AYNI NAKARAT

25

Geç gelen uzun bir bölüm oldu. Yazdığım bölümün tamamı silindi ve baştan yazmak zorunda kaldım. Bu gece başladım ve saat şuan sabah beş buçuk. Daha yeni bitti. Uyumadım ama değdi. Umarım beğenirsiniz.

●

Deniz hışımla Eslem'in evine girdi ve sertçe kapıyı kapattı. Aklından hiç iyi şeyler geçmiyordu. Barlas'ı sakinleştirmeye çalışmıştız ama kendisi de sakin kalmakta oldukça  zorlanıyordu.

"Gazel nerede?"

Bağırarak sorduğu soru karşısında Eren sadece 'bilmiyorum' demekle yetindi. Eslem ise korkudan sıçramıştı. Deniz'i ilk defa böyle görüyordu. Deniz'in Gazel'e çok değer verdiğini bir kez daha anlamıştı.

Deniz Eren'e döndü. Eren korkuyla geriye bir adım attı. Barlas'tan yediği dayak yetmezmiş gibi bir de Deniz'den yiyemezdi aynı dayağı.

"Eren sen dışarıya çık!"

Eren ve Eslem aniden Deniz'e döndü. Eren fazlasıyla şaşkın bir şekilde Deniz'i izliyordu. Duyduğu cümle karşısında oldukça şaşırmıştı. Ne yani Eren'i suçlamayacak mıydı? Ağzını birkaç kez açtı ama her defasında söyleyecek söz bulamayıp geri kapattı. Sonunda konuşmayı başardı.

"Ama... Eslem ne olacak?"

Deniz bir kez daha tekrarladı kendini. Şuan ondan beklenmeyecek kadar sakindi. İçinde yanardağlar patlıyordu ama bunu dışa yansıtmamak için kendiyle cebelleşiyordu.

"Eren, dışarıya çık. Bir daha söylemeyeceğim."

Kelimeleri teker teker ve bastıra bastıra bir kez daha söylediğinde Eren hareketlendi ve kapıya doğru ilerledi. Deniz, dışarıda Barlas'ın olduğunu hatırlayınca Eren'i durdurdu. Barlas Eren'i görünce sakin kalmayabilirdi. Hatta kesinlikle sakin kalamazdı.

"Eren dışarıda Barlas var. Arkadan çık. Başına bela alma."

Eren Deniz'in yüzüne bir süre baktıktan sonra sinirli bir şekilde geri döndü ve arkadan, bahçeye açılan kapıya doğru ilerledi. Sonra bahçeden çıkıp gözden kayboldu. Eslem ile Deniz tamamen yalnız kaldıklarında Deniz Eslem'e birkaç adım attı. Ona biraz yaklaştıktan sonra durdu.

"Gazel nerede? Benim zamanımı alma Eslem. Söyle!"

Eslem şaşkın bir şekilde Deniz'in gözlerine bakmaya başladı. Gözlerinde saşkınlık ifadesi ile birlikte korku da vardı.

"Sen neyden bahsediyorsun? Gazel'in nerede olduğunu bilsem, onu ilk ben kurtarırım!"

Deniz, rafta duran cam vazoyu aldı ve duvara fırlattı. Oldukça sakindi. Hiçbir sinir belirtisi yoktu hareketlerinde.

"Beni oyalama! Söyle, Gazel nerede? Evini başına yıkmamı istemiyorsan konuş!"

"Bak neyden bahsettiğini inan bilm..."

Eslem'in sözünü kesen Deniz'in ikinci bir camdan eşyayı duvara fırlatması oldu.

"Gazel'e bunu sen yaptın. Eminim. Bana onun yerini söyle."

Eslem korkuyla geriye çekildi.

"Bunu doğrulayacak bir kanıtın var mı?"

Eslem'in korkarak kurduğ cümle karşısında Deniz, kafasını sağ tarafa çevirerek güldü. Sonra sinirle Eslem'e doğru yaklaştı ve Eslem'i kolundan tutarak duvara yasladı. Genç kızın canı yanmış olacak ki ağzından ufak bir inilti çıktı.

"Kanıt istiyorsun he?"

Eslem, Deniz'i onaylar şekilde, korkak bir tavırla kafasını aşağı yukarı salladı. Deniz cebinden, Gazel'in telefonunu çıkardı. Barlas ona mesajları tek tek okuturken Gazel'e gelmiş olan mesajlardan birine takılı kalmıştı Deniz. O mesajı buldu ve Eslem'e gösterdi.