YENİDEN SEV

-11-

KEREM'den...

Günlerdir etkisinden kurtulamadığım kabusu, bu gece de görmüştüm.

Sabahları keyifli uyanmayı unutmuş gibiydim. Üç hafta olmuştu. Ece'ye ilanı aşk etmeyi planlarken, hayal kırıklığı yaşadığım günden beri üç hafta...

Hayal dünyasına öyle bir dalmıştım ki, aklıma Ece'nin evli olması asla gelmemişti.

Çok genç duruyordu bir kere. Belki de küçük yaşta evlenmişti, bilmiyorum artık.
Ece'yle evli olan, tanımadığım o adamı deli gibi kıskanmaya başladım.

Hayat neden bu kadar acımasızdı? Ne olurdu sanki, o adamdan önce ben çıksaydım Ece'nin karşısına.

Düşünceler aklıma doluştukça, dünya dar gelmeye başladı. Yere göğe sığamıyordum sıkıntımdan. Kalbimin derinlerinde birşeyler acıyordu.

Hadi ama, ergenlik yaşlarını çoktan geçmiştim, neden hâlâ bu hisler devam ediyordu?... Artık bi an önce normal hayatıma dönmem gerekti.

Ece'yi tanımadan önce nasılsam öyle olmalıydım.

Kahvaltıya geçtiğimde annem kapıda biriyle konuşuyordu. Babama bakıp,

"Hayırdır baba, sabah sabah Nevra sultan kimle muhabbet ediyor?" diye sordum. Babam gülümseyip çayını yudumladı,
"Karşı komşumuz Sevim hanımla. Önemli bir durum var galiba." diyince aklıma gelen şeyi söyledim.

"Bence de önemli bişeyler olabilir, günlerdir onların evi fazla gürültülü" dedim.

"Torunları bir süredir onlarla kalıyor, Ediz de zaten çocukları sever, ikisi apartmanı başımıza yıkmasalar bari." diyip gülümsedi babam. Ediz'i severdim. Saygılı bir çocuktu. Yaptığım meslekten etkilenip, ikiz kardeşiyle birlikte hukuk fakültesini kazanmak için, beni yön bulucu olarak görüyorlardı.

Annem biraz sonra yanımıza gelip sofraya geçti.

"Günaydın oğlum" diyip hâlâ boş olan tabağımı kahvaltılıklarla doldurdu.

"Günaydın annecim, hayırdır, sabahın bu saatinde sohbet koyuydu anlaşılan" dedim. Hüzünle gülümseyip,

"Dalga geçme oğlum, durum ciddi. Sevim teyzenin kızı ailesinin yanına gelmiş, eşiyle boşanma kararı almışlar. Sevim teyzen de kızına avukat arıyor. Onlara bir yardımcı oluver yavrum." dedi. Söylediklerini dikkatle dinleyip başımı salladım.

"Peki anne, kahvaltıdan sonra isterlerse benimle büroya gelsinler. Onlara yardımcı olacak arkadaşlarım var" dedim.

Annem vakit kaybetmeden komşumuzu arayıp haber verdi. Kahvaltıdan sonra, gidip üzerimi değiştim ve bugünkü davayla ilgili dosyalarımı kontrol ettim.

"Anne ben aşağıda bekliyorum, Sevim teyzeye söyle kızıyla gelsinler" dedim. Annemin onaylayan sesini duyduktan sonra evden çıktım. Onların üç çocuğu olduğunu biliyordum ama büyük kızlarıyla hiç karşılaşmamıştım.

Gerçi evde durduğum söylenemezdi, nasıl görecektim. İkizlerle bile sık olmasa da akşam çaylarında ve sabahları asansörde karşılaşıp sohbet ediyorduk.

Arabaya yaslanıp onların gelmesini beklerken, Sevim teyzenin arkasında gördüğüm kişi, yine zamanın durmasına neden oldu.

Sevim teyzenin kızı Ece miydi?

Üzgün yüz ifadesi beni görünce aydınlandı

"Kerem! Sen miydin annemlerin meşhur avukat komşusu?" diyince gülümseyip başımı salladım.