FIFTY

312K 7.5K 11.4K
                                    

Gumalaw si Dean sa aking tabi dahilan kung bakit ako naggising. I saw how our positions are in contrast. Nakadapa siya at halos nakadagan na sa akin. Eyes still closed, he sighed and pulled me closer.

He 's murmuring something vague. Kumunot ang noo ko habang sinusubukang basahin ang salita sa labi niya. But I understood nothing.

"Ano iyon, Dean?" I asked in my sleepy voice.

He didn't answer but his mouth twitched. His lips also pursed a little bit before it went back into a thin straight line. Mahimbing na ulit siyang natutulog. Is he talking in his sleep?

Mahina akong natawa at nagpalit ng posisiyon. I'm in side –lying now, facing him. Sinisiksik ko ang sarili sa kanya, and now I feel warmer. Ramdam ko ang braso niyang humigpit, tila sumang ayon sa aking ginawa.

Ngumiwi ako nang makadama ng sakit. Me being sore is undeniable. Parang pinutulan ako ng binti!

But in his soothing and slow respirations, it lulls me backto sleep again. But instead of doing so, I stared at him. Nakatakip ang ilang hibla ng kanyang buhok sa noo niya. In his tan Caucasian skin, his long lashes and angled eyebrows are the only dark parts about it. His narrow nose is slightly red. Kahit iyong mga balikat niya ay namumula pa rin.

Uminit ang pisngi ko at nagpigil ng ngiti nang maalala kung bakit.

Inabot ko ang mole niya sa ibaba ng kanyang panga. The tiny stubble in his chin suits him very well. Dean is truly rough and at times, rude. His tattoos and scruff just made him more so. Kung papakawalan ko pa siya ay masisiraan na talaga ako ng bait. He's going to be my priority from now on.

" What are you staring at?" His sleepy hoarse voice vibrated.

Mabagal ang kanyang pagdilat. Hazel green eyes are hazy and semi bloodshot from sleep. Ang aktong pumipikit pikit na mga mata niya ay nakakapanghina. He looks exhausted but content at the same time and I want to be the reason.

" Sore?" he teased, sabay gumapang ang kamay niya pababa.

Tinapik ko ang kanyang pisngi at umirap. He chuckled raspily at mas hinila pa ako. Nilibing niya ang mukha sa aking leeg. I let him kiss my neck because...I'm obsessed with it. Sinusuklay ko ang kanyang buhok habang nakatingala sa puting kisame.

How I wish to extend this kind of morning. Kung hindi lang ulit ako binabagabag ng kahapon. I shouldn't be thinking about it but the crying image of her broke me a bit. And ...Jillian. I wonder if she has already braved out the truth to the public.

Dinampian niya ako ng halik sa pisngi dahilanupnag lingunin ko siya. Dean's eyes were burning and a lil' bit steamy.

"Stop thinking about my schedule. I'll ask Marcus to handle them. We'll spend the day here...alone." He smirked.

Ngumiti ako. Miski ako ay ayaw nang umalis sa kama. Besides the fact that it is still 'agonizing' down there.

"I'll just check my phone. "

"Use mine."

Umuga ang kama sa kanyang pagkilos. He went to the edge of the bed and reached down for something. His pants. He's digging his phone from his pants.

Nilingon niya ako at nagtama ang aming paningin. His smirk tamed the shivers to conquer my spine. Ngumuso ako at umirap saka tinalukbong ang kumot sa aking mukha. Parang inaatake ako ng lagnat!

I don't even remember a microscopic shame of my myself the way I was so loud last night. Pinanginigan ako ng kalamnan nang umalingawngaw sa akin ang sariling boses. There was this urge for me to deny my own voice!

THE DAY HE BECAME RUTHLESS: The Metaphorical Series #2Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon