiyor. Bizimle konuşmak istemiyor, bizimle muhatap olmak bile istemiyor.
-Adrien da kötüleşti. Her yerde Marinette'i gördüğünü söylüyor.
-Niçin bizden bu kadar çok nefret ediyor? İntihar edecek kadar?
Alya ağlamaya başladı. En iyi arkadaşını kaybetmek onu çok sarsmıştı. Nino, Alya'ya sarıldı.
-Alya...hepimiz yeni anlıyoruz ama aslında Adrien, kendini Marinette'e olan aşkına adayarak yaşamış. Kendisi yine bu konuda en doğru seçimi yapacaktır. Marinette, Adrien'dan kaçsa bile...Adrien onu yakalayacaktır. Ona sadece biraz şans tanı... Ona biraz güven...

Adrien
Yine Kara Kedi'ye dönüşmüştüm, leydimi seyrediyordum. Birden konuştu.
-Orada olduğunu biliyorum Kara Kedi. Ortaya çık.
Donakaldım, yerimde hareketsiz kaldım.
-Orada olduğunu biliyorum. Son iki gündür beni gözetlemenin herhangi bir nedeni var mı?
Yanına atladım.
-Üzgün görünüyordun. Bir akuma saldırısına daha uğramanı istemedim.
Sessizdi.
-Marinette...
İğneleyici bir tonda cevap verdi.
-Adımı hatırladın.
-Biriyle kavga ettiysen prensesim, mesela benimle, belki...barışabilirsin.
-İnsanların beni görünce nasıl davrandığını bilmiyorsun! Hepsi sayende Uğur Böceği olduğumu biliyor. Bana ünlüymüşüm gibi davranıyorlar. Ben eski, sıradan yaşamımı geri istiyorum...
Balkon demirlerini hırsla kavradı.
-Hayatını ülkenize adamış bir süper kadın kahramana sahiptiniz! Söylesene: Sizce onun maskesi karşılığında onu kaybetmeye değer miydi!? Senin gözünde bu kadar mı değersizim?
Ağlamaya başladı. Ben de öyle...
-Marinette, bu doğru değil. Ben...ben...
Birden küpelerini çıkarıp kutusuna koydu.
-Bunları, hak ettiğini düşündüğün kıza ver. Çünkü ben sadece sıradan bir kızım.
Elimi yüreğime koydum. Ve haykırdım.
-Ben sana âşık olduğumu kabul ediyorum!
Bana döndü şaşkınlıkla ama bir o kadar da üzgün.
-Sen...ciddi misin?
-Evet. Ben sana deliler gibi âşığım Marinette...
-Eskiden olsa sevinirdim belki...ama artık bunun benim için hiçbir önemi yok. Bana yaptığın gibi seni reddetmeyi ne çok isterdim...
-Marinette...lütfen...özür dilerim...
-Senin kimliğimi bilmene gerek yoktu... Arkadaş olmak yeterliydi... Seni mutlu görmek yeterliydi!..
Ve ağlamaya başladı.
-Marinette...yapma...Mari...ben...
Hıçkırdım. Kafamın içinde prensesimin hıçkırıkları yankılanıyor, bana vicdan azabı veriyordu.
-Çok üzgünüm, diyebildim ancak. Pişmanlık duygusu, beni yere mıhlamıştı, kalkamıyordum.

Marinette
Artık benim hayatımda "Kara Kedi" adında biri yok... Ona ikinci bir şans veremem. Onunla tanışmakla da, ona âşık olmakla da büyük hata ettim.
Zaten arkamı döndüğümde de gitmişti.