Byliśmy razem, pamiętasz?

Prolog

Poczułam lekkie pieczenie oczy, które było spowodowane strasznie jasnym światłem. 

-Obudziła się. - usłyszałam gdzieś z boku. Starałam się spojrzeć w tamtym kierunku, lecz ciało odmawiało mi posłuszeństwa. Ledwo co zdołałam podnieść głowę. 

-Powoli! - osoba ta nagle się poruszyła i podeszła do mnie, poprawiając mnie. Zamrugałam kilkukrotnie, sprawiając, że obraz zaczął mi się wyostrzać. 

-Gdzie ja jestem? - wymamrotałam, widząc przed sobą obraz niskiej brunetki, która była ubrana  w biały kitel. 

-W szpitalu Bellevue Hospital Center. Zostałaś tu przetransportowana z wypadku, w którym uczestniczyłaś na pokładzie samolotu. - powiedziała pielęgniarka, przełączając coś przy mojej kroplówce. Słysząc jej słowa moje serce zaczęło szybciej pracować, co było słychać i widać na ekranie holtera. 

-Panie doktorze! - usłyszałam ponowny krzyk pielęgniarki. Po chwili do jasnego pokoju wpadła para lekarzy wraz z drugą pielęgniarka. We trójkę podeszli do mnie, coś sprawdzając na małym komputerze, które było połączone setkami kabelków do mojego ciała.

-Co się dzieje? - zapytałam cicho, patrząc na nich zdenerwowana. 

-Pacjentka miała się nie denerwować. - jeden z lekarzy zbeształ pielęgniarkę, którą zobaczyłam jako pierwszą zaraz po tym jak się obudziłam. 

-Proszę podać pacjentce odpowiednią ilość leku. A później zostawić ją, aby zasnęła. 

-A to bezpieczne po poronieniu? - zapytała jedna z sióstr, podchodząc do mnie i podając niewielką ampułkę doktorowi, którą mi natychmiast mi podał. Byłam przerażona. Poronienie? Co?

Zanim zdołałam powiedzieć choć słowo poczułam silny ból w klatce piersiowej, a obraz znowu zaczął się rozmywać. 

***

Witam serdecznie w 3 części ,,Byliśmy razem, pamiętasz?'' Mam nadzieję, że ta część przypadnie wam do gustu jak dwie poprzednie. <3