Neler oluyor? Ben olayları kavramaya çalışırken her şeyin donduğunu henüz fark ediyorum. Sanki zaman donmuş gibi. Bir de şu majeste işi. Sanırım bununla ilgili bir şeyler hatırlıyorum. Mira!
Geçmişte, yine bana saldırı düzenlendi. Beni kurtaran biri... Jhon. Eve gittim, Mira geldi. Başımda bir yara... Mira'nın saldırısı. Bordo gözler, upuzun sivri dişler... Sonra, yine Jhon ve Layla! Hafızamın silinişi. Hepsini tekrardan hatırlıyorum ve ANNEM. Bana anlattıkları. Kraliçem diyişi ve hikâyesi. Onu özlüyorum. Hem de çok, ilk defa onu özlediğimi ; ama gerçekten özlediğimi hissediyorum.
Olayları hatırlamak ve zamanın devam ettiğini anlamak beni rahatlattı. Önümde diz çöken güzel kıza bakıyorduk. Arya:
- Sen kimsin, derken ben sanki onu yıllardır tanıyormuşum gibi bir hisse kapıldım. Başı eğikti ve bana bakmak istemiyor gibiydi:
- Ayağa kalk, diye emir verdim. Sesim çok otoriter çıkmıştı. Arya:
- İyi misin, diye soruyordu ona ,ve bana fırça atmıştı. O ise benim emrimi duyunca hemen ayağa kalkmıştı. Aynı Mira gibi bordo gözler ve uzun, sivri, köpek dişleri. Herkes geri çekilirken ben ona doğru yaklaştım. Arya kolumdan tuttu ve:
- Sen delirdin mi?! Böyle bir yaratığın insan olmadığı apaçık, dur, dedi. Ardından kolumdan tutarak gitmemi engelledi. Ben hızla kolumu çektim ve beni kurtaran kızın yanına gittim. İyice yaklaşınca kulağına eğildim.
- Buradan git. Başına bir şey gelecek; ama ilk önce adını öğrenmem gerek, dedim.
- Ahenk, majeste, dedi ve yavaş yavaş gitti.
Annemin anlattığı hikâye gerçek bir kehanet miydi? Vampirler gerçek miydi? Peki ya kurtlar? Ya da tekrardan hatırladığım olaylar yalnızca bir rüya değil miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Bir Hayat: İnsanüstü Kraliçe
VampireBen kaderi ve geri kalan tüm hayatı tam 500 yıl önce belirlenmiş sıradan bir kızdım. Altını çiziyorum öyleydim. Ama 18. yaşıma girdiğimde hiç de sıradan olmayacaktım. Hatta 18 yaşına girmeden de önce sıradan olmadığımı hatırladım. Ben bütün dünyanın...
