AYNI NAKARAT

26

Multimedya @BuseEroglu5 'e ait. ♥

●

İyi okumalar dilerim.

●

Şuan çok garip hissediyordum. Ama normaldi. İlk defa bir kız kaçıracaktım. O kadar da olsundu değil mi? Yakalanmaktan çok korkuyordum. Tabii ki o amcanın bize yapacaklarından korkuyor falan değildim. Sadece yakalanırsak Ayça o adamla evlenmek zorunda kalacaltı. Üç kuruş için satılmış olacaktı. Yakalanmamamız gerekiyordu. Az sonra evin sahibi olan acımasız amca elinde odunlarla içeriye girdi ve eşine seslendi.

"Hanife, al şunları be kadın! Ellerim koptu vallahi!"

Ne kadarda saygısızca davranıyordu karısına. Onunla bir ömür paylaşıyordu oysa ki ama saygı sıfırdı. Kadıncağız koşarak amcanın yanına geldi. Bizim de yardımlarımızla sobayı kolaylıkla yaktık.

"Çocukları odalarına çıkar sen Hanife. Ben de yatıyorum şimdi."

Amca yukarıya çıktı. Hanife teyze de onun peşinden merdivenleri çıkmaya devam etti. Tabii biz de Hanife teyzenin peşinden...

Hanife teyze bizi evli sandığı için bize iki kişilik bir yer yatağı açmıştı, Deniz'de tek kişilik yatakta yatıyordu. Kendimi yatağa attım. Yumuşacıktı. Hâlâ aklım almıyordu.bundan bir gün önce ölmek için dua eden ben, şimdi sevdiğim adamın kollarında sonsuza dek yaşamak istiyordum. Hayat garipti. Her zaman her şey olabiliyordu. Öleceğim dediğin zaman, yaşatıyor. Yaşamak çok güzel dediğinin öbürsü gün, öldürebiliyordu. Bu yüzden her anı zevkle yaşamalıydık. En mutsuz olduğumuz anları bile bazen mumla arayabiliyorduk çünkü. Barlas'a sarıldım. Sımsıkı. Kim bilebilirdi ki? Belki de şuan ölebilirdim. O yüzden Barlas'a her sarılışımda, son sarılışımız gibi sarılacaktım ona. Veda eder gibi sarılacaktım çünkü her an veda edebilirdim. Hayat bu değil miydi zaten? Rus ruleti gibiydi. Ortada bir tabanca. Şarjörü günlerimiz, dolu olan şarjör ise ölüm günümüz. Her gün bir kez dayanıyordu o silah anlımıza. Bir gün gelecekti ve o mermi tam şakağımızda patlayacaktı. İşte o zaman son kez uzun uzun, veda edercesine sarılmak için çok geç olabilirdi

"Barlas sana soracağım çok şey vardı ama hepsini erteledim. Aslında hiçbir şey öğrenmek istemiyorum. Bir şey hariç. Kimdi? Sadece onu söyle."

Barlas kollarını bana doladı. Şuan burnum tam boyun girintisindeydi. Dudaklarını anlıma bastırdı.

"Güzelim sonra."

Kafamı aşağı yukarı salladım ve burnumla kokusunu çektim. Allah'ım, kokusu, kokusu çok farklıydı. Her şeyi unuturdum. Her sima silinirdi aklımdan, her ses kaybolurdu zihnimden, her koku da unutulurdu ama bu koku. Unutmam demiyordum. Unutamam diyordum. İstesem de unutamazdım bu kokuyu. Bir süre öylece durduk. Sabah erken kalkacaktık. Malum yarın çok işimiz vardı. Daha bir kız kaçıracaktık. Kulağa saçma gelse de kelimenin tam anlamıyla bunu yapacaktık. Artık uyumamız gerekiyordu.

"İyi geceler güzel seven kızım."

"İyi geceler güzel sevmemin sebebi."

"Size de iyi geceler çocuklar."

Deniz'in söylediğiyle ikimizde kıkırdadık. Onu tamamen unutmuştum. Barlas'la aynı anda Deniz'e iyi geceler diledik.

"İyi geceler gölcük."

"İyi geceler Deniz."

"Ben söyledikten sonra ne anlamı var ki?"

Deniz'in söylediğinden sonra bir kez daha kıkırdadım. Ne komik çocuktu yahu. Bir trip atmadığı kalmıştı. Ben alırdım onun gönlünü yarın. Bakalım yarın bizi neler bekliyordu.