YENİDEN SEV

-39-

ECE

Ölüm..

Soğuk, korkutucu, ama gerçek.

Herkes bir gün ölecek, bunu biliyordum ama, bu kadar ani, bu kadar zamansız bir ölüm değildi beklediğim.

Selim gözlerimin önünde intihar etmişti.
'Affettim seni' dediğim an gözlerindeki tebessüm ne acıydı...

Kıpırdamadan, onun cansız bedenine baktıkça, yer ayaklarımın altından kaymış gibi olunca, dizlerimin üzerine çöktüm.

Boğazıma düğümlenen şeyle, nefes almak bile zorlaşmıştı.

Çok geçmeden gelen sağlık görevlileri, Selim'i sedyeye koyup beyaz örtüyü yüzüne kapattığında, tüm gerçeği kabullenmiştim... O ölmüştü. Selim artık yoktu...

Kerem'in omzumda hissettiğim kolları beni tutmasa, ayakta zor dururdum.

Polis ifademizi almak için bizi karakola götürmüştü. Yol boyunca boş boş bakıyor, az önce yaşananları kabullenmeye, sindirmeye çalışıyordu.

Polislere ifade verdikten sonra, bizi bıraktıklarında karakoldan çıktık.

Donuk bakışlarla yola bakarken, Kerem elimi tutunca ona döndüm. Boş bakışlarımdan biraz ürkse de, üzerinde durmadı.

"Bu halin beni korkutuyor Ece, hemen bi psikologtan yardım alalım, iyi görünmüyorsun" dediğinde hâlâ tepkisizce ona bakıyordum.

Hayatımda en çok korktuğum andı bu akşam gördüklerim.

Selim'in silahı göğsüne tutuşu, onu tanıdım tanıyalı böylesini görmediğim acı gülümsemesi ve tetiği çektikten bikaç saniye sonra yüzüne yerleşen ifadesiz duruş...

Bütün bunlar gözümün önünden gitmiyordu. Nasıl unutacaktım ki? Nasıl hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam edecektim?

Annemlerin evine geldiğimizde, Kerem koluma girip beni yönlendirdi. Eve girdiğimizde herkesin yüz ifadesi aynıydı; şok olmuşlardı.

Arda beni görür görmez adımı seslenip, yanıma koşturduğunda tüm gücümle sarıldım.
Bahtsız yavrum, şimdi gerçekten babasızdı...

Ama tam böyle düşünürken, omzumda hissettiğim elin sahibi, ben varım der gibi baktı.

Herşeyden habersiz kucağımda oturan Arda, cebinden bişey çıkarıp bana gösterdi.

"Anne bak bunu bana babam verdi" dediğinde elindeki şeye baktım.

İlk evlilik yıldönümümüzde aldığım künyeydi. Hüzünle bakıp, sahte bir gülümseme sundum oğluma.

"Anneee babam bana affet beni dedi giderken, ama ben ona kızmıyoyum ki niye öyle dedi?"

Arda'nın söylediklerinden sonra Deniz ile göz göze geldik.

"Herşeyi planlamış galiba" dediğinde kalbimde tarifsiz bir acı belirdi.

Neden bu şehri terk etmek yerine böyle bir şey yapmıştı. Ölürken bile bencillik yapmış, en mutlu olduğum zamana acısını katıp gitmişti Selim.

*

"Herşeyi planlamış, ayarlamış Ece."

Levent cenaze töreni bittikten sonra, elindeki telefonu bana uzatırken böyle söylemişti. Telefonu elime alıp mesaja baktım.

"Gitmen gereken bir yer var Levent. Ve artık görüşemeyeceğiz. Senden istediğim Ece ile yaşadığımız evi onun üzerine yapman, oğlum için verebileceğim en büyük hatıra odur.