Gece nedensiz yere uyuyamamıştım. Kuzey'i ayağı sargılı halde düşündükçe kendi ayağımı da ezesim geliyordu. Sadece düşündükçe içim yanıyordu işte. Koşmayı çok severdi o. Futbol oynamayı da. Hatta bir ara ip atlarken de görmüştüm. O atlıyor diye heves edip bende merak salmıştım.
Belki beni görür diye o ne zaman dışarı çıkıp koşsa bende bir kaç adım arkasından koşardım.
Ne o arkasını dönerdi, ne de ben onun önüne geçebilirdim.
Kuzey tanıdığım en centilmen erkeklerdendi. Okul gezisinden dönerken herkes serviste oturmuş ama bir kız ayakta kalmıştı. Ona kendi yerini vermiş ve iki saatlik yolu ayakta gelmişti. Annesi pazara alışveriş yapmaya gittiğinde ona yardım etmek için peşinden giderdi. Halbuki kalabalık yerlerden nefret eder.
Sokakta ağlayan çocuk görse hemen yanına gider anında onları güldürürdü.
Anneler günü geldiğinde biriktirdiği parayla birden fazla çiçek alır sokaktaki kadınlara dağıtırdı.
Neden o diye hep düşünürdüm ben. Bunca erkek varken neden Kuzey?
Belki nedenlerimden biri buydu. Bir insanı sevmek için sebep ararız. Ama gerçek sevgiler hep sebepsiz yere olanlardır. Neden ben diye sorunca, bilmiyorum demektir.
İçimden gelen bir istekle gecenin bir saatinde Kuzey'e mesaj attım.
Anonim: Sebepsiz yere gece gece seni niye sevdiğimi düşündüm (03:18)
Anonim: Bulamadım (03:18)
Anonim: Keşke seni uyurken izleyebilsem (03:20)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Derin:Kuzey [Tamamlandı.]
Kısa HikayeKuzey: Niye sakız başka bir şey değil? (09:35) Anonim: Sakız çiğnerken küçük bir çocuk gibi oluyorsun (09:35) Anonim: Şişiremediğinde sinirlenip atıyorsun (09:35) Anonim: Ve ben o hallerini izlerken sakızı daha çok sevmeye başladım (09:35) Kuzey: Sa...