Together Forever (Voltooid)

Hoofdstuk 31.

Pov Hanna

Onderzoekend kijk ik hem aan. 'Wil ik het wel weten?' vraag ik twijfelend. 'Waarschijnlijk niet maar ik ga het hoe dan ook toch vertellen maar daarvoor moet er nog iemand komen' zegt hij met een grote glimlach.

Het is zo groot dat je begint te twijfelen of het een echte glimlach is of dat je moet twijfelen dat hij iets ergs van plan is.

'Wie dan?' vraag ik best nieuwsgierig. 'Max' zegt hij en meteen laat ik mijn schouders vallen. 'Ja ik weet nu al dat je idee echt super stom gaat zijn' mompel ik waardoor hij me aankijkt. 'Ik zei het toch' zegt hij schouderophalend.

Ik rol mijn ogen en kraak mijn hersens over het idee wat hij zou kunnen bedenken. Ik hoop niet al te erg, kan ik dat idee niet gewoon uit hem praten?

'Zeg..' begin ik maar hij onderbreekt me al vlug. 'Nee je kan mijn idee niet uit me praten het gaat gebeuren al moet ik je dwingen' zegt hij en ik kijk hem sceptisch aan.

'Geen zorgen, ik weet zo mijn trucjes' grinnikt hij als hij mijn gezicht zit. 'Ik haal hem wel even' zegt hij vervolgens en staat op.

Nog voor ik kan protesteren is hij al de trap op verdwenen. Ik laat een moedeloze zucht horen, momenteel had ik gewenst dat ik nooit was ingegaan op Mike en Benjamin hun idee, dan zat ik nu gewoon gezellig met mijn broer te praten zonder zorgen.

Even later komen ze beide beneden en vrijwel meteen kijkt Max me aan maar ik kijk stug naar beneden.

'Dus ik had een idee voor jullie en jullie mogen beide niet weigeren.' hoor ik Leroy zeggen waarna ik naar hem kijk. 

'Verplicht dus' zeg ik bijdehand wat mij een boze blik oplevert maar ik ga door. 'Gedwongen' zeg ik zo hopeloos mogelijk. 'Tegen onze wil in, schande' zeg ik en schud afkeurend mijn hoofd.

Ik wil mijn mond weer opentrekken maar nu is hij me helaas voor. Hij springt op me af en duwt zijn hand op mijn mond. Er klinkt een gedempt verontwaardigd geluidje dat van mij afkomstig is.

'Hou even je mond en luister alstublieft' zegt hij zachtjes en stuurt me aan waarschuwende blik. Klein knik ik en tevreden haalt hij zijn hand weg.

'Dus zoals ik al zei heb ik een idee en ik duld geen tegenspraak jullie gaan het sowieso doen, of jullie het nu willen of niet' zegt hij en stuurt mij een blik.

'Mijn idee dient eigenlijk voor het feit om jullie dichter naar elkaar te laten groeien want zo kan het niet verder. Jullie zijn mates, jullie moeten van elkaar houden. Ik weet dat er wat onvergetelijke dingen zijn gebeurd maar bekijk het eens van een andere kant.' zegt hij en ik sla mijn ogen ten hemel.

'Alsjeblieft zeg' wil ik zeggen maar ik hou me in. 'Leroy, zeg gewoon je idee man' hoor ik tot mijn verbazing Max zeggen.

Hoe zou hij hier eigenlijk over denken? Ik schud de vraag weg en kijk nieuwsgierig naar Leroy die zijn mond weer opentrekt.

'...