Derin:Kuzey [Tamamlandı.]

23

Okula geç kaldığım için sınıfa girmeden önce müdür yardımcısından geç kâğıdı almıştım. Yoksa hocalar sınıfa almıyorlardı. Kapıyı tıklatıp içeriye girdim. Hocanın yanına giderek geç kaldığım için özür diledim ve kâğıdı verdim. Sınıf merakla yüzüme bakıyordu.

Bu kızın hali ne?

Parktan geç dönmüştüm, üstüne ağlamış ve kâbus görerek uyuyamamıştım. Göz altlarım hafiften mor yüzüm solgundu. Saçlarımı gevşek bir şekilde at kuyruğu toplamıştım.

Kelimenin tam anlamıyla berbat görünüyordum. Umurumda da değildi.

Sırama geçerken Kuzey bile bakıyordu merakla. Sebebi sensin. Her şeyin sebebi sensin dedi iç sesim. Sinirliydi. Başımı sıraya koyup kollarımın arasına gömdüm. Kübra'nın aralardan fırlayan saçlarımla oynadığını fark etmiştim. Rahatlatmaya çalışıyordu beni. Kendimi ergen kızlar gibi hissediyordum.

Ders bittikten sonra sınıftan çıkıp bahçeye indik. Çardakta otururken kapıdan arkadaşlarıyla çıktı. Ama fark ettiğim bir şey varsa Kuzey'in benden farkı yoktu. Uyumamış gibi duruyordu. O an daha çok üzüldüm. Kendi halime değil de onun için. Uyumadığım için değil de, o uyuyamadı diye üzüldüm.

Dalgın bir şekilde biraz ötemize oturdular. Kübra'ya döndüm ve "Neyi var?" dedim. Bilmem dercesine omuz silkti. "Sorsana." dediğinde başımı iki yana salladım.

"Derin, daha ne kadar bu halde dolaşacaksın etrafta?"

"Bilmem ki,"

"At mesaj işte. Hem senin hem de onun ne derdi varsa kafası dağılır." Elini uzatıp cebimden telefonu çıkarttı ve elime tutuşturdu.

"Hadi," dedi. "Kuzey için. Baksana ona bir şey kafasına takılmış belli."

Kilit noktayı biliyordu Kübra. Kuzey için dedim içimden. Kuzey için...