Together Forever (Voltooid)

Hoofdstuk 58.

Pov Max

'Hierbij verban ik Luuk Aslan' zeg ik en iedereen haalt geschokt adem. Ik kijk mijn vader aan en zie zijn pijnlijke en onbegrijpende blik. 'Waarom?' Vormt hij met zijn lippen. Ik kijk van hem weg en doe teken naar twee wachters.

'Hoe durf je?' Schreeuwt mijn moeder huilend. 'Je gaat je eigen vader toch niet verbannen' gilt ze hysterisch. Kalm kijk ik haar aan. 'Ik heb er genoeg redenen voor en meerdere mensen zijn het met mij eens. En als je me nu wilt excuseren' zeg ik en trek Hanna mee van het podium af.

'Weet je zeker dat je hier goed aan hebt gedaan?' Fluistert Hanna als we in de woonkamer zijn. Ik knik. 'Ja geloof me maar' zeg ik zacht tegen haar. 'Ik geloof je' zegt ze zacht terug waardoor ik glimlach.

'Wat zullen we doen?' Vraag ik als we in de zetel ploffen. Ze haalt haar schouders op. 'Heb je eigenlijk al iets van Leroy gehoord?' Vraagt ze plots. Ik schud mijn hoofd. 'Jij?' Vraag ik maar ze schud ook haar hoofd.

'Ik hoop dat hij snel zijn mate heeft gevonden' zegt ze een beetje afwezig starend naar het zwarte beeldscherm van de televisie.

'Ik hoop het ook voor hem maar gelukkig heb ik jou' zeg ik waarop ze glimlacht. 'Moest je binnenkort niet naar zo een vergadering?' Vraagt ze plots.

Meteen vlieg ik overeind. 'Shit helemaal vergeten' roep ik uit en ga op een snel tempo naar mijn bureau. Ik kijk op mijn agenda en zie dat de vergadering bijna een week geleden was. 'Fack' zeg ik en sluit mijn agende weer. 'Achja' zeg ik dan schouderophalend.

Ik ga terug naar de woonkamer en zie Hanna me vragend aankijken. 'Het was een week geleden' zeg ik en plof naast haar neer.

Ze rolt haar ogen en komt tegen me aanliggen. Zo blijven we lange tijd in stilte liggen. 'Kom laten we iets maken om te eten' zegt ze en staat op. Verveeld kijk ik haar aan. 'Moet dat?' Zeg ik met een zeurend stemmetje.

'Ja' zegt ze kort en trekt me aan mijn hand mee. 'Oké laten we' zegt ze en denkt na. 'Een pizza maken' zegt ze vervolgens en pakt enthousiast wat ingrediënten uit de kastjes. Geduldig legt ze alles aan me uit en tevreden ploffen we neer als de pizza in de oven zit.

'Hoe voel je je nu je vader verbannen is' zegt ze en kijkt me aan. 'Wel goed' zeg ik tegen haar en bestig in mezelf nog eens dat ik een goede keuze heb gemaakt.

Arreon zei dat het een goed idee was en eigenlijk vond ik dat ook meteen. Na alles wat hij mij en Arreon heeft aangedaan is zijn straf wel op zijn plaats vind ik.

Als de pizza klaar is gaan we aan de keukentafel zitten en beginnen te eten. 'Het is lekker' zeg ik en neem meteen nog een hapje. Instemmend knikt ze. Als alles op is wassen we af en ploffen in de zetel. 

Grijnzend kijken we elkaar aan, volgens mij hebben we hetzelfde idee.

Wie weet er wat ze van plan zijn? Diegene die juist is vermeld ik even in het volgende hoofdstuk ;)