AYNI NAKARAT

2

MULTİMEDYA= ESLEM/İREM

●

10/C.

İki saattir aynı şeyi düşünüyordum.

Barlas'ın sınıfı.

Onu daha çok göreceğim.
onunla aynı derslere gireceğim.
derslerde bile onu izleyeceğim.

Yapabilir miydim?

Ona hissettirmeden onu sevebilir miydim?

Ya anlarsa. Ya dalga geçerse benimle.

Daha önceden uzaktan izlerdim hep onu ama şimdi durum farklıydı. Hep yüz yüze gelecektik belki. Onun uzaktan bir gülüşüyle bile elim ayağıma dolanırken, nasıl sakin kalabilecektim onunla konuşurken.

"Gazel ne dedi hoca söylesene."

Eslem iki saattir yanımda oturup hocanın ne dediğini soruyordu. Artık söylemeliydim ona. Daha fazla meraklandırmamalıydım.

"Eslem, Barlas'ın sınıfına gidiyorum."

Bir süre dediğim şeyi idrak etmeye çalıştı ve sonunda idrak etmiş olacak ki yükses sesli bir tepki verdi.

"Ne!"

Bir süre konuşmadan yan yana oturduk.

"Bu iyi bir şey mi?"

Eslem'in sorduğu soruya buruk bir tebessümle karşılık verdim.

"Bilmem."

Eslem bana sarıldı ve tam o anda bir damla yaş gözlerimden firar etti.

"Hissediyorum Gazel. Herşey güzel olacak."

Eslem bana her zaman bu cümleyi kurardı. Bende hep inanırdım. İnanmak isterdim ama artık istemiyordum. Artık inanıp umutlanmayı istemiyordum.

Bir şeyin olacağını umut edip o istediğin şey olmayınca yere çakılıyordun çünkü.

"Olmayacak. Hiç olmadı Eslem."

Eslem, gözlerimden ne zaman akmaya başladığını bilmediğim göz yaşlarımı sildi.

"Oldururuz o zaman güzellik. Yeter ki sen ağlama."

Eğer hayatınızda böyle biri varsa varsa hiçbir zaman yalnız kalmazdınız. Onunla tanıştığım için çok şanslıydım.

"Sen yanımdaysan varsın olmasın be Eslem."

O benim en yakın arkadaşım değildi. O benim olmayan kız kardeşimdi.

"Beni ağlatamazsın güzellik. Rimelimin akması şuanda istediğim son şey."

Kurduğu cümle istemsiz bir kıkırtı sesi çıkarmama neden oldu.

Ne yaşarsanız yaşayın Eslem sizi güldürebilirdi. Bu onun özel gücü gibi birşeydi.

"Bundan sonra çok farklı olacak Gazel. Seninle aynı sınıfta olamayacağız ama çok mutluyum çünkü hissettirmemeye çalışıyorsun ama biliyorum sende mutlusun."

Evet kısmen bir mutluluk vardı içimde. Yine kaçmamıştı Eslem'in gözünden.

●

Son zilin çalmasıyla bir daha oturamayacağım sırama baktım. Çok alışmıştım sınıfıma. Arkadaşlarım, öğretmenlerim iyi insanlardı ve onlarla daha sık beraber olamayacağım gerçeği beni üzüyordu.

Eslem ile farklı otobüslere bineceğimiz için okulun çıkışında ayrıldık. Durağa gittim ve durağın yanındaki büyük taşa tek hamlede zıplayıp oturdum ve otobüs beklemeye başladım. Az sonra Barlas ve İrem durağa gelip beraber beklemeye başladılar.