AYNI NAKARAT

19

İYİ OKUMALAR DİLERİM...

●

Barlas ne yapıp edip hastaneden erken taburcu olmayı başarmıştı. Hastanede kaldığı iki gün boyunca Bahar teyzenin başının etini yemişti ve bunun tek sebebi hastane yemeklerinden nefret etmesiydi. Bu kadar baskıya dayanamayan Bahar teyze doktor ile konuşmuştu ve taburcu işlemleri tamamlandıktan sonra eve gitmiştik. Eve gittikten birkaç gün sonra Bahar teyze ve Semih amca iş seyehatine geri dönmüşlerdi. Bu kadar çok seyehat etmelerinin nedeni sadece iş değildi. Hem iş yapıyorlar hem de gittikleri yerlerde tatil yapıyorlardı.

Şuan Barlas'ın odasındaydık. O yatıyordu, ben ise onu izliyordum. Ağrıları çok fazla oluyordu. Bazen dayanılmaz olduklarında ağrı kesici ve uyku hapı alıyordu. Ona her baktığımda kendimi suçlu hissediyordum. Ona olanlar benim yüzümden olmuştu ama bunu her dile getirdiğimde bana çok fazla kızıyordu. Az sonra odada duyulan telefonun çalma sesi ile Barlas uyandı ve uykulu haliyle telefona bile bakmadan telefonu açtı.

"Kiminle görüşüyorum."

"..."

Karşıdan gelen sesleri duyamamam beni deli etse de Barlas'ın yanına gidip onu dinlemek çok büyük terbiyesizlik olurdu.

"Gerçekten mi? Nasıl buldun numaramı?"

Barlas'ın neşeli sesi merakıma merak katarken tek yapabildiğim şey Barlas'ı izlemekti.

"..."

Barlas bir süre karşı tarafı gülerek dinledi ve konuşmaya başladı.

"Bir ara buluşuruz o zaman. Mutlaka arayacağım ben seni."

Sonra bir süre bekledi ve telefonu kapatma kararı almış olacaklar ki "Görüşürüz." diyerek telefonu kapattı.

Heyecanla Barlas'ın yanına gittim ve gözlerinin içine bakarak konuştum.

"O kimdi Barlas? Hayır yani yanlış anlama. Sadece merak işte."

Ne yapıyorsun Gazel sen? Sadece sor işte. Saçma sapan açıklama yapmak niye?

"Çocukluk arkadaşım. Yazlıkta hep beraber takılırdık. Numaramı bulmuş. Bir ara buluşacağız."

Anlamış bir şekilde kafamı salladığımda bana munzurca sırıttı lakin bu sırıtışın ardında pek iyi şeyler yatmıyor gibiydi.

"Bir ara yarım kalan bir işimiz vardı. İrem gelmeden önce."

Ah! Tam beni öpeceği zamanı kastediyordu. Belimi tuttu ve beni kendine çekti. Bu çocuğun ağrıları falan yok muydu? Turp gibi duruyordu şuan. Bende munzurca sırıttım ve Barlas'ın gözlerinin içine baktım. Bende Gazel isem o iş o kadar kolay olmayacak Barlas bey! Ne kadar sana kıyamasam da bana yaptıklarını affetmedim henüz. Tamam, belki biraz affetmiş olabilirdim hatta tamamen affetmişte olabilirdim zira unutmamıştım. Birazcık burnu sürtse fena olmazdı hani.

Barlas bana git gide yaklaşırken sadece bekledim. Tam beni öpecekken dudaklarımı yanağına yasladım ve fısıldadım.

"Çok yorgun olmalısın. Biraz dinlen."

Ben yanağına bir öpücük kondurduktan sonra yatağa geri yattı ve yatarken beni de yanında yatağa çekti. Gülerek bana baktığında ne yapmak istediğimi anlamıştı.

"Beraber dinlenelim."

Yatağın başlığına yaslandım.

"Sen uyu. Ben seni izleyeyim."

Başıma bir öpücük kondurdu ve kafasını dizime koydu. Bir süre sonra bana döndü.

"Saçlarımla oynar mısın?"