This is the last Chapter at di ko na hinati pa sa dalawa. Dapat hati to eh hehe. Anyways, isang bagsakan na lang para tapos na!!
------------------------------------
Seth's POV
"Contessa, please, listen to me, Im about to lose my sanity! I never meant for all this to happen, I never wanted to push you away! I loved every little piece of you! Im sorry that I was selfish and ignorant of your feelings! I know sorry's not enough cause I screw everything up. Nangyari na to dati, me begging for your forgivess, but please, find it in your heart to accept me again! Ive been a total jerk, I know! Please let me fix everything! If things could change, If you could let me love you again, I'll never let go of your hand, I'll never break your heart, I'll give you all I have. I'd swear to give anything just to have you back! If only you'll let me love you again! Please please please!"
"Fck!" hampas ko ng palad sa manibela ng sasakyan ko. Mahigit isang oras na rin ako dito sa loob.
Ive been rehearsing my apologies non stop!
Mula ng malaman kong wala na si Contessa sa condo namin ay taranta akong napapunta sa bahay ng mga magulang nya.
Ang problema lang ay di ako makalabas labas ng sasakyan ko. My fears are eating me alive! What am I gonna do with my life if she doesnt want me anymore?! Shit!
Napatingin ako sa orasan at malalim na ang gabi. Its not proper to barge inside right now. I just rested in my seat and sighed.
Napapikit na lang ako sa sobrang sakit. Seriously it hurts. It feels like a hundreds knives piercing my heart.
Why? Why does this keep happening? I want her so much! I love her truly! I swear! Why does God keep taking her away from me! I just want to be complete and happy! Bakit napakahirap?!
Then it happened. Tears just came out of my eyes.. I cried like a defenseless child.
Iniyak ko na ang lahat. I didnt care. No one can see nor hear me so I just cried my heart out.
-------------------------------
Di na ako natulog kakaabang ng umaga. Bangag na bangag na ko. Ang gusto ko lang ay ang mabawi sya. Tinanggap ko na ang lahat mula ng magiiyak ako kagabi, na kahit di ko anak ang dinadala nya ay pananagutan ko. Na magiging tatay ako sa bata at itatago ko tong lihim na to hanggang sa hukay ko.
Binuksan ko ang sasakyan ko at halos malusaw na sa sinag ng araw. I felt like a vampire that slept for a thousand years, a zombie that woke from an endless death.
Lumapit ako sa gate nila Contessa at nakaupo na dito ang matandang bantay nila at nagkakape.
Sinilip nya kung sino ako at lungkot na expresyon lang ang naisagot nya. No words. Just a sad disappointed face. Napagtanto kong mas masakit pa ang ipinakita nya. Sana sinapak na lang nya ko o binungangaan.
Binuksan nya ang gate at malaya akong nakapasok sa mansyon nila Contessa.
Sadness consumed me the instant I entered. Nagbago ang lahat. Wala ng sumasalubong para batiin ako. Lahat, kahit ang mga kasambahay nila, driver o hardinero. All are looking at me like I killed their queen.
I now sat at their receiving area. Buti na lang at pinuntahan pa ko ng Yaya ni Contessa.
"Ate." tayo ko pero umiling lang sya. Halatang puyat sya at pagod. It looks like she was the one who suffered in Contessa's place.
Hours passed and still, no one came by to me. Para akong germs na pilit nilalayuan ng mga tao dito. Parang multo na iniiwasan nilang tignan.
BINABASA MO ANG
THE BATTERED HUSBAND (Cause Battered Wives are too Mainstream)
Algemene fictieOras na para ang mga lalaki naman ang ma-batter. Lagi na lang mga babae ang nagkaka-black eye at nasasabunutan. Joke! Haha! Paalala: Hindi ginawa tong storyang to para ispoof ang karamihan sa mga storya ngayon tungkol sa Battered Wife. The word "Bat...
