Together Forever (Voltooid)

Hoofdstuk 56.

Pov Max

Met mijn handen in mijn haar zit ik aan mijn bureau. Ik ben een grote beslissing aan het overwegen. Er is zelfs een kans dat Hanna en Leroy boos gaan worden op mij.

Zacht gaat de deur open waardoor ik opkijk. Hannah staat er met een bord in haar hand. 'Hier je moet wat eten' zegt ze en zet het bord voor me neer. Een beetje afwezig kijk ik ernaar.

'Hee wat is er?' Vraagt ze en legt haar hand op mijn schouder. Zonder iets te zeggen trek ik haar om mijn schoot en leg mijn hoofd in haar nekhokte. 'Wat is er?' Vraagt ze bezorgd.

'Ik moet een zware beslissing maken' zegt ik zacht en ze rilt even. 'Wat voor één? Kan ik helpen?' Vraagt ze en draait haar naar me toe. Ik schud mijn hoofd.

'Waarschijnlijk ga je er niet eens achter staan' zeg ik mompelend en sla mijn ogen neer. 'Vertel' zegt ze en lift mijn kin omhoog.

'Ik moet er nog even over nadenken' zeg ik twijfelend en ze knikt een beetje gekwetst. 'Het heeft niets met jou te maken hoor' zeg ik en druk zacht mijn lippen op haar kaak.

'Ik laat je wel even verder werken' zegt ze en staat op. Ik pak haar hand vast en kijk haar doordringend aan.

Ze rolt haar ogen en drukt een kus op mijn lippen waarna ze glimlachend mijn bureau verlaat.

Ik zucht en begin het broodje op te eten dat ze me bracht en denk verder na.

Voor mij is het een verstandige keus. Met een ruk sta ik op, misschien is het best als ik dit ook met Arreon bespreek.

Ik eet mijn laaste hap op en verlaat mijn bureau. Ik been in een rechte lijn naar de ziekenboeg en zie hem met gesloten ogen liggen. 'Arreon luister' zeg ik en meteen gaan zijn ogen open.

'Man je deed me verschieten' zegt hij en legt zijn hand op zijn hart. Ik rol mijn ogen en ga naast hem zitten. 'Je moet me helpen' zeg ik serieus en hij gaat wat rechter zitten. 'Vertel' zegt hij nieuwsgierig.

Ik leg hem uit wat ik wil doen en bedenkelijk staart hij voor zicht uit. 'Ja dit is niet zomaar een keuze' zegt hij en wrijft over zijn gezicht.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee dat is het niet' zeg ik bevestigend en hij kijkt me nadenkend aan. Ik daarentegen kijk hem een beetje hopeloos aan.

Hij zucht nog eens diep en haalt een hand door zijn haren.

'Ik vind dat je het moet doen'. Zegt hij uiteindelijk waarop ik knik. 'Vanavond nog gaat het gebeuren' verzeker ik hem en hoop hier goed aan te doen.