Yeni Bir Hayat: İnsanüstü Kraliçe

Yeni Kız

Tarih dersindeydim. Yine o sıkıcı ders. Yani olup bitenleri bize ne diye anlatıyor olabilirler ki. Bir saniye. Bu, bu benim çalar saatim. İşte orada, pencere kenarında çalıyor. Koşuyorum ve saati susturmaya çalışıyorum. Offf, bu şey bir türlü susmak bilmiyor ve gittikçe daha da gürültü yapıyor.
Birden uyandım. Ohhh , rüyaymış. Hemen okula gitmeliyim. Formalarımı giydim, saçlarımı yaptım, çantamı kaptım ve çıktım. Vee servis gelmişti. Hemen kapıyı açtım, servise bindim ve etrafıma bir göz gezdirdim , boş bulduğum bir yere oturdum. O kızlar da neydi öyle. Sanki okula değil düğüne gidiyorlar. İşte ben bu noktada onlardan ayrılıyorum. Her neyse. Benim için şu an önemli olan tek şey Edebiyat ödevimdi. Öğretmen benden bir efsane araştırmamı istemişti ve ben de "vampir" efsanesini araştırmıştım. Meraktan değil ama. Sadece en kolayı buydu. Okula yaklaşmıştık ve ben inmeye hazırdım. Ahhh, işte okuldayım. Hemen sınıfa gittim. Her zamanki sırama oturdum. Yanım boştu. Her zamanki gibi. Sınıf yavaş yavaş doluyordu. Dersin başlamasına bir iki dakika kala sınıfa biri girdi ama hiç tanımadığım görmediğim bir kız. Geldi ve benim yanıma oturdu. "Merhaba" dedim ama hiç oralı olmadı. Belki de duymamıştır. Öğretmen sınıfa girdi ve doğruca masasına gitti. Herkesin ayakta olduğunu görünce "Oturun." dedi ve başıyla bana sunumumu yapmamı işaret etti. Ben tahtaya çıktım, elimde  notlarla akıllı tahta kullanmak bayağı zor oluyormuş. Ben Arya olmasa ne yapardım kim bilir? Hemen yardıma koştu. Herkese böyle bir arkadaş lazım. Ben slaytımı açıp gözlüğümü düzelttikten sonra araştırdığım efsaneyi anlatmaya başladım. "Ben 'vampir' efsanesini araştırdım " dedim ve anlatmaya başladım. Çok kolay olmuştu ama yeni kız ben "vampir" dediğim an irkilmişti sanki. O ders benim için çok eğlenceli geçti. Teneffüs zili çaldığında yanıma oturan yeni kıza dönüp tekrar "Merhaba" dedim. Bu sefer o da "merhaba" dedi ve sustu. "Ben Yıldız" derken elimi ona doğru uzattım. "Mira" dedi ve elimi havada bıraktı. Biraz darılmıştım doğrusu. Yuppi! Şimdi Coğrafya var. Lisenin ilk yıllarında sevmediğim bu ders şimdi favorimdi. Zaten bu son yılımızdı ve okuldaki bütün öğretmenlerin gözdesi olmuş biri için her ders güzel sayılırdı (Tarih hariç). Ders başladığında öğretmenimiz sıra arkadaşımız ile yapacağımız bir ödev verdi. Ne yani! Siz benimle dalga mı geçiyorsunuz? Yani şimdi ben bu kızla bir ödev mi yapacağım? Ahhh hadi ama! Bunu yapmam. Öğretmene de soracağım bu ödevi yalnız yapmalıyım. Usulca öğretmene yaklaşıp " öğretmenim ben bu ödevi yalnız yapsam" dedim. Öğretmen bana öyle bir bakış attı ki sanırsınız öl dedim. :) Peki şimdi ben bu kızla ödevi nasıl yapabilirim ki. Yani beni yavaşlatır, anlıyor musunuz? Peki. Tamam, bir ödev ne kadar yavaş yapılabilir ki. Teneffüse kadar bekledim ve kıza ödevi nerede yapacağımız hakkında sorular sordum. Benim evim olmazdı, çünkü dağınıktı. En sonunda sanırım beni başından atmak için "İyi, kütüphaneye falan gerek yok. Bizim evde yaparız" dedi ve önüne döndü. Bu sırada onu ilk defa inceleme fırsatı yakalamış  bulunmaktayım. Sarı saçları benim siyah saçları kadar olmasa da güzeldi, mavi gözleri aynı benim gibi okyanusu andırıyordu, teni beyazdı, biraz da inceydi. İtiraf etmeliyim bu kız çok güzel görünüyor. O gün okulda bayağı kaynaştık , anlaşılan o kadar da soğuk biri değildi. Aslında çok arkadaş canlısı ve konuşkandı, güldüğü zaman yüzünün iki yanında çıkan gamzeleri ile çok sevimli görünüyordu. Okul çıkışı bana bir saatte kadar hazır olmamı söyledi ve evde abisi olduğunu tekrar hatırlattı. Ben sorun yok der gibi bir yüz ifadesi takındım ve servise bindim. Eve geldiğimde aklıma geldi. Ben bu gün ev temizliği yapacaktım. Amaan neyse ödevler önce gelir. Üstümü değiştirdim ve saçlarımı düzelttim. Ödev konumuzla ilgili araştırmalar yapıp notlar aldım. Bir saat sonra  korna sesleri duydum. Notlarımı kapıp aşağı indim. Arabaya bindim ve emniyet kemerimi taktım. Evlerine gidecektik ve ödevi bitirecektik. Benim elimdeki notları görünce " Bari bana da araştıracak bir şeyler bıraksaydın" dedi ve dayanamayarak bir kahkaha patlattı. Ben de ona katıldım ve bir süre sonra harekete geçtik. Evleri ne kadar da uzaktı öyle. Bildiğin orman civarında bir yerdi. Ama ev çok güzeldi. İki katlı bir malikne gibiydi, beyaza boyanmış duvarları süsleyen sarmaşıklar vardı. Mira kapıyı çaldı ve kapıyı açan kişiyi görünce ağzım bir karış açık kalacaktı nerdeyse. Mira evde abim var dememiş miydi? Oysa ki bu çocuk bizimle yaşıt gibi görünüyor.
       Arkadaşlar bu benim ilk kitabımın ilk bölümü. O yüzden lütfen desteklerinizi eksik etmeyin. Bu arada tabletten yazdığım için yazım hataları olabilir. Bu yüzden özür dilerim.
Ayrıca lütfen ilk bölüm çok sıkıcı diye kitabı okumayı bırakmayın. İlerleyen bölümlerde aksiyon artacak, gizlenen gerçekler ortaya çıkacak. O yüzden lütfen okumaya devam edin. Bu bölümün çok klişe olduğunun ben de farkındayım ve devamında da mutlaka tek tük klişeler olacak ama okuduğunuz çoğu vampir kitabına benzemeyecek bir kitap serisinin ilk kitabının ilk bölümü bu ve ben henüz çok acemiyim. Ayrıca kitap bitince zaten düzenlemeye gidecek.
O yüzden lütfen kitabı okumaya devam edin 😊😊