Together Forever (Voltooid)

Hoofdstuk 3.

Pov Hanna

Ik schiet wakker en kan me nog net vasthouden aan een tak. Mijn hart gaat tekeer en ongewild schiet ik in de lach.

Als ik wat bekomen ben kijk ik verveeld voor me uit. Dan plots komt er een geweldig idee in me op, ik ga eens naar de mensenstad!

'Ja' spreek ik mezelf toe en spring uit de boom. Ik ga naar het beekje om me een beetje op te frissen. Ik frons als ik andere pootafdrukken naast de mijne zie staan.

Ik steek mijn neus in de lucht en ruik een fantastische geur. Mate. Mijn gezicht veranderd van blij naar een afschuwende blik. Ik heb geen mate nodig, ik red mezelf prima.

Ik schuif het onderwerp van me af en sta weer op. Ik draai me helemaal om en stap dan richting de mensenstad.

Vrolijk kom ik de bosjes uitgestapt terwijl een oude vrouw me vreemd aankijkt. Ik zwaai kort naar haar maar ze stapt door.

'Tieners' hoor ik haar nog zeggen door mijn wolvengehoor. Ik kijk haar beledigd na maar ik stap dan toch verder.

Ik zie allerlei winkels en kraampjes en een beetje hongerig kijk ik ernaar. Het is namelijk al een tijdje geleden dat ik gegeten heb.

Ik voel aan mijn buik dat hij begint te rammelen, ja ik heb echt honger. Ik zucht teleurgesteld als ik me bedenk dat ik geen euro's heb.

Ik ga ergens aan een muurtje zitten en bedenk hoe ik aan eten kan geraken. 'Hee meisje' hoor ik een zachte stem zeggen.

Ik kijk op en kijk in de ogen van een klein meisje. 'Hee wat doe je hier zo alleen?' vraag ik en kijk rond of haar moeder of vader haar zoekt.

'Ik mocht van mijn mama even naar buiten' legt ze uit waarop ik bedachtzaam knik. 'Wil je wat eten?' vraagt ze met een kleine twinkeling in haar ogen.

Hoopvol kijk ik haar aan. 'Heb je dan wat te eten voor mij?' vraag ik, ik weet dat het niet goed is om achter eten te vragen maar ik verga van de honger.

Ze knikt en wijst naar mij. 'Blijf even hier zitten' zegt ze en rent dan weg. Even later komt ze terug met een broodje waar vlees tussen zit en ik moet me inhouden om niet te kwijlen.

'Hier' zegt ze en overhandigd me het goddelijke broodje. 'Wil je ook een stukje?' vraag ik om beleefd te zijn.

Ik ben haar heel erg dankbaar dat ze haar hoofd schud en ik neem een hapje. Meteen ontploffen de geweldige smaken in mijn mond.

'Hmm' kreun ik zachtjes, zo lekker. Al vlug heb ik het broodje binnengewerkt. 'Nogmaals heel erg bedankt' zeg ik tegen het kleine meisje dat me aankijkt.

'Dat is graag gedaan, maar ik moet nu naar huis gaan. Misschien tot een volgende keer' zegt ze en zwaait naar me. 'Misschien tot de volgende keer kleine meid' zeg ik en zwaai terug.

Na nog een tijdje te hebben rond gestapt en naar mensen te hebben gekeken besluit ik maar eens terug te gaan naar mijn huis.

Voor alle duidelijk die boom waar ik in slaap is mijn huis. Vrolijk huppel ik bijna naar het bos en ga de struiken in. Op naar huis!