Rock'n'blues (shqip)

Pjesa 28

'E ke vendosur te me rrish tere turinj a ca?' perplasi dosjet fort ne tavolinen e Jonit i cili i hutuar sic ishte kerceu perpjete.

'Mos me tremb ashtu' u ankua e pa pare nga Jona vazhdoi te merrej me punet e tij.

'Pergjigju pra' i kerkoi ajo. Prej ditesh Joni dukej se trembej prej saj. Ai qe buzeqeshte kur ajo hynte ne zyre tashme dukej sikur kerkonte te gjente ndonje vrime e te futej. Ai qe gjithmone ofrohej ta ndihmonte e shoqeronte tani sajonte lloj lloj justifikimesh, njeri me i pabesueshem se tjetri.

'Nuk te rri me turinj. Te duket ty' u shfajesua.

'Atehere mire.I bie qe do vish me mua tek radio. Stela ka pyetur per ty' e genjeu sa per te terhequr vemendjen e tij.

'Jo, se... se po programoj dhe...'

'Dhe ... dhe e ke vendosur te me vesh vijen vetem sepse flas me Enean si miq.' rrudhi vetullat dhe me shikimin e egersuar sfidoi Jonin per nje pergjigje.

'E pse te te mbaj turinj per ate une ty. Ne shoke jemi'

'Sepse e ke inat pa e njohur ja pse' i kujtoi. E tera kishte filluar kur te nesermen e asaj mbremjes se bisedave filozofike ne shkallet e pallatit, Jona kishte pranuar qe kishte vendosur ti jepte Eneas nje cerek shansi - kete here duke ia nisur nga te qenurit miq.

'Jona, me ler te punoj' nuk iu pergjigj e vazhdoi te shtypte kot me kot ne tastjere. Ajo u perkul per te pare pas shpines se tij ekranin e ndricuar keqas.

'E ke gabim, qe tek rreshti trete ia ke futur pordhes' konstatoi per ta acaruar e u largua me hapat e medhenj drejt tavolines se saj. U leshua ne karrigen e zhgaravitur e nisi te rrotullohej e me pas te perplaste kembet ne dysheme. As qe i behej vone qe Joni sillej ashtu. Le te plaste po te donte, ajo s'kishte bere asgje te gabuar. Dhe fakti qe mbante inate idiote ishte e tere puna e tij.

Me turinjte e varur te Jonit ishte ngopur keto dy javet e fundit. Ishte lodhur edhe me te vellain te cilit vetja tashme i dukej i rritur e i kerkonte asaj llogari vend e pa vend. Per mos tia nisur me ato fiksimet e te emes e shperfilljet e te atit e me pas te bertiturat qe zgjonin tere pallatin dhe ato krizat e histerise se te emes kur ai zhdukej serisht. Ne tere lemshin kaotik te jetes se saj Jona kish gjetur nje shpetim - Enean qe mendonte se po e njihte vertete vetem tani. Tani qe kishin vendosur qe me njeri tjetrin te njiheshin si dy miq, pa ngaterruar ne mes ndjenja te tjera, xhelozira e kujtime te hidhura te se shkuares. E tek ai i huaj, tek ai Enea i ri kish gjetur vertete nje shok me te cilin kishte nisur te hapej nga pak. I kishte treguar copeza te vogla te jetes se saj, te problemeve familjare dhe kishte pranuar edhe pasigurite e saj te ushqyera nder vite edhe prej lojes se tij te ndyre - pasiguri te fshehura aq thelle e te maskuara aq mire me floket blu te ashper, me majat e djegura e te pajeta.
Kishte folur edhe ai, per jeten e pabaze ne Angli, ate ekzistencen pa asnje konstante. S'kisha as ndonje qellim te qarte per te ardhmen qe te me mbante me kembe ne toke i kishte pranuar ne nje prej atyre mesazheve te shkembyera ne oret e vona te mbremjes. I kishte kerkuar ndjese per gabime e te mesmes, kishte shprehur qe thelle brenda vetes deshironte qe ndjese ti kerkonte edhe sa e sa femrave te tjera, qofshin ato te perdala qe i ishin ofruar apo vajza qe prej tij kishin shpresuar edhe dicka me shume se disa nete pasioni. Dua te jem ndryshe. kishte shpallur.
Te jem me i mire per ty, me i mire edhe me veten.
Je i mire i qe pergjigjur ajo sepse ate mbremje kishte zbuluar qe ai vertete ishte. Qe edhe ai fshihej, pas djalit te keq ekzistonte nje shpirt i embel e i etur per dashuri.

Nje nate kish nisur te fliste rreth nje vajze. Ate e doja, kishte thene e menjehere kishte kerkuar ndjese per ato fjale te shpetuara. Kur Jona kishte insistuar per me shume ai i kishte premtuar qe nje dite do ti tregonte edhe per ate, sipas Eneas do ta bente kur te ishte i sigurte qe Jona nuk do te behej xheloze e nuk do tja mbathte prej tij me te katerta.
'S'jam xheloze une' kishte kembengulur Jona. Nuk kujtonte te ishte ndjere ndonjehere e tille, ndoshta edhe sepse kurre s'kish lejuar askend ne zemren e saj sic nuk i kish dhuruar zemren e saj askujt.
'Mua me dukesh si e ke brenda teje. Do ishe nje xheloze shume e lezetshme' kishte konstatuar Enea.
'Nuk ka xheloza te lezetshem. Xhelozia eshte e shpifur dhe une nuk e toleroj dot.' kishte shfryre Jona e bezdisur. Tek te tjeret xhelozine nuk e duronte dot prandaj edhe nuk do te behej kurre vete nje nga ato femrat kerkuese, kontrolluese e lodhese.

'Une jam xheloz pershembull' kishte pranuar Enea 'Nga ato te lezetshmit.'

'S'do te te duroj e toleroj atehere' kishte vazhduar me kembenguljet femijenore.

'Do cuditesh se sa gjera durojne njerezit kur dashurohen'

'Xheloze eshte mami im e si ajo une nuk do te behem kurre' kishte argumentuar Jona e kapaku asaj bisede i ishte vene vetem sepse Enea kishte refuzuar te vazhdonte te diskutonin me gjate.

'Do me urosh naten e mire tere turinj e me ndonje te share pastaj keshtuqe kete bisede e vazhdojme here tjeter me mire' kishte justifikuar humbjen e tij. Ate mbremje ishte ndjere fitimtare, sic ish ndjere tere ato netet e fundit pas bisedave me te. Ai i hapte rruge, ai e bente te ndihej e kuptuar dhe e deshiruar - mbi te tera e bente te ndihej e respektuar dhe speciale. Cdo mbremje pyeste veten, Zotin ne te cilin nuk besonte se kur ai do lodhej prej atyre normave shoqerore te vendosura prej saj e do te pranonte ate qe zemra e Jones ndjente e sigurte - te pranonte qe e pelqente dhe qe me te deshironte dicka me shume, nje lidhje te mirefillte ndoshta. Ajo ishte gati... I lutej cdo mbremje atij zoti qe per aq gjate kishte neglizhuar, qe edhe Enea te ishte - gati per te rene ne dashuri...