Together Forever (Voltooid)

Hoofdstuk 44.

Pov Max

Met een grote zwaai vliegt de man Fren van me af en nog voor ik iets kan doen vliegt iemand anders op hem af.

Uitgeput lig ik op de grond. 'Hoe durf je er ook maar aan te denken om mijn beste vriend te vermoorden' hoor ik een vertrouwde stem zeggen die van Leroy afkomstig is.

Een zachte glimlach komt op mijn gezicht en met enige moeite kom ik overeind. Ik grabbel overeind en zie hoe Leroy hem stevig vasthoud.

Kort kijkt hij mij aan en zijn blik zegt al genoeg. Ik knik kleintjes en hij laat zijn klauwen groeien. 'Nog een laatste woord klootzak' sist Leroy woedend.

Als antwoord spuwt hij in zijn gezicht en dat geeft Leroy het teken om met zijn klauwen omhoog te doen om die vervolgens met een hoge snelheid neer te halen.

Neerbuigend kijk ik toe en voel geen sprankje medelijden. Ik hoor hem pijnlijk kreunen. 'Ik krijg jou nog wel' zegt hij met een kleine stem.

Een nare rilling loopt over mijn rug maar ik reageer er niet op. 'Doe het' sis ik hem zachtjes toe en hij zet zijn klauwen in zijn keel.

Een gorgelend geluid vult mijn gehoorgang maar dan is het stil buiten het zware gehijg van Leroy de opstaat.

Zonder iets te zeggen trekt hij mij in een knuffel en ik sla mijn armen ook om hem heen. 'Kom we gaan Hanna zoeken' zeg ik wat zwakjes.

Hij knikt en laat me los om vervolgens voorzichtig het huisje binnen te stappen. Algauw komt een luik in ons beeld en rennen we er op af.

Leroy opent het luikje met een ruk en ik spring naar beneden. In het zwakker licht zie ik mijn mate liggen en ik stap op haar af.

Haar ogen zijn gesloten maar ze ademt nog. Beide halen we opgelucht adem. 'Hanna, word wakker, je bent veilig' zeg ik zacht en veeg haar haren uit haar gezicht.

Ik maak de touwen los en til haar op in bride-style. Wat stuntelend komen we boven en we stappen terug naar het groene gedeelte waar ik haar voorzichtig op het gras neerleg.

'Hanna' zeg ik zacht en tik een aantal keer zachtjes op haar wang. Haar ogen beginnen te trillen en daarna gaan ze kleintjes open.

Ze knijpt haar ogen meteen weer dicht, waarschijnlijk tegen het felle zonlicht die ze al een paar dagen niet heeft gezien.

Met mijn lichaam ga ik voor me zitten zodat de zon niet meer op haar gezicht schijnt. 'Open je ogen' zeg ik dan en haar ogen gaan weer voorzichtig open.

'Max?' haar stem klinkt hoopvol, zacht en gebroken. 'Ja ik ben het lieverd' en abrupt sluit ik mijn mond maar ze lijkt het niet echt te merken.

'Ik ben nog nooit zo blij geweest om je te zien' huilt ze en werpt haar armen om me heen.